1.
AUSONIUS AD PATREM DE SUSCEPTO FILIO
Credideram nil posse meis affectibus addi,
quo, venerande pater, diligerere magis.
Accessit (grates superis medioque nepoti,
bina dedit nostris qui iuga nominibus.
Ipse nepos te fecit avum, mihi filius idem
et tibi ego: hoc nato nos sumus ambo patres.
Nec iam sola mihi pietas mea suadet amorem:
nomine te gemini iam genitoris amo),
accessit titulus, tua quo reverentia crescat,
quo doceam natum, quid sit amare patrem.
Quippe tibi aequatus videor, quia parvulus isto
nomine honoratum me quoque nobilitat,
paene aetas quia nostra eadem. Nam subparis aevi
sum tibi ego et possum fratris habere vicem.
Nec tantum nostris spatium interponitur annis,
quanta solent alios tempora dividere.
Vidi ego natales fratrum distare tot annis,
quot nostros: aevum nomina non onerant.
Pulchra iuventa tibi senium sic iungit, ut aevum
quod prius est maneat, quod modo ut incipiat.
Et placuisse reor geminis aetatibus, ut se
non festinato tempore utraque daret,
leniter haec flueret, haec non properata veniret,
maturam frugem flore manente ferens.
Annos me nescire tuos, pater optime, testor
totque putare tuos, quot reor esse meos.
Nesciat hos natus: numeret properantior heres,
testamenta magis quam pia vota fovens
exemploque docens pravo iuvenescere natos,
ut nolint patres se quoque habere senes.
Verum ego primaevo genitus genitore fatebor
subparis haec aevi tempora grata mihi.
Debeo quod natus, suadet pia cura nepotis
addendum patri, quo veneremur avum.
Tu quoque, mi genitor, geminata vocabula gaude,
nati primaevi nomine factus avus.
Exiguum quod avus: faveant pia numina divum
deque nepote suo fiat avus proavus.
Largius et poterunt producere fata senectam:
set rata vota reor, quae moderata, magis.
2.
PATER AD FILIUM CUM TEMPORIBUS TYRANNICIS IPSE TREVERIS REMANSISSET ET FILIUS AD PATRIAM PROFECTUS ESSET.
HOC INCOHATUM NEQUE INPLETUM - SIC DE LITURARIIS SCRIPTUM
Debeo et hanc nostris, fili dulcissime, curis
historiam: quamquam titulo non digna sereno
anxia maestarum fuerit querimonia rerum.
Iam super egelidae stagnantia terga Mosellae
protulerat te, nate, ratis maestique parentis
oscula et amplexus discreverat invidus amnis.
Solus ego et quamvis coetu celebratus amico
solus eram, profugaeque dabam pia vota carinae,
solus, adhuc te, nate, videns, celerisque remulci
culpabam properos adverso flumine cursus.
Quis fuit ille dies? Non annus longior ille est,
Attica quem docti collegit cura Metonis.
Desertus vacuis solisque exerceor oris.
Nunc ego pubentes salicum deverbero frondes
gramineos nunc frango toros viridesque per ulvas
lubrica substratis vestigia libro lapillis.
Sic lux prima abiit, sic altera meta diei,
sic geminas alterna rotat vertigo tenebras,
sic alias, totusque mihi sic annus abibit,
restituant donec tua me tibi fata parentem.
Hac ego condicione licet vel morte paciscar,
dum decores suprema patris tu, nate, superstes.
3.
AUSONIUS HESPERIO S.D.
Qualis Picenae populator turdus olivae
clunes opimat cereas
vel qui lucentes rapuit de vitibus uvas,
pendetque nexus retibus,
quae vespertinis fluitant nebulosa sub horis
vel mane tenta roscido:
tales hibernis ad te de saepibus, ipsos
capi volentes, misimus
bis denos. Tot enim crepero sub lucis eoae
praeceps volatus intulit.
Tum, quas vicinae suggessit praeda lacunae,
anates maritas iunximus,
remipedes, lato populantes caerula rostro
et crure rubras Punico,
iricolor vario pinxit quas pluma colore
collum columbis aemulas.
Defrudata meae non sunt haec fercula mensae:
vescente te fruimur magis.
Vale bene, ut valeam.
4.
AUSONIUS THEONI
Ausonius, cuius ferulam nunc sceptra verentur,
paganum Medulis iubeo salvere Theonem.
Quid geris, extremis positus telluris in oris,
cultor harenarum vates? Cui litus arandum
Oceani finem iuxta solemque cadentem,
vilis harundineis cohibet quem pergula tectis
et tingit piceo lacrimosa colonica fumo.
Quid rerum Musaeque gerunt et cantor Apollo?
Musae non Helicone satae nec fonte caballi,
set quae facundo de pectore Clementini
inspirant vacuos aliena mente poetas.
Iure quidem: nam quis malit sua carmina dici,
qui te securo possit proscindere risu?
Haec quoque ne nostrum possint urgere pudorem,
tu recita: et vere poterunt tua dicta videri.
Quam tamen exerces Medulorum in litore vitam?
Mercatusne agitas, leviore nomismate captans,
insanis quod mox pretiis gravis auctio vendat?
Albentis sevi globulos et pinguia cerae
pondera Naryciamque picem scissamque papyrum
fumantesque olidum, paganica lumina, taedas?
An maiora gerens tota regione vagantes
persequeris fures, qui te postrema timentes
in partem praedamque vocent? Tu mitis et osor
sanguinis humani condonas crimina nummis
erroremque vocas pretiumque imponis abactis
bubus et in partem scelerum de iudice transis?
An cum fratre vagos dumeta per avia cervos
circumdas maculis et multa indagine pinnae?
Aut spumantis apri cursum clamoribus urges
subsidisque fero? Moneo tamen, usque recuses
stringere fulmineo venabula comminus hosti.
Exemplum de fratre time, qui veste reducta
ostentat foedas prope turpia membra lacunas
perfossasque nates vicino podice nudat.
Inde ostentator volitat, mirentur ut ipsum
Gedippa Ursinusque suus prolesque Iovini
Taurinusque, ipsum priscis heroibus aequans,
qualis in Olenio victor Calydonius apro
aut Erymantheo pubes fuit Attica monstro.
Set tu parce feris venatibus et fuge nota
crimina silvarum, ne sis Cinyreia proles
accedasque iterum Veneri plorandus Adonis.
Sic certe crinem flavus niveusque lacertos
caesariem rutilam per candida colla refundis,
pectore sic tenero, plana sic iunceus alvo,
per teretes feminum gyros surasque nitentes
descendis, talos a vertice pulcher ad imos,
Qualis floricoma quondam populator in Aetna
virgineas inter choreas Deoida raptam
sustulit emersus Stygiis fornacibus Orcus.
An, quia venatus ob tanta pericula vitas,
piscandi traheris studio? Nam tota supellex
Dumnitoni tales solita est ostendere gazas,
nodosas vestes animantum Nerinorum
et iacula et fundas et nomina vilica lini
colaque et insutos terrenis vermibus hamos.
His opibus confise tumes? Domus omnis abundat
litoreis dives spoliis. Referuntur ab unda
corroco, letalis trygon mollesque platessae,
urentes thynni et male tecti spina ligati
nec duraturi post bina trihoria corvi.
An te carminibus iuvat incestare canoras
Mnemosynes natas, aut tris aut octo sorores?
Et quoniam huc ventum, si vis agnoscere, quid sit
inter doctrinam deridendasque camenas,
accipe congestas, mysteria frivola, nugas,
quas tamen explicitis nequeas deprendere chartis,
scillite decies si cor purgeris aceto
anticipesque vivum, Samii Lucumonis acumen.
Aut adsit interpres tuus,
aenigmatum qui cognitor
fuit meorum, cum tibi
Cadmi nigellas filias,
Melonis albam paginam
notasque furvae sepiae
Gnidiosque nodos prodidit.
Nunc adsit et certe, modo
praesul creatus litteris,
enucleabit protinus,
quod militantes scribimus.
Notos fingo tibi poeta versus,
quos scis hendecasyllabos vocari,
set nescis modulis tribus moveri.
Istos conposuit Phalaecus olim,
qui penthemimeren habent priorem
et post semipedem duos iambos.
Sunt quos hexametri creant revolsi,
ut penthemimeres prior locetur,
tum quod bucolice tome relinquit.
Sunt et quos generat puella Sappho,
quos primus regit hippius secundus,
ut cludat choriambon antibacchus.
Set iam non poteris, Theon, doceri,
nec fas est mihi, regio magistro,
plebeiam numeros docere pulpam.
Verum protinus ede, quod requiro.
Nil quaero, nisi quod libris tenetur
et quod non opicae tegunt papyri.
Quas si solveris, o poeta, nugas,
totam trado tibi simul Vacunam,
nec iam post metues ubique dictum:
«hic est ille Theon poeta falsus,
bonorum mala carminum Laverna».
5.
AUSONIUS THEONI
Ausonius salve caro mihi dico Theoni,
versibus expediens quod volo quodve queror.
Tertia fissipedes renovavit Luna iuvencas,
ut fugitas nostram, dulcis amice, domum.
Nonaginta dies sine te, carissime, traxi.
Huc adde aestivos: hoc mihi paene duplum est.
Vis novies denos dicam deciesque novenos
isse dies? Anni portio quarta abiit.
Sexaginta horas super et duo milia centum
te sine consumpsi, quo sine et hora gravis.
Milia bis nongenta iubet dimensio legum
adnumerata reos per tot obire dies.
Iam potui Romam pedes ire pedesque reverti,
ex quo te dirimunt milia pauca mihi.
Scirpea Dumnitoni tanti est habitatio vati?
Pauliacos tanti non mihi villa foret.
An quia per tabulam ‹in› qua Medica pugna notata ‹est›
debita summa mihi est, ne repetamus, abes?
Bis septem rutilos, regale nomisma, Philippos,
ne tanti fuerint, perdere malo, Theon,
implicitum quam te nostris interne medullis
defore tam longi temporis in spatio.
Ergo aut praedictos iam nunc rescribe Darios
et redime, ut mora sit libera desidiae,
aut alios a me totidem dabo, dummodo cari
conspicer ora viri, pauperis usque licet.
Puppe citus propera sinuosaque lintea veli
pande. Medullini te feret aura noti
expositum subter paradas lectoque iacentem,
corporis ut tanti non moveatur onus.
Unus Dumnitoni te litore perferet aestus
Condatem ad portum, si modo deproperes.
Inque vicem venti, quotiens tua flamina cessant,
remipedem iubeas protinus ire ratem.
Invenies praesto subiuncta petorrita mulis:
villa Lucani mox potieris aco.
Rescisso disce ‹en› conponere nomine versum:
Lucili vatis sic imitator eris.
6.
AUSONIUS CONSUL VATEM RESALUTO THEONEM
Aurea mala, Theon, set plumbea carmina mittis.
Unius massae quis putet has species?
Unum nomen utrisque, set est discrimen utrisque,
poma ut mala voces, carmina vero mala.
Vale beatus nomen a divis Theon:
metoche set ista saepe currentem indicat.
7
AUSONIUS THEONI, CUM EI TRIGINTA OSTREA, GRANDIA QUIDEM, SET TAM PAUCA MISISSET
Exspectaveram, ut rescriberes ad ea, quae dudum ioculariter luseram de cessatione tua valde impia et mea efflagitatione, cuius rei munus reciprocum quoniam in me colendo fastidisti, inventa inter tineas epistula vetere, quam de ostreis et musculis affectata obscuritate condideram, quae adulescens temere fuderam, iam senior retractavi. Set in eundem modum instaurata est satirica et ridicula concinnatio, saltem ut nunc respondeas novissimae cantilenae, qui illam noviciam silentio condemnasti.
Ostrea Baianis certantia, quae Medulorum
dulcibus in stagnis reflui maris aestus opimat,
accepi, dilecte Theon, numerabile munus.
Verum quot fuerint, subiecta monosticha signant:
quot ter luctatus cum pollice conputat index;
Geryones quot erant, decies si multiplicentur;
ter quot erant Phrygii numerata decennia belli
aut ter ut Eolidi mensis tenet ignicomus Sol;
cornibus a primis quot habet vaga Cynthia noctes;
singula percurrit Titan quot signa diebus;
quotque annis sublimis agit sua saecula Phaenon;
quot numero annorum Vestalis virgo ministrat
Dardaniusque nepos regno quot protulit annos;
Priamidae quot erant, si bis deni retrahantur;
bisque viros numeres, qui fata Amphrysia servant;
quot genuit fetus Albana sub ilicibus sus
et quot sunt asses, ubi nonaginta trientes,
vel quot habet iunctos Vasatica raeda caballos.
Quod si figuras fabulis adumbratas
numerumque doctis involutum ambagibus
ignorat alto mens obesa viscere,
numerare saltim more vulgi ut noveris,
in se retortas explicabo summulas.
Ter denas puto quinquiesve senas
vel bis quinque, dehinc decem decemque
vel senas quater et bis adde ternas.
Septenis quater adde unum | et unum;
duc binas decies semelque denas,
aut ter quattuor adde bis novenis
octonas quater, hinc duae recedant;
binas ter decies, semel quaternas;
et sex adde novem vel octo septem,
aut septem geminis bis octo iunge,
aut, ne sim tibi pluribus molestus,
triginta numero fuere cunctae.
Iunctus limicolis musculus ostreis
primo composuit fercula prandio,
gratus deliciis nobilium cibus
et sumpti modicus pauperibus focis.
Non hic navifrago quaeritur aequore,
ut crescat pretium grande periculis,
set primore vado post refugum mare
algoso legitur litore concolor.
Nam testae duplicis conditur in specu,
quae ferventis aquae fota vaporibus
carnem lacteoli visceris indicat.
Set damnosa nimis panditur area.
Fac campum replices, Musa, papyrium.
Nec iam fissipedis per calami vias
grassetur Gnidiae sulcus harundinis,
pingens aridulae subdita paginae
Cadmi filiolis atricoloribus.
Aut cunctis pariter versibus oblinat
furvam lacticolor sphongia sepiam.
Parcamus vitio Dumnitonae domus,
ne sit charta mihi carior ostreis.
8.
AUSONIUS AXIO PAULO RHETORI SAL.
Tandem eluctati retinacula blanda morarum
Burdigalae molles liquimus inlecebras
Santonicamque urbem vicino accessimus agro.
Quod tibi si gratum est, optime Paule, proba.
Cornipedes rapiant inposta petorrita mulae,
vel cisio triiugi, si placet, insilias,
vel celerem mannum vel ruptum terga veraedum
conscendas, propere dummodo iam venias,
instantis revocant quia nos sollemnia Paschae
libera nec nobis est mora desidiae.
Perfer in excursu vel teriuga milia epodon
vel falsas lites, quas schola vestra serit,
Nobiscum invenies nullas, quia liquimus istic
nugarum veteres cum sale relliquias.
9
AUSONIUS PAULO
Ostrea nobilium cenis sumptuque nepotum
cognita diversoque maris defensa profundo,
aut refugis nudata vadis aut scrupea subter
antra et muriceis scopulorum mersa lacunis,
quae viridis muscus, quae dedecor alga recondit,
quae testis concreta suis ceu saxa cohaerent,
quae mutata loco, pingui mox consita limo
nutrit secretus conclusae uliginis umor,
enumerare iubes, vetus o mihi Paule sodalis,
adsuefacte meis ioculari carmine nugis.
Adgrediar, quamvis curam non ista senilem
sollicitent frugique viro dignanda putentur.
Nam mihi non Saliare epulum, non cena dapalis,
qualem Penelopae nebulonum mensa procorum
Alcinoique habuit nitidae cutis uncta iuventus.
Enumerabo tamen famam testesque secutus
pro studiis hominum semper diversa probantum.
Set mihi prae cunctis ditissima, quae Medulorum
educat oceanus, quae, Burdigalensia nomen,
usque ad Caesareas tulit admiratio mensas,
non laudata minus nostri quam gloria vini.
Haec inter cunctas palmam meruere priorem
omnibus ex longo cedentibus, ista et opimi
visceris et nivei dulcique tenerrima suco
miscent aequoreum tenui sale tincta saporem.
Proxima sint quamvis, set longe proxima multo
ex intervallo, quae Massiliensia, portum
quae Narbo ad Veneris nutrit, cultuque carentia
Hellespontiaci quae protegit aequor Abydi,
vel quae Baianis pendent fluitantia palis,
Santonico quae tecta salo, quae nota Gelanis,
aut Eborae mixtus pelago quae protegit amnis,
ut multo iaceant algarum obducta recessu,
aspera quae testis, sed dulcia, carnis opimae.
Sunt et Aremorici qui laudent ostrea ponti,
et quae Pictonici legit accola litoris, et quae,
mira, Caledoniis nonnumquam detegit aestus.
Accedunt quae fama recens Byzantia subter
litora et insana generata Propontidis acta
Promoti celebrata ducis de nomine laudat.
Haec tibi non vates, non historicus neque toto
orbe vagus conviva loquor, set tradita multis,
ut solitum, quotiens dextrae invitatio mensae
sollicitat lenem comi sermone Lyaeum.
Haec non per vulgum mihi cognita perque popinas,
aut parasitorum collegia Plautinorum,
set festos quia saepe dies partim ipse meorum
excolui inque vicem conviva vocatus adivi,
natalis si forte fuit sollemnis amico
coniugioque dapes aut sacra repotia patrum,
audivi meminique bonos laudare frequentes.
10.
INVITATIO AD PAULUM
Si qua fides falsis umquam est adhibenda poëtis
nec plasma semper adlinunt,
Paule, Camenarum celeberrime Castaliarum
alumne quondam, nunc pater
aut avus aut proavis antiquior, ut fuit olim
Tartesiorum regulus,
intemerata tibi maneant promissa memento.
Phoebus iubet verum loqui.
Etsi Pierias patitur lirare sorores,
numquam ipse torquet aulaka.
Te quoque ne pigeat consponsi foederis: et iam
citus veni remo aut rota,
aequoris undosi qua multiplicata recursu
Garumna pontum provocat,
aut iteratarum qua glarea trita viarum
fert militarem ad Blaviam.
Nos etenim primis sanctum post Pascha diebus
avemus agrum visere.
Nam populi coetus et compita sordida rixis
fastidientes cernimus
angustas fervere vias et congrege volgo
nomen plateas perdere.
Turbida congestis referitur vocibus echo:
«tene, feri, duc, da, cave»,
sus lutulenta fugit, rabidus canis impete saevo
et impares plaustro boves.
Nec prodest penetrale domus et operta subire:
per tecta clamores meant.
Haec et quae possunt placidos offendere mores
cogunt relinqui moenia,
dulcia secreti repetantur ut otia ruris,
nugis amica ac seriis,
tempora disponas ubi tu tua iusque tuum sit,
ut nil agas vel quod voles.
Ad quae si properas, tota cum merce tuarum
veni Camenarum citus.
Dactylicos, elegos, choriambum carmen, epodos,
socci et cothurni musicam
carpentis impone tuis: nam tota supellex
vatum piorum chartea est.
Nobiscum invenies κατ' ἐναντία, si libet uti
non Poena, sed Graeca fide.
11.
RESCRIPTUM PAULO SUO
Versus meos utili et conscio sibi pudore celatos carmine tuo et sermone praemissis dum putas elici, repressisti. Nam qui ipse facundus et musicus editionis alienae prolectat audaciam, consilio quo suadet exterret. Tegat oportet auditor doctrinam suam, qui volet ad dicendum sollicitare trepidantem nec emerita adversum tirunculos arma concutiat veterana calliditas. Sensit hoc Venus de pulchritudinis palma diu ambiguo ampliata iudicio. Pudenter enim ut apud patrem velata certaverat nec deterrebat aemulas ornatus aequalis. At postquam in pastoris examen deducta est lis dearum, qualis emerserat mari aut cum Marte convenerat, et consternavit arbitrum et contendentium certamen oppressit. Ergo nisi Delirus tuus in re tenui non tenuiter laboratus opuscula mea, quae promi studueras, retardasset, iamdudum ego ut palmes audacior in hibernas adhuc auras improbum germen egissem, periculum iudicii gravis inconsulta festinatione subiturus. Denique pisonem, quem tollenonem existimo proprie a philologis appellatum, adhibui, ut iubebas; recenti‹a›, versuum tuorum lectione non ausus, ea, quae tibi iam cursim fuerant recitata, transmisi. Etenim hoc poposcisti atque id ego malui, tu ut tua culpa ad eundem lapidem bis offenderes a, ego autem quaecumque fortuna esset semel erubescerem. Vide, mi Paule, quam ineptum lacessieris, in verbis rudem, in eloquendo hiulcum, a propositis discrepantem, in versibus concinnationis expertem, in cavillando nec natura venustum nec arte conditum, diluti salis, fellis ignavi, nec de mimo planipedem nec de comoediis histrionem. Ac nisi haec a nobis missa ipse lecturus esses, etiam de pronuntiatione rideres. Nunc commodiore fato sunt, quod licet apud nos genuina, aput te erunt adoptiva.
Vinum cum biiugo parabo plaustro
primo tempore Santonos vehendum,
ovum tu quoque passeris marini,
quod nunc promus ait procul relictum
in fundo patriae Bigerritanae.
12.
ΑΥΣΟΝΙΟΣ ΠΑΥΛΩΙ
Ἑλλαδικῆς μέτοχον Μούσης Latiaeque Camenae,
ἄξιον Αὐσόνιος sermone adludo bilingui,
Musae, quid facimus? Τὶ κεναῖσιν ἐφ' ἑλπίσιν αὔτως
ludimus ἀφραδίησιν ἐν ἡματι γηράσκοντες;
Santoniκοῖς campοῖσιν, ὅποι κρύος ἄξενος ἐστίν,
erramus gelidoτρομεροὶ καὶ frigdoποιηταί,
Πιερίδων teneroπλοκάμων θεράποντες inertes.
Πάντα δ'ἔχει παγετός τε pedum καὶ κρουσμός ὀδόντων,
θαλπωρῇ quia nulla focου χιονώδεϊ χωρεῖ,
et duplicant frigus ψυχρὰ carmina μητιόωντες.
Ἀρχόμενος δ'ἄρα μηνὶ νέῳ Ianου τε Calendαις
primitias Παύλῳ nostrae πέμψωμεν ἀοιδῆς.
Μνημοσύνης κρηδεμνοκόμου πολυcantica τέκνα,
ἐννέα verbosae κρινοστεφάνοι τε puellae,
Ἔνθ' ἄγε μοι τολυπεύετ' ἔπη, κουρώδεα μολπήν,
frontibus ὑμετέραις πτέρινον praeferte triumphum.
Ὑμᾶς γὰρ καλέω καινὸς Διονυσοποιητής:
Παύλῳ ἐφαρμόσαιτε μεμιγμενοβάρβαρον ᾠδήν.
Οὐ γὰρ μοι θέμις ἐστὶν in hac regione μένοντι
Ἄξιον ab nostris ἐπιδεύεα esse καμήναις.
Κεῖνος ἐμοὶ πάντων μέτοχος, qui seria nostra,
qui ioca παντοδαπῇ novit tractare παλαίστρῃ.
Καὶ νῦν sepositus μονάχῳ ἐνὶ rure Κρεβέννῳ,
ἀσταφύλῳ ἐνὶ χώρῳ, habet θυμάλγεα λέσχην,
οὔτε φίλοις ἑτάροις nec mensae accommodus ulli,
ὅττι ἀθελξινόοις aeger συμμέμφετο Μούσαις.
Iam satis, ὦ φίλε Παῦλε, πόνων ἀπεπειρήθημην
ἐν τε forῳ causαις τε καὶ ingratαισι καθέδραις
ῥητορικοῖς ludοισι, καὶ ἔπλετο οὐδὲν ὄνειαρ.
Ἄλλ' ἤδη κεῖνος μὲν ἅπας iuvenaliος ἱδρώς
ἐκκέχυται μελέων τρομερὴ δὲ πάρεστι senectus
καὶ minus in sumptum δαπάνας levis arca ministrat.
Οὺ γὰρ ἔχει ἀπάλαμνος ἀνὴρ †κουαιστόδεα lucrον
κλεινὸς οὔτε γέρων χρυσῆν ἐργάζετ' ἀμοιβήν.
Aequanimus quod si fueris et πάντα vel αἰνεῖν
malueris, λήθη πόνου ἔσσεται ἠδὲ πενείης.
Κεῖνο δὲ παγκάλλιστον, ut omnibus undique Musis
σὺν φιάλῃque οἴνῳque, ἐτεόν συνοπάονι Μουσῶν,
θυμοῦ ἀκηχεμένου solacia blanda requiras.
Hic erit et fructus Δήμητρος ἀγλαοκάρπου,
ἔνθα σοι εἶδαρ ἔοι πολυχανδέα pocula θέντι
κιρνᾶν, αἴκε θέλοις, νέκταρ vinοιο bonοιο.
Ambo igitur nostrae παραθέλξομεν otia vitae,
dum res et aetas et sororum
νήματα πορφύρεα πλέκεται.
13.
ΑΥΣΟΝΙΟΣ ΠΑΥΛΩΙ
Ῥωμαίων ὕπατος ἀρεταλόγῳ ἠδὲ ποιητῇ
Αὐσόνιος Παύλῳ· σπεῦδε φίλους ἰδέειν.
14.
AUSONIUS PAULO
Aequoream liqui te propter, amice, Garumnam,
te propter campos incolo Santonicos.
Congressus igitur nostros pete; si tibi cura,
quae mihi, conspectu iam potiere meo.
Sed tantum adpropera, quantum pote corpore et aevo;
ut salvum videam, sat cito te video.
Si post infaustas vigor integratus habenas
et rediit membris iam sua mobilitas,
si riguam laetis recolis Pimpleida Musis,
iam vates et non flagrifer Automedon,
pelle soporiferi senium nubemque veterni
atque alacri mediam carpe vigore viam.
Sed cisium aut pigrum cautus conscende veraedum:
non tibi sit raedae, non amor acris equi.
Cantheris moneo male nota petorrita vites
nec celeres mulas ipse Metiscus agas.
Sic tibi sint Musae faciles, meditatio prompta
et memor, et liquidi mel fluat eloquii:
sic, qui venalis tam longa aetate Crebennus
non habet emptorem, sit tibi pro pretio.
Attamen ut citius venias leviusque vehare,
historiam, mimos, carmina linque domi.
Grande onus in musis: tot saecula condita chartis,
quae sua vix tolerant tempora, nostra gravant.
Nobiscum invenies ἑπέων πολυμορφέα πληθύν,
γραμματικῶν τε πλοκὰς καὶ λογοδαιδαλίην,
δάκτυλον ἡρῷον καὶ ἀοιδόπολον χορίαμβον,
συν Θαλίης κώμῳ σύρματα Τερψιχόρης,
Σωταδικόν τε κίναιδον, ἰωνικὸν ἀμφοτέρωθεν,
ῥυθμὸν Πινδαρικὸν ἔννομον εὐεπίην,
εἰλιπόδην σκάζοντα, καὶ οὐ σκάζοντα τρίμετρον,
ὀκτὼ Θουκυδίδου ἐννέα Ἡροδότου:
ῥητορικόν ‹τι› θεᾶμα, σοφῶν ἐρικύδεα φῦλα,
πάντα μάλ' ὅσσ' ἐθέλεις καὶ πλέον, εἴ κε θέλοις.
Hoc tibi de nostris ἀσπαστικὸν offero libris.
Vale. Valere si voles me, iam veni.
15.
AUSONIUS TETRADIO SAL.
O qui venustos uberi facundia
sales opimas, Tetradi,
cavesque, ne sit tristis et dulci carens
amara concinnatio;
qui felle carmen atque melle temperans
torpere musas non sinis
pariterque fucas quaeque gustu ignava sunt
et quae sapore tristia;
rudes camenas qui Suessae praevenis
aevoque cedis, non stilo:
cur me propinquum Santonorum moenibus
declinas, ut Lucas boves
olim resumpto praeferoces proelio
fugit iuventus Romula?
Non tigris ‹ut› te, non leonis impetu,
amore sed caro expeto.
Videre alumni gestio voltus mei
et indole optata frui.
Invitus olim devoravi absentiae
necessitatem pristinae,
quondam docendi munere adstrictum gravi
Iculisma cum te absconderet,
et invidebam devio ac solo loco
opus Camenarum tegi.
At nunc frequentes atque claros nec procul
cum floreas inter viros
tibique nostras ventus auras deferat
auresque sermo verberet,
cur me supino pectoris fastu tumens
spernis poëtam consulem,
tuique amantem teque mirantem ac tua
desiderantem carmina
oblitus alto neglegis fastidio?
Plectendus exemplo tuo,
ni stabilis aevo pectoris nostri fides
quamquam recusantes amet.
Vale. Valere si voles me, pervola
cum scrinio et Musis tuis.
16.
AUSONIUS PROBO PRAEFECTO PRAETORIO SAL.
Oblata per antiquarios mora scio promissi mei gratiam exspectatione consumptam, Probe, vir optime; in secundis tamen habeo non fefellisse. Apologos Titiani et Nepotis chronica, quasi alios apologos (nam et ipsa instar sunt fabularum) ad nobilitatem tuam misi, gaudens atque etiam glorians fore aliquid, quod ad institutionem tuorum sedulitatis meae studio conferatur. Libello tamen apologorum antetuli paucos epodos, studio in te observantiae meae impudentissimo, paucos quidem, ut ego loquax iudico: verum tu, cum legeris, etiam nimium multos putabis. Adiuro benevolentiam tuam, verecundiae meae testem, eos mihi subita persuasione fluxisse. Nam quis hos diu cogitaret? Quod sane ipsi per se probabunt. Fors fuat, ut si mihi vita suppetet, aliquid rerum tuarum, quamvis incultus expoliam: quod tu etsi lectum non probes, scriptum boni consules. Cumque ego imitatus sim vesaniam Chocrilis, tu ignoscas magnanimitate Alexandri. Hi igitur interim, ut Plautus ait a, erunt antelogium fabularum, garruli et deceptores, qui compositi ad honorificentiae obsequium, ad aurium convicium concurrerunt. Vale ac me dilige.
Perge, o libelle, Sirmium,
et dic ero meo ac tuo
have atque salve plurimum.
Quis iste sit nobis erus,
nescis, libelle? An, cum scias,
libenter audis quod iuvat?
Possem absolute dicere,
sed dulcius circumloquar
diuque fando perfruar.
Hunc dico, qui lingua potens
minorem Atridam praeterit
orando pauca at musica;
qui grandines Ulixei
et mel fluentem Nestora
concinnat ore Tullii;
qui solus exceptis tribus
eris erorum primus est
praetorioque maximus.
Dico hunc senati praesulem,
praefectum eundem et consulem:
nam consul aeternum cluet
collega Augusti consulis,
columen curulis Romulae
primum in secundis fascibus;.
nam primus e cunctis erit
consul, secundus principi.
Generi hic superstes aureo
satorque prolis aureae
convincit Ascraeum senem
non esse saeclum ferreum.
Qui vincit aevi iniuriam
stirpis novator Anniae
paribusque comit infulis
Aniciorum stemmata.
Probum loquor, scis optime,
quem nemo fando dixerit,
qui non prius laudaverit.
Perge, o libelle, et utere
felicitate intermina.
Quin et require, si sinet
tenore fari obnoxio:
«age, vera proles Romuli,
effare causam nominis.
Utrumne mores hoc tui
nomen dedere: an nomen hoc
secuta morum regula?
An ille venturi sciens
mundi supremus arbiter,
qualem creavit moribus,
iussit vocari nomine?»
Nomen datum praeconiis
vitaeque testimonio.
Libelle felix, quem sinu
vir tantus evolvet suo
nec occupari tempora
grato queretur otio,
quem melleae vocis modis
leni aut susurro impertiet
cuique vigiles luminum
vacare dignabunt corae,
quem mente et aure consciis
quibusdam omissis perleget.
Quaecumque fortuna est tibi,
perge, o libelle, et utere
felicitate intermina.
Dic me valere et vivere,
dic vivere ex voto pio,
sanctis precantem vocibus,
ut quem curulis proxima
collegio nati dedit,
hunc rursus Augustus prior
suis perennet fascibus,
Subnecte et illud leniter:
«apologos en misit tibi
ab usque Rheni limite
Ausonius, nomen Italum,
praeceptor Augusti tui,
Aesopiam trimetriam,
quam vertit exili stilo
pedestre concinnans opus
fandi Titianus artifex;
ut hinc avi ac patris decus,
mixto resurgens sanguine,
Probiano‹que› atque Anicio,
ut quondam in Albae moenibus
supremus Aenea satus
Silvios Iulis miscuit,
sic iste, qui natus tibi,
flos flosculorum Romuli,
nutricis inter lemmata
lallique somniferos modos
suescat peritus fabulis
simul iocari et discere».
‹Et› adde votum, quod pio
concepimus rei deo:
«ut genitor Augustus dedit
collegio nati Probum,
sic Gratianus hunc novum
stirpi futurae copulet».
Rata sunt futura, quae loquor.
Sic merita‹que› et fatum iubent.
Sed iam ut loquatur Iulius,
fandi modum invita accipe
volucripes dimetria
haveque dicto dic vale.
17.
AUSONIUS SYMMACHO
Modo intellego, quam mellea res sit oratio, quam delenifica et quam suada facundia. Persuasisti mihi, quod epistulae meae aput Capuam tibi redditae concinnatio inhumana non esset, set hoc non diutius, quam dum epistulam tuam legi, quae me blanditiis inhiantem tuis velut suco nectaris delibuta perducit. Ubi vero chartulam pono et me ipsum interrogo, tum absinthium meum resipit et circumlita melle tuo pocula deprehendo. Si vero, id quod saepe facio, ad epistulam tuam redii, rursus inlicior: et rursum ille suavissimus, ille floridus tui sermonis adflatus deposita lectione vanescit et testimonii pondus prohibet inesse dulcedini. Hoc me velut aerius bratteae fucus aut picta nebula non longius quam dum videtur oblectat, chamaeleontis bestiolae vice, quae de subiectis sumit colorem. Aliud sentio ex epistula tua, aliud ex conscientia mea. Et tu me audes facundissimorum hominum laude dignari? Tu, inquam, mihi ista, qui te ultra emendationem omnium protulisti? Aut quisquam ita nitet, ut conparatus tibi non sordeat? Quis ita Aesopi venustatem, quis sophisticas Isocratis conclusiones? Quis ita ad enthymemata Demosthenis aut opulentiam Tullianam aut proprietatem nostri Maronis accedat? Quis ita affectet singula, ut tu imples omnia? Quid enim aliud es quam ex omni bonarum artium ingenio collecta perfectio? Haec, domine mi fil Symmache, non vereor, ne in te blandius dicta videantur esse quam verius. Et expertus es fidem meam mentis atque dictorum, dum in comitatu degimus ambo aevo dispari, ubi tu veteris militiae praemia tiro meruisti, ego tirocinium iam veteranus exercui. In comitatu tibi verus fui, nedum me peregre existimes conposita fabulari: in comitatu, inquam, qui frontes hominum aperit, mentes tegit, tibi me et parentem et amicum et, si quid utroque carius est, cariorem fuisse sensisti. Set abeamus ab his, ne ista haec conmemoratio ad illam Sosiae formidinem videatur accedere. Illud, quod paene praeterii, qua adfectatione addidisti, ut ad te didascalicum aliquod opusculum aut sermonem protrepticum mitterem? Ego te docebo docendus adhuc, si essem id aetatis, ut discerem? Aut ego te vegetum atque alacrem conmonebo? Eadem opera et Musas hortabor, ut canant, et maria, ut effluant, et auras, ut vigeant, et ignes, ut caleant, admonebo et, si quid invitis quoque nobis natura fit, superfluus instigator agitabo. Sat est unius erroris, quod aliquid meorum me paenitente vulgatum est, quod bona fortuna in manus amicorum incidit. Nam si contra [id] evenisset, nec tu mihi persuaderes placere me posse. Haec ad litteras tuas responsa sint: cetera, quae noscere aves, conpendi faciam; sic quoque iam longa est epistula. Iulianum tamen familiarem domus vestrae, si quid de nobis percontandum arbitraris, allego; simul admoneo, ut, cum causam adventus eius agnoveris, iuves studium, quod ex parte fovisti. Vale.
18.
AD URSULUM GRAMMATICUM TREVERORUM
CUI STRENAS KALENDIS IANUARIIS AB IMPERATORE
NON DATAS REDDI FECIMUS
Primus iucundi foret hic tibi fructus honoris,
Augustae faustum munus habere manus.
Proximus ex longo gradus est, quaestoris amici
curam pro strenis excubuisse tuis.
Ergo interceptos, regale nomisma, Philippos
accipe tot numero, quot duo Geryones:
quot terni biiuges demptoque triente Camenae
quotque super terram sidera zodiaci;
quot commissa viris Romana Albanaque fata
quotque doces horis quotque domi resides;
ostia quot pro parte aperit stridentia circus
excepto, medium quod patet ad stadium;
quot pedibus gradiuntur apes et versus Homeri
quotque horis pelagus profluit aut refluit;
protulit in scaenam quot dramata fabellarum,
Arcadiae medio qui iacet in gremio;
vel quot iuncturas geometrica forma favorum
conserit extremis omnibus et mediis;
quot telios primus numerus solusque probatur,
quot par atque impar partibus aequiperat,
bis ternos et ter binos qui conserit unus,
qui solus totidem congeminatus habet;
quot faciunt iuncti subterque supraque locati;
qui numerant Hyadas Pleiadasque simul.
. . . . . . . . . . . . . . . . .
Ursule collega nobilis Harmonio,
Harmonio, quem Claranus, quem Scaurus et Asper,
quem sibi conferret Varro priorque Crates,
quique sacri lacerum collegit corpus Homeri,
quique notas spuriis versibus apposuit:
Cecropiae commune decus Latiaeque Camenae,
solus qui Chium miscet et Amineum.
Vale.
19.
AUSONIUS PONTIO PAULINO FILIO
CUM ILLE MISISSET POEMATIUM VERSIBUS PLURIMIS
DE REGIBUS EX TRANQUILLO COLLECTIS
Condiderat iam Solis equos Tartesia Calpe
stridebatque freto Titanius ignis Hibero:
iam succedentes quatiebat Luna iuvencas,
vinceret ut tenebras radiis velut aemula fratris:
iam volucres hominumque genus superabile curis
mulcebant placidi tranquilla oblivia somni;
transierant Idus, medius suprema December
tempora venturo properabat iungere Iano;
et nonas decimas ab se nox longa Kalendas
iugiter acciri celebranda ad festa iubebat.
Nescis, puto, quid velim tot versibus dicere. Medius fidius neque ipse bene intellego: tamen suspicor. Iam prima nox erat ante diem nonum decimum Kal. Ian., cum redditae sunt mihi litterae tuae oppido quam litteratae. His longe iucundissimum poema subdideras, quod de tribus Suetonii libris, quos ille de regibus dedit, in epitomen coegisti, tanta elegantia, solus ut mihi videare adsecutus, quod contra rerum naturam est, brevitas ut obscura non esset. In his versibus ego ista cognovi:
Europamque Asiamque, duo vel maxima terrae
membra, quibus Libyam dubie Sallustius addit
Europae adiunctam, possit cum tertia dici,
regnatas multis, quos fama oblitterat et quos
barbara Romanae non tradunt nomina linguae,
Illibanum Numidamque Avelim Parthumque Vononem
et Caranum, Pellaea dedit qui nomina regum,
quique magos docuit mysteria vana Nechepsos,
et qui regnavit sine nomine moxque Sesostris....
Haec tu quam perite et concinne, quam modulate et dulciter, ita iuxta naturam Romanorum accentuum enuntiasti, ut tamen veris et primigenis vocibus sua fastigia non perirent. Iam quid de eloquentia dicam? Liquido adiurare possum nullum tibi ad poeticam facundiam Romanae iuventutis aequari. Certe ita mihi videris. Si erro, pater sum, ferme et noli exigere iudicium obstante pietate. Verum ego cum pie diligam, sincere ac severe iudico. Affice me, oro, tali munere frequenter, quo et oblector et honoror. Accessit tibi ad artem poeticam mellea adulatio. Quid enim aliud agunt:
audax Icario qui fecit nomina ponto,
et qui Chalcidicas moderate enavit ad arces,
nisi ut tu vegetam et sublimem alacritatem tuam temeritatem voces, me vero et consultum et quem filius debeat imitari, salutari prudentia praeditum dicas? Quod equidem contra est. Nam tu summa sic appetis, ut non decidas: senectus mea satis habet, si consistat. Haec ad te breviter et illico vesperis illius secuto mane dictavi. Ita enim tabellarius tuus, ut epistulam referret, instabat. Nam si mihi otium fuerit, oblectabile negotium erit ad te prolixius delirare, te ut eliciam, mihi ut satisfaciam. Vale.
20.
AUSONIUS PAULINO
Paulino Ausonius: metrum sic suasit, ut esses
tu prior et nomen praegrederere meum;
quamquam et fastorum titulo prior et tua Romae
praecessit nostrum sella curulis ebur
et, quae iamdudum tibi palma poëtica pollet,
lemnisco ornata est, quo mea palma caret.
Longaevae tantum superamus honore senectae.
Quid refert? Cornix non ideo ante cycnum;
nec quia mille annos vivit Gangeticus ales,
vincit centum oculos, regie pave, tuos.
Cedimus ingenio, quantum praecedimus aevo:
adsurgit Musae nostra Camena tuae.
Vive vale et totidem venturos consere ianos,
quot tuus aut noster conseruere patres.
21.
AUSONIUS PAULINO
Quanto me affecit beneficio non delata equidem, sed suscepta querimonia mea, Pauline fili! Veritus displicuisse oleum quod miseras, munus iterasti: addito etiam Barcinonensis muriae condimento cumulatius praestitisti. Scis autem me id nomen muriae, quod in usu vulgi est, nec solere nec posse dicere, cum scientissimi veterum et Graeca vocabula fastidientes Latinum in gari appellatione non habeant. Sed ego, quocumque nomine liquor iste sociorum vocatur, iam patinas implebo meas, ut parcior ille maiorum mensis applaria sucus inundet.
Quid autem tam amabile tamque hospitale, quam quod tu, ‹ut› me participes, delicias tuas in ipsa primitiarum novitate defrudas? O melle dulcior, o Gratiarum venustate festivior, o ab omnibus patrio stringende complexu! Sed haec atque alia huiusmodi documenta liberalis animi aliquis fortasse et aliquando, quamvis rarus: illud de epistularum tuarum eruditione, de poematis iucunditate, de inventione et concinnatione, iuro omnia nulli umquam imitabile futurum, etsi fateatur imitandum. De quo opusculo, ut iubes, faciam. Exquisitim universa limabo et quamvis per te manus summa contigerit, caelum superfluae expolitionis adhibebo, magis ut tibi paream, quam ut perfectis aliquid adiciam. Interea tamen, ne sine corollario poetico tabellarius tuus rediret, paucis iambicis praeludendum putavi, dum illud, quod a me heroico metro desideras, incohatur. Isti tamen, ita te et Hesperium salvos habeam, quod spatio lucubratiunculae unius effusi, quamquam hoc ipsi de se probabunt, tamen nihil diligentiae ulterioris habuerunt. Vale.
Iambe Parthis et Cydonum spiculis,
iambe pinnis alitum velocior,
Padi ruentis impetu torrentior,
magna sonorae grandinis vi densior,
flammis corusci fulguris vibratior,
iam nunc per auras Persei talaribus
petasoque ditis Arcados vectus vola.
Si vera fama est, Hippocrene, quam pedis
pulsu citatam cornipes fudit fremens,
tu fonte in ipso procreatus Pegasi,
primus novorum metra iunxisti pedum,
idemque, Musis concinentibus novem,
caedem in draconis concitasti Delium.
Fer hanc salutem praepes et volucripes
Paulini ad usque moenia, Ebromagum loquor,
et protinus, iam si resumptis viribus
alacri refecti corporis motu viget,
salvere iussum mox reposce mutuum.
Nihil moreris iamque, dum loquor, redi,
imitatus illum stirpis auctorem tuae,
triplici furentem qui Chimaeram incendio
supervolavit tutus igne proximo.
Dic: «‹te› valere», dic: «salvere te iubet
amicus et vicinus et fautor tuus,
honoris auctor, altor ingeni tui».
Dic et magister, dic parens, dic omnia
blanda atque sancta caritatis nomina
haveque dicto dic vale actutum et redi.
Quod si rogabit, quid super scriptis novis
maturus aevi nec rudis diiudicem,
nescire dices, sed paratum iam fore
heroicorum versuum plenum essedum.
Cui subiugabo de molarum ambagibus,
qui machinali saxa volvunt pondere,
tripedes caballos terga ruptos verbere,
his ut vehantur tres sodales nuntii.
Fors et rogabit, quos sodales dixeris
simul venire: dic: «trinodem dactylum
vidi paratum crucianti cantherio:
spondeus illi lentipes ibat comes,
paribus moratur qui locis cursum meum,
mihique similis, semper adversus tamen,
nec par nec impar, qui trochaeus dicitur».
Haec fare cursim nec moratus pervola,
aliquid reportans interim munusculi
de largitate musici promptarii.
22.
AUSONIUS PAULINO
Multas et frequentes mihi gratiae tuae causas et occasio subinde nata concinnat et naturae tuae facilitas benigna conciliat, Pauline fili. Nam quia nihil poscente me abnuis, magis acuis procaciam quam retundis, ut nunc quoque in causa Philonis procuratoris quondam mei experiere, qui apud Ebromagum conditis mercibus, quas per agros diversos coemit, concesso ab hominibus tuis usus hospitio, inmature periclitatur expelli. Quod nisi indulseris rogante me, ut et mora habitandi ad commodum suum utatur et nauso aliave qua navi usque ad oppidum praebita frugis aliquantum nostrae advehi possit, Lucaniacus ut inopia liberetur mature: tota illa familia hominis litterati non ad Tullii frumentariam, sed ad Curculionem Plauti pertinebit. Hoc quo facilius impetrarem aut quo maiorem verereris molestiam, si negares, concinnatam iambis signatamque ad te epistulam misi, ne subornatum diceres tabellarium, si ad te sine signi fide veniret. Signavi autem non, ut Plautus ait, «per ceram et linum litterasque interpretes», sed per poeticum characterem, ‹ut› magis notam inustam quam signum impressum iudicares.
Philon, meis qui vilicatus praediis,
ut ipse vult, epitropos,
(nam gloriosum Graeculus nomen putat,
quod sermo fucat Dorius)
suis querellis adserit nostras preces,
quas ipse lentus prosequor.
Videbis ipsum, qualis adstet comminus,
imago fortunae suae,
canus, comosus, hispidus, trux, acrivox
Terentianus Phormio,
horrens capillis ut marinus asperis
echinus aut versus mei,
Hic saepe falsus messibus vegrandibus
nomen perosus Villici
semente sera sive multum praecoqua,
et siderali inscitia
caelum lacessens seque culpae subtrahens
reos peregit caelites.
Non cultor instans, non arator gnaruris,
promusque quam condus magis,
terram infidelem nec feracem criminans
negotiari maluit.
Mercatur ‹in si› quo foro venalium
mutator ad Graecam fidem,
sapiensque supra Graeciae septem viros
octavus accessit sophos.
Et nunc paravit triticum casco sale
novusque pollet emporus.
Adit inquilinos, rura, vicos, oppida
soli et sali conmercio:
acatis, phaselis, lyntribus, stlattis, rate
Tarnim et Garumnam permeat
ac lucra damnis, damna mutans fraudibus
se ditat et me pauperat.
Is nunc ad usque vectus Ebromagum tuam
sedem locavit mercibus,
........................
.....................
ut inde nauso devehat‹ur triticum›
nostros in usus, ut refert.
Hunc ergo paucis ne graveris hospitem
.................
adlatus ut mox navis auxilio tuae
ad usque portus oppidi
iam iam Perusina, iam Saguntina fame
Lucaniacum liberet.
Hoc si impetratum munus abs te accepero,
prior colere quam Ceres.
Triptolemon olim, sive Epimeniden vocant,
aut viliconum Buzygem
tuo locabo postferendos numini:
nam munus hoc fiet tuum.
23.
AD EUNDEM PONTIUM PAULINUM
EPISTOLA SUBINDE SCRIPTA
Proxima quae nostrae fuerat querimonia chartae
credideram, quod te, Pauline, inflectere posset
eliceretque tuam blanda obiurgatio vocem.
Set tu iuratis velut alta silentia sacris
devotus teneas, perstas in lege tacendi.
Non licet? Anne pudet, si quis tibi iure paterno
vivat amicus adhuc maneasque obnoxius heres?
Ignavos agitet talis timor. At tibi nullus
sit metus et morem missae acceptaeque salutis
audacter retine. Vel si tibi proditor instat,
aut quaesitoris gravior censura timetur,
occurre ingenio, quo saepe occulta teguntur.
Thraeicii quondam quam saeva licentia regis
fecerat elinguem, per licia texta querellas
edidit et tacitis mandavit crimina telis.
Et pudibunda suos malo commisit amores
virgo nec erubuit tacituro conscia pomo.
Depressis scrobibus vitium regale minister
credidit idque diu texit fidissima tellus:
inspirata dehinc vento cantavit harundo.
Lacte incide notas: arescens charta tenebit
semper inaspicuas, prodentur scripta favillis.
Vel Lacedaemoniam scytalen imitare, libelli
segmina Pergamei tereti circumdata ligno
perpetuo inscribens versu, qui deinde solutus
non respondentes sparso dabit ordine formas,
donec consimilis ligni replicetur in orbem.
Innumeras possum celandi ostendere formas
et clandestinas veterum reserare loquellas,
si prodi, Pauline, times nostraeque vereris
crimen amicitiae; Tanaquil tua nesciat istud.
Tu contemne alios nec dedignare parentem
adfari verbis. Ego sum tuus altor et ille
praeceptor primus, veterum largitor honorum,
primus in Aonidum qui te collegia duxi.
24.
CUM PONTIUS PAULINUS IUNIOR
QUARTIS IAM LITTERIS NON RESPONDISSET,
SIC AD EUM SCRIPTUM EST
Quarta tibi haec notos detexit epistula questus,
Pauline, et blando residem sermone lacessit.
Officium set nulla pium mihi pagina reddit,
fausta salutigeris adscribens orsa libellis.
Unde istam meruit non felix charta repulsam,
spernit tam longo cessatio quam tua fastu?
Hostis ab hoste tamen per barbara verba salutem
accipit et Salve mediis intervenit armis.
Respondent et saxa homini et percussus ab antris
sermo redit, redit et nemorum vocalis imago.
Litorei clamant scopuli, dant murmura rivi,
Hyblaeis apibus saepes depasta susurrat.
Est et harundineis modulatio musica ripis
cumque suis loquitur tremulum coma pinea ventis.
Incubuit foliis quotiens levis eurus acutis,
Dindyma Gargarico respondent cantica luco.
Nil mutum natura dedit. Non aëris ales
quadrupedesve silent, habet et sua sibila serpens
et pecus aequoreum tenui vice vocis anhelat.
Cymbala dant flictu sonitum, dant pulpita saltu
icta pedum, tentis reboant cava tympana tergis;
Isiacos agitant Mareotica sistra tumultus,
nec Dodonaei cessat tinnitus aeni,
in numerum quotiens radiis ferientibus ictae
respondent dociles modulato verbere pelves.
Te velut Oebaliis habites taciturnus Amyclis
aut tua Sigalion Aegyptius oscula signet,
obnixum, Pauline, taces. Agnosco pudorem,
quod vitium fovet ipsa suum cessatio iugis.
Dumque pudet tacuisse diu, placet officiorum
non servare vices et amant longa otia culpam.
Quis prohibet Salve atque Vale brevitate parata
scribere felicesque notas mandare libellis?
Non ego longinquos ut texat pagina versus
postulo multiplicique oneret sermone tabellas.
Una fuit tantum, qua respondere Lacones
littera, et irato regi placuere negantes.
Est etenim comis brevitas. Sic fama renatum
Pythagoram docuisse refert. Cum multa loquaces
ambiguis sererent verbis, contra omnia solum
est respondebat vel non. O certa loquendi
regula! Nam brevius nihil est nec plenius istis,
quae firmata probant aut infirmata relidunt.
Nemo silens placuit, multi brevitate loquendi.
Verum ego quo stulte dudum spatiosa locutus
provehor? Ut diversa sibi vicinaque culpa est!
Multa loquens et cuncta silens non ambo placemus
nec possum reticere, iugum quod libera numquam
fert pietas nec amat blandis posponere verum.
Vertisti, Pauline, tuos dulcissime mores?
Vasconis hoc saltus et ninguida Pyrenaei
hospitia et nostri facit hoc oblivio caeli?
Inprecer ex merito quid non tibi, Hiberia tellus!
Te populent Poeni, te perfidus Hannibal urat,
te belli sedem repetat Sertorius exul.
Ergo meum patriaeque decus columenque senati
Bilbilis aut haerens scopulis Calagurris habebit
aut quae deiectis iuga per scruposa ruinis
arida torrentem Sicorim despectat Ilerda?
Hic trabeam, Pauline, tuam Latiamque curulem
constituis patriosque istic sepelibis honores?
Quis tamen ista tibi tam longa silentia suasit?
Impius ut nullos hic vocem vertat in usus,
gaudia non illum vegetent, non dulcia vatum
carmina, non blandae modulatio flexa querellae,
non fera, non illum pecudes, non mulceat ales,
non quae pastorum nemoralibus abdita lucis
solatur nostras echo resecuta loquellas.
Tristis, egens deserta colat tacitusque pererret
alpini convexa iugi, ceu dicitur olim
mentis inops coetus hominum et vestigia vitans
avia perlustrasse vagus loca Bellerophontes.
Haec precor, hanc vocem, Boeotia numina Musae,
accipite et Latiis vatem revocate Camenis.
25.
AD EUNDEM CUM ILLE AD ALIA MAGIS RESPONDERET NEQUE SE VENTURUM POLLICERETUR
Discutimus, Pauline, iugum, quod nota fovebat
temperies, leve quod positu et venerabile iunctis
tractabat paribus concordia mitis habenis;
quod per tam longam seriem volventibus annis
fabula non umquam, numquam querimonia movit,
[nulla querella loco pepulit, non ira nec error,
nec quae conpositis malesuada et credula causis
concinnat veri similes suspicio culpas;
tam placidum, tam mite iugum, quod utrique parentes
ad senium nostri traxere ab origine vitae
inpositumque piis heredibus usque manere
optarunt, dum longa dies dissolveret aevum.
Et mansit, dum laeta fides nec cura laborat
officii servare vices, set sponte feruntur
incustoditum sibi continuantia cursum.
Hoc tam mite iugum docili cervice subirent
Martis equi stabuloque feri Diomedis abacti
et qui mutatis ignoti Solis habenis
fulmineum Phaëthonta Pado mersere iugales.]
Discutitur, Pauline, tamen: nec culpa duorum
ista, set unius tantum tua. Namque ego semper
contenta cervice feram. Consorte laborum
destituor nec tam promptum gestata duobus
unum deficiente pari perferre sodalem.
Non animus viresque labant, sed iniqua ferendo
condicio est oneri, cum manus utrumque relicto
ingruit acceduntque alienae pondera librae.
Sic pars aegra hominis trahit ad contagia sanum
corpus et exigui quamvis discrimine membri
tota per innumeros artus conpago vacillat.
Obruar usque tamen, veteris ne desit amici
me durante fides memorique ut fixa sub aevo
restituant profugum - solacia cassa - sodalem.
Inpie, Pirithoo disiungere Thesea posses
Euryalumque suo socium secernere Niso;
te suadente fugam Pylades liquisset Oresten
nec custodisset Siculus vadimonia Damon.
[Quantum oblectamen populi, quae vota bonorum
sperato fraudata bono? Gratantia cuncti
verba loquebantur. Iam nomina nostra parabant
inserere antiquis aevi melioris amicis.
Cedebat Pylades, Phrygii quoque gloria Nisi
iam minor et promissa obiens vadimonia Damon.
Nos documenta magis felicia, qualia magnus
Scipio longaevique dedit sapientia Laeli;
nos studiis animisque isdem miracula cunctis,
hoc maiora, pares fuimus quod dispare in aevo.
Ocius illa iugi fatalis solvere lora
Pellaeum potuisse ducem reor, abdita opertis
principiis et utroque caput celantia nodo.
Grande aliquod verbum nimirum diximus, ut se
inferret nimiis vindex Rhamnusia votis;
Arsacidae ut quondam regis non laeta triumphis
grandia verba premens ultrix dea Medica belli
sistere Cecropidum in terris monumenta paranti
obstitit et Graio iam iam figenda tropaeo
ultro etiam victis Nemesis stetit Attica Persis.
Quae tibi Romulidas proceres vexare libido est?
In Medos Arabasque tuos per nubila et atrum
perge chaos. Romana procul tibi nomina sunto.
Illic quaere alios oppugnatura sodales,
livor ubi iste tuus ferrugineumque venenum
opportuna tuis inimicat pectora fucis.
Paulinum Ausoniumque, viros quos sacra Quirini
purpura et auratus trabeae velavit amictus,
non decet insidiis peregrinae cedere divae.
Quid queror eoique insector crimina monstri?
Occidui me ripa Tagi, me Punica laedit
Barcino, me bimaris iuga ninguida Pyrenaei:
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
moenibus et patrio forsan quoque vestis et oris
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
quemque suo longe dirimat provincia tractu
trans montes solemque alium, trans flumina et urbes
et quod terrarum caelique extenditur inter
Emeritensis Anae lataeque fluenta Garumnae.
Quod si intervalli spatium tolerabile limes
poneret exiguus (quamvis longa omnia credant,
qui simul esse volunt), faceret tamen ipsa propinquos
cura locos, mediis iungens distantia verbis;
Santonus ut sibi Burdigalam, mox iungit Aginnum
illa sibi et populos Aquitanica rura colentes,
utque duplex Arelas Alpinae tecta Viennae
Narbonemque pari spatio sibi conserit et mox
quinquiplicem socias tibi, Martie Narbo, Tolosam.
Hoc mihi si spatium vicinis moenibus esset,
tunc ego te ut nostris aptum conplecterer ulnis
adflaretque tuas aures nostrae aura loquellae.
Nunc tibi trans Alpes et marmoream Pyrenen
Caesareae Augustae domus ‹est›, Tyrrhenica propter
Tarraco et ostrifero super addita Barcino ponto;
me iuga Burdigalae, trino me flumina coetu
secernunt turbis popularibus otiaque inter
vitiferi exercent colles laetumque colonis
uber agri, tum prata virentia, tum nemus umbris
mobilibus celebrique frequens ecclesia vico,
totque mea in Novaro sibi proxima praedia pago
dispositis totum vicibus variata per annum,
egelidae ut tepeant hiemes rabidosque per aestus
adspirent tenues frigus subtile Aquilones.
Te sine set nullus grata vice provenit annus.
Ver pluvium sine flore fugit, Canis aestifer ardet,
nulla autumnales variat Pomona sapores
effusaque hiemem contristat Aquarius unda.
Agnoscisne tuam, Ponti dulcissime, culpam?
Nam mihi certa fides nec conmutabilis umquam
Paulini illius veteris reverentia durat
quaeque meoque tuoque fuit concordia patri.
Si tendi facilis cuiquam fuit arcus Ulixei
aut praeter dominum vibrabilis ornus Achilli,
nos quoque tam longo Rhamnusia foedere solvet.
Set cur tam maesto sero tristia carmina versu
et non in meliora animus se vota propinquat?
Sit procul iste metus. Certa est fiducia nobis,
si genitor natusque dei pia verba volentum
accipiat, nostro reddi te posse precatu,
ne sparsam raptamque domum lacerataque centum
per dominos veteris Paulini regna fleamus
teque vagum toto quam longa Hispania tractu
inmemorem veterum peregrinis fidere amicis.
Accurre, o nostrum decus, o mea maxima cura,
votis ominibusque bonis precibusque vocatus,
adpropera, dum tu iuvenis, dum nostra senectus
servat inexhaustum tibi gratificata vigorem].
Ecquando iste meas inpellet nuntius aures?
Ecce tuus Paulinus adest. Iam ninguida linquit
oppida Hiberorum, Tarbellica iam tenet arva.
Ebromagi iam tecta subit, iam praedia fratris
vicina ingreditur, iam labitur amne secundo
iamque in conspectu est, iam prora obvertitur amni
ingressusque sui celebrata per ostia portus
totum occursantis populi praevertitur agmen:
et sua praeteriens iam iam tua limina pulsat.
Credimus? An qui amant ipsi sibi somnia fingunt?
1.
AUSONIUS AD PATREM DE SUSCEPTO FILIO
Crēdĭdĕrām nīl pōssĕ mĕīs āffēctĭbŭs āddī,
quō, vĕnĕrāndĕ pătēr, ‖ dīlĭgĕrērĕ măgīs.
Āccēssīt (grātēs sŭpĕrīs mĕdĭōquĕ nĕpōtī,
bīnă dĕdīt nōstrīs ‖ quī iŭgă nōmĭnĭbūs.
Īpsĕ nĕpōs tē fēcĭt ăvūm, mĭhĭ fīlĭŭs īdēm
ēt tĭbi ĕgo: hōc nātō ‖ nōs sŭmŭs āmbŏ pătrēs.
Nēc iām sōlă mĭhī pĭĕtās mĕă suādĕt ămōrēm:
nōmĭnĕ tē gĕmĭnī ‖ iām gĕnĭtōrĭs ămō),
āccēssīt tĭtŭlūs, tŭă quō rĕvĕrēntĭă crēscāt,
quō dŏcĕām nātūm, ‖ quīd sĭt ămārĕ pătrēm.
Quīppĕ tĭbi aēquātūs vĭdĕōr, quĭă pārvŭlŭs īstō
nōmĭne hŏnōrātūm ‖ mē quŏquĕ nōbĭlĭtāt,
paēne aētās quĭă nōstra ĕădēm. Nām sūbpărĭs aēvī
sūm tĭbi ĕgo ēt pōssūm ‖ frātrĭs hăbērĕ vĭcēm.
Nēc tāntūm nōstrīs spătĭum īntērpōnĭtŭr ānnīs,
quāntă sŏlēnt ălĭōs ‖ tēmpŏră dīvĭdĕrĕ.
Vīdi ĕgŏ nātālēs frātrūm dīstārĕ tŏt ānnīs,
quōt nōstrōs: aēvūm ‖ nōmĭnă nōn ŏnĕrānt.
Pūlchră iŭvēntă tĭbī sĕnĭūm sīc iūngĭt, ŭt aēvūm
quōd prĭŭs ēst mănĕāt, ‖ quōd mŏdo ŭt īncĭpĭāt.
Ēt plăcŭīssĕ rĕōr gĕmĭnīs aētātĭbŭs, ūt sē
nōn fēstīnātō ‖ tēmpŏre ŭtrāquĕ dărēt,
lēnĭtĕr haēc flŭĕrēt, haēc nōn prŏpĕrātă vĕnīrēt,
mātūrām frūgēm ‖ flōrĕ mănēntĕ fĕrēns.
Ānnōs mē nēscīrĕ tŭōs, pătĕr ōptĭmĕ, tēstōr
tōtquĕ pŭtārĕ tŭōs, ‖ quōt rĕŏr ēssĕ mĕōs.
Nēscĭăt hōs nātūs: nŭmĕrēt prŏpĕrāntĭŏr hērēs,
tēstāmēntă măgīs ‖ quām pĭă vōtă fŏvēns
ēxēmplōquĕ dŏcēns prāvō iŭvĕnēscĕrĕ nātōs,
ūt nōlīnt pātrēs ‖ sē quŏque hăbērĕ sĕnēs.
Vērum ĕgŏ prīmaēvō gĕnĭtūs gĕnĭtōrĕ fătēbōr
sūbpărĭs haēc aēvī ‖ tēmpŏră grātă mĭhī.
Dēbĕŏ quōd nātūs, suādēt pĭă cūră nĕpōtīs
āddēndūm pātrī, ‖ quō vĕnĕrēmŭr ăvūm.
Tū quŏquĕ, mī gĕnĭtōr, gĕmĭnātă vŏcābŭlă gaūdē,
nātī prīmaēvī ‖ nōmĭnĕ fāctŭs ăvūs.
Ēxĭgŭūm quŏd ăvūs: făvĕānt pĭă nūmĭnă dīvūm
dēquĕ nĕpōtĕ sŭō ‖ fīăt ăvūs prŏăvūs.
Lārgĭŭs ēt pŏtĕrūnt prōdūcĕrĕ fātă sĕnēctām:
sēt rătă vōtă rĕōr, ‖ quaē mŏdĕrātă, măgīs.
2.
PATER AD FILIUM CUM TEMPORIBUS TYRANNICIS IPSE TREVERIS REMANSISSET ET FILIUS AD PATRIAM PROFECTUS ESSET.
HOC INCOHATUM NEQUE INPLETUM - SIC DE LITURARIIS SCRIPTUM
Dēbĕo ĕt hānc nōstrīs, fīlī dūlcīssĭmĕ, cūrīs
hīstŏrĭām: quāmquām tĭtŭlō nōn dīgnă sĕrēnō
ānxĭă maēstārūm fŭĕrīt quĕrĭmōnĭă rērūm.
Iām sŭpĕr ēgĕlĭdaē stāgnāntĭă tērgă Mŏsēllaē
prōtŭlĕrāt tē, nātĕ, rătīs maēstīquĕ părēntīs
ōscŭla ĕt āmplēxūs dīscrēvĕrăt īnvĭdŭs āmnīs.
Sōlŭs ĕgo ēt quāmvīs coētū cĕlĕbrātŭs ămīcō
sōlŭs ĕrām, prŏfŭgaēquĕ dăbām pĭă vōtă cărīnaē,
sōlŭs, ădhūc tē, nātĕ, vĭdēns, cĕlĕrīsquĕ rĕmūlcī
cūlpābām prŏpĕrōs ādvērsō flūmĭnĕ cūrsūs.
Quīs fŭĭt īllĕ dĭēs? Nōn ānnūs lōngĭŏr īlle ēst,
Āttĭcă quēm dōctī cōllēgīt cūră Mĕtōnīs.
Dēsērtūs văcŭīs sōlīsque ēxērcĕŏr ōrīs.
Nūnc ĕgŏ pūbēntēs sălĭcūm dēvērbĕrŏ frōndēs
grāmĭnĕōs nūnc frāngŏ tŏrōs vĭrĭdēsquĕ pĕr ūlvās
lūbrĭcă sūbstrātīs vēstīgĭă lībrŏ lăpīllīs.
Sīc lūx prīma ăbĭīt, sīc āltĕră mētă dĭēī,
sīc gĕmĭnās āltērnă rŏtāt vērtīgŏ tĕnēbrās,
sīc ălĭās, tōtūsquĕ mĭhī sīc ānnŭs ăbībīt,
rēstītuānt dōnēc tŭă mē tĭbĭ fātă părēntēm.
Hāc ĕgŏ cōndīciōnĕ lĭcēt vēl mōrtĕ păcīscār,
dūm dĕcŏrēs sūprēmă pătrīs tū, nātĕ, sŭpērstēs.
3.
AUSONIUS HESPERIO S.D.
Quālīs Pīcēnaē pŏpŭlātōr tūrdŭs ŏlīvaē
clūnēs ŏpīmāt cērĕās
vēl quī lūcēntēs răpŭīt dē vītĭbŭs ūvās,
pēndētquĕ nēxūs rētĭbūs,
quaē vēspērtīnīs flŭĭtānt nĕbŭlōsă sŭb hōrīs
vēl mānĕ tēntă rōscĭdō:
tālēs hībērnīs ād tē dē saēpĭbŭs, īpsōs
căpī vŏlēntēs, mīsĭmūs
bīs dēnōs. Tŏt ĕnīm crĕpĕrō sūb lūcĭs ĕōaē
praēcēps vŏlātūs īntŭlīt.
Tūm, quās vīcīnaē sūggēssīt praēdă lăcūnaē,
ănătēs mărītās iūnxĭmūs,
rēmĭpĕdēs, lātō pŏpŭlāntēs caērŭlă rōstrō
ēt crūrĕ rūbrās Pūnĭcō,
īrĭcŏlōr vărĭō pīnxīt quās plūmă cŏlōrĕ
cōllūm cŏlūmbīs aēmŭlās.
Dēfrūdātă mĕaē nōn sūnt haēc fērcŭlă mēnsaē:
vēscēntĕ tē frŭĭmūr măgīs.
Vale bene, ut valeam.
4.
AUSONIUS THEONI
Aūsŏnĭūs, cuīūs fĕrŭlām nūnc scēptră vĕrēntūr,
pāgānūm Mĕdŭlīs iŭbĕō sālvērĕ Thĕōnēm.
Quīd gĕrĭs, ēxtrēmīs pŏsĭtūs tēllūrĭs ĭn ōrīs,
cūltŏr hărēnārūm vātēs? Cuī lītŭs ărāndūm
Ōcĕănī fīnēm iūxtā sōlēmquĕ cădēntēm,
vīlĭs hărūndĭnĕīs cŏhĭbēt quēm pērgŭlă tēctīs
ēt tīngīt pĭcĕō lăcrĭmōsă cŏlōnĭcă fūmō.
Quīd rērūm Mūsaēquĕ gĕrūnt ēt cāntŏr Ăpōllŏ?
Mūsaē nōn Hĕlĭcōnĕ sătaē nēc fōntĕ căbāllī,
sēt quaē fācūndō dē pēctŏrĕ Clēmēntīnī
īnspīrānt văcŭōs ălĭēnā mēntĕ pŏētās.
Iūrĕ quĭdēm: nām quīs mālīt sŭă cārmĭnă dīcī,
quī tē sēcūrō pōssīt prōscīndĕrĕ rīsū?
Haēc quŏquĕ nē nōstrūm pōssīnt ūrgērĕ pŭdōrēm,
tū rĕcĭta: ēt vērē pŏtĕrūnt tŭă dīctă vĭdērī.
Quām tămĕn ēxērcēs Mĕdŭlōrum īn lītŏrĕ vītām?
Mērcātūsne ăgĭtās, lĕvĭōrĕ nŏmīsmătĕ cāptāns,
īnsānīs quōd mōx prĕtĭīs grăvĭs aūctĭŏ vēndāt?
Ālbēntīs sēvī glŏbŭlōs ēt pīnguĭă cēraē
pōndĕră Nārўcĭāmquĕ pĭcēm scīssāmquĕ păpŷrūm
fūmāntēsque ŏlĭdūm, pāgānĭcă lūmĭnă, taēdās?
Ān māiōră gĕrēns tōtā rĕgĭōnĕ văgāntēs
pērsĕquĕrīs fūrēs, quī tē pōstrēmă tĭmēntēs
īn pārtēm praēdāmquĕ vŏcēnt? Tū mītĭs ĕt ōsōr
sānguĭnĭs hūmānī cōndōnās crīmĭnă nūmmīs
ērrōrēmquĕ vŏcās prĕtĭūmque īmpōnĭs ăbāctīs
būbŭs ĕt īn pārtēm scĕlĕrūm dē iūdĭcĕ trānsīs?
Ān cūm frātrĕ văgōs dūmētă pĕr āvĭă cērvōs
cīrcūmdās măcŭlīs ēt mūlta īndāgĭnĕ pīnnaē?
Aūt spūmāntĭs ăprī cūrsūm clāmōrĭbŭs ūrgēs
sūbsīdīsquĕ fĕrō? Mŏnĕō tămĕn, ūsquĕ rĕcūsēs
strīngĕrĕ fūlmĭnĕō vēnābŭlă cōmmĭnŭs hōstī.
Ēxēmplūm dē frātrĕ tĭmē, quī vēstĕ rĕdūctā
ōstēntāt foēdās prŏpĕ tūrpĭă mēmbră lăcūnās
pērfōssāsquĕ nătēs vīcīnō pōdĭcĕ nūdāt.
Īnde ōstēntātōr vŏlĭtāt, mīrēntŭr ŭt īpsūm
Gēdīppa Ūrsīnūsquĕ sŭūs prōlēsquĕ Iŏvīnī
Taūrīnūsque, īpsūm prīscīs hērōĭbŭs aēquāns,
quālĭs ĭn Ōlĕnĭō vīctōr Călўdōnĭŭs āprō
aūt Ĕrўmānthēō pūbēs fŭĭt Āttĭcă mōnstrō.
Sēt tū pārcĕ fĕrīs vēnātĭbŭs ēt fŭgĕ nōtă
crīmĭnă sīlvārūm, nē sīs Cĭnўrēĭă prōlēs
āccēdāsque ĭtĕrūm Vĕnĕrī plōrāndŭs Ădōnīs.
Sīc cērtē crīnēm flāvūs nĭvĕūsquĕ lăcērtōs
caēsărĭēm rŭtĭlām pēr cāndĭdă cōllă rĕfūndīs,
pēctŏrĕ sīc tĕnĕrō, plānā sīc iūncĕŭs ālvō,
pēr tĕrĕtēs fĕmĭnūm gŷrōs sūrāsquĕ nĭtēntēs
dēscēndīs, tālōs ā vērtĭcĕ pūlchĕr ăd īmōs,
Quālīs flōrĭcŏmā quōndām pŏpŭlātŏr ĭn Aētnā
vīrgĭnĕās īntēr chŏrĕās Dēōĭdă rāptām
sūstŭlĭt ēmērsūs Stўgĭīs fōrnācĭbŭs Ōrcūs.
Ān, quĭă vēnātūs ōb tāntă pĕrīcŭlă vītās,
pīscāndī trăhĕrīs stŭdĭō? Nām tōtă sŭpēllēx
Dūmnĭtŏnī tālēs sŏlĭta ēst ōstēndĕrĕ gāzās,
nōdōsās vēstēs ănĭmāntūm Nērīnōrūm
ēt iăcŭla ēt fūndās ēt nōmĭnă vīlĭcă līnī
cōlăque ĕt īnsūtōs tērrēnīs vērmĭbŭs hāmōs.
Hīs ŏpĭbūs cōnfīsĕ tŭmēs? Dŏmŭs ōmnĭs ăbūndāt
lītŏrĕīs dīvēs spŏlĭīs. Rĕfĕrūntŭr ăb ūndā
cōrrŏcŏ, lētālīs trŷgōn mōllēsquĕ plătēssaē,
ūrēntēs thŷnni ēt mălĕ tēctī spīnă lĭgātī
nēc dūrātūrī pōst bīnă trĭhōrĭă cōrvī.
Ān tē cārmĭnĭbūs iŭvăt īncēstārĕ cănōrās
Mnēmŏsўnēs nātās, aūt trīs aūt ōctŏ sŏrōrēs?
Ēt quŏnĭam hūc vēntūm, sī vīs āgnōscĕrĕ, quīd sīt
īntēr dōctrīnām dērīdēndāsquĕ cămēnās,
āccĭpĕ cōngēstās, mŷstērĭă frīvŏlă, nūgās,
quās tămĕn ēxplĭcĭtīs nĕquĕās dēprēndĕrĕ chārtīs,
scīllītē dĕcĭēs sī cōr pūrgērĭs ăcētō
āntĭcĭpēsquĕ vĭvūm, Sămĭī Lŭcŭmōnĭs ăcūmēn.
Aūt ādsĭt īntērprēs tŭūs,
aēnīgmătūm quī cōgnĭtōr
fŭīt mĕōrūm, cūm tĭbī
Cādmī nĭgēllās fīlĭās,
Mĕlōnĭs ālbām pāgĭnām
nōtāsquĕ fūrvaē sēpĭaē
Gnĭdĭōsquĕ nōdōs prōdĭdīt.
Nūnc ādsĭt ēt cērtē, mŏdŏ
praēsūl crĕātūs līttĕrīs,
ēnūclĕābīt prōtĭnūs,
quōd mīlĭtāntēs scrībĭmūs.
Nōtōs fīngŏ tĭbī pŏētă vērsūs,
quōs scīs hēndĕcăsŷllăbōs vŏcārī,
sēt nēscīs mŏdŭlīs trĭbūs mŏvērī.
Īstōs cōnpŏsŭīt Phălaēcŭs ōlīm,
quī pēnthēmĭmĕrēn hăbēnt prĭōrēm
ēt pōst sēmĭpĕdēm dŭōs ĭāmbōs.
Sūnt quōs hēxămĕtrī crĕānt rĕvōlsī,
ūt pēnthēmĭmĕrēs prĭōr lŏcētūr,
tūm quōd būcŏlĭcē tŏmē rĕlīnquīt.
Sūnt ēt quōs gĕnĕrāt pŭēllă Sāpphō,
quōs prīmūs rĕgĭt hīppĭūs sĕcūndūs,
ūt clūdāt chŏrĭāmbŏn āntĭbācchūs.
Sēt iām nōn pŏtĕrīs, Thĕōn, dŏcērī,
nēc fās ēst mĭhĭ, rēgĭō măgīstrō,
plēbēirām nŭmĕrōs dŏcērĕ pūlpām.
Vērūm prōtĭnŭs ēdĕ, quōd rĕquīrō.
Nīl quaērō, nĭsĭ quōd lĭbrīs tĕnētūr
ēt quōd nōn ŏpĭcaē tĕgūnt păpŷrī.
Quās sī sōlvĕrĭs, ō pŏētă, nūgās,
tōtām trādŏ tĭbī sĭmūl Văcūnām,
nēc iām pōst mĕtŭēs ŭbīquĕ dīctūm:
«hīc ēst īllĕ Thĕōn pŏētă fālsūs,
bŏnōrūm mălă cārmĭnūm Lăvērnă».
5.
AUSONIUS THEONI
Aūsŏnĭūs sālvē cārō mĭhĭ dīcŏ Thĕōnī,
vērsĭbŭs ēxpĕdĭēns ‖ quōd vŏlŏ quōdvĕ quĕrōr.
Tērtĭă fīssĭpĕdēs rĕnŏvāvīt Lūnă iŭvēncās,
ūt fŭgĭtās nōstrām, ‖ dūlcĭs ămīcĕ, dŏmūm.
Nōnāgīntă dĭēs sĭnĕ tē, cārīssĭmĕ, trāxī.
Hūc ādde aēstīvōs: ‖ hōc mĭhĭ paēnĕ dŭplum ēst.
Vīs nŏvĭēs dēnōs dīcām dĕcĭēsquĕ nŏvēnōs
īssĕ dĭēs? Ānnī ‖ pōrtĭŏ quārta ăbĭīt.
Sēxāgīnta hōrās sŭpĕr ēt dŭŏ mīlĭă cēntūm
tē sĭnĕ cōnsūmpsī, ‖ quō sĭne ĕt hōră grăvīs.
Mīlĭă bīs nōngēntă iŭbēt dīmēnsĭŏ lēgūm
ādnŭmĕrātă rĕōs ‖ pēr tŏt ŏbīrĕ dĭēs.
Iām pŏtŭī Rōmām pĕdĕs īrĕ pĕdēsquĕ rĕvērtī,
ēx quō tē dĭrĭmūnt ‖ mīlĭă paūcă mĭhī.
Scīrpĕă Dūmnĭtŏnī tānti ēst hăbĭtātĭŏ vātī?
Paūlĭăcōs tāntī ‖ nōn mĭhĭ vīllă fŏrēt.
Ān quĭă pēr tăbŭlam ‹īn› quā Mēdĭcă pūgnă nŏtāta ‹ēst›
dēbĭtă sūmmă mĭhi ēst, ‖ nē rĕpĕtāmŭs, ăbēs?
Bīs sēptēm rŭtĭlōs, rēgālĕ nŏmīsmă, Phĭlīppōs,
nē tāntī fŭĕrīnt, ‖ pērdĕrĕ mālŏ, Thĕōn,
īmplĭcĭtūm quām tē nōstrīs īntērnĕ mĕdūllīs
dēfŏrĕ tām lōngī ‖ tēmpŏrĭs īn spătĭō.
Ērgo aūt praēdīctōs iām nūnc rēscrībĕ Dărīōs
ēt rĕdĭme, ūt mŏră sīt ‖ lībĕră dēsĭdĭaē,
aūt ălĭōs ā mē tŏtĭdēm dăbŏ, dūmmŏdŏ cārī
cōnspĭcĕr ōră vĭrī, ‖ paūpĕrĭs ūsquĕ lĭcēt.
Pūppĕ cĭtūs prŏpĕrā sĭnŭōsăquĕ līntĕă vēlī
pāndĕ. Mĕdūllīnī ‖ tē fĕrĕt aūră nŏtī
ēxpŏsĭtūm sūbtēr părădās lēctōquĕ iăcēntēm,
cōrpŏrĭs ūt tāntī ‖ nōn mŏvĕātŭr ŏnūs.
Ūnūs Dūmnĭtŏnī tē lītŏrĕ pērfĕrĕt aēstūs
Cōndātem ād pōrtūm, ‖ sī mŏdŏ dēprŏpĕrēs.
Īnquĕ vĭcēm vēntī, quŏtĭēns tŭă flāmĭnă cēssānt,
rēmĭpĕdēm iŭbĕās ‖ prōtĭnŭs īrĕ rătēm.
Īnvĕnĭēs praēstō sūbiūnctă pĕtōrrĭtă mūlīs:
vīllā Lūcānī ‖ mōx pŏtĭērĭs ăcō.
Rēscīssō dīsce ‹ēn› cōnpōnĕrĕ nōmĭnĕ vērsūm:
Lūcīlī vātīs ‖ sīc ĭmĭtātŏr ĕrīs.
6.
AUSONIUS CONSUL VATEM RESALUTO THEONEM
Aūrĕă mālă, Thĕōn, sēt plūmbĕă cārmĭnă mīttīs.
Ūnīūs māssaē ‖ quīs pŭtĕt hās spĕcĭēs?
Ūnūm nōmĕn ŭtrīsquĕ, sĕt ēst dīscrīmĕn ŭtrīsquĕ,
pōma ūt mālă vŏcēs, ‖ cārmĭnă vērŏ mălă.
Vălē bĕātūs nōmĕn ā dīvīs Thĕōn:
mĕtŏchē sĕt īstă saēpĕ cūrrēntem īndĭcāt.
7
AUSONIUS THEONI, CUM EI TRIGINTA OSTREA, GRANDIA QUIDEM, SET TAM PAUCA MISISSET
Exspectaveram, ut rescriberes ad ea, quae dudum ioculariter luseram de cessatione tua valde impia et mea efflagitatione, cuius rei munus reciprocum quoniam in me colendo fastidisti, inventa inter tineas epistula vetere, quam de ostreis et musculis affectata obscuritate condideram, quae adulescens temere fuderam, iam senior retractavi. Set in eundem modum instaurata est satirica et ridicula concinnatio, saltem ut nunc respondeas novissimae cantilenae, qui illam noviciam silentio condemnasti.
Ōstrĕă Bāiānīs cērtāntĭă, quaē Mĕdŭlōrūm
dūlcĭbŭs īn stāgnīs rĕflŭī mărĭs aēstŭs ŏpīmāt,
āccēpī, dīlēctĕ Thĕōn, nŭmĕrābĭlĕ mūnūs.
Vērūm quōt fŭĕrīnt, sūbiēctă mŏnōstĭchă sīgnānt:
quōt tēr lūctātūs cūm pōllĭcĕ cōnpŭtăt īndēx;
Gērўŏnēs quŏt ĕrānt, dĕcĭēs sī mūltĭplĭcēntūr;
tēr quŏt ĕrānt Phrўgĭī nŭmĕrātă dĕcēnnĭă bēllī
aūt tĕr ŭt Ēŏlĭdī mēnsīs tĕnĕt īgnĭcŏmūs Sōl;
cōrnĭbŭs ā prīmīs quŏt hăbēt văgă Cŷnthĭă nōctēs;
sīngŭlă pērcūrrīt Tītān quōt sīgnă dĭēbūs;
quōtque ānnīs sūblīmĭs ăgīt sŭă saēcŭlă Phaēnōn;
quōt nŭmĕro ānnōrūm Vēstālīs vīrgŏ mĭnīstrāt
Dārdănĭūsquĕ nĕpōs rēgnō quōt prōtŭlĭt ānnōs;
Prīămĭdaē quŏt ĕrānt, sī bīs dēnī rĕtrăhāntūr;
bīsquĕ vĭrōs nŭmĕrēs, quī fāta Āmphrŷsĭă sērvānt;
quōt gĕnŭīt fētūs Ālbānă sŭb īlĭcĭbūs sūs
ēt quōt sūnt āssēs, ūbī nŏnăgīntă trĭēntēs,
vēl quŏt hăbēt iūnctōs Vāsātĭcă raēdă căbāllōs.
Quōd sī fĭgūrās fābŭlīs ădūmbrātās
nŭmĕrūmquĕ dōctīs īnvŏlūtum āmbāgĭbūs
īgnōrăt āltō mēns ŏbēsă vīscĕrĕ,
nŭmĕrārĕ sāltīm mōrĕ vūlgi ūt nōvĕrīs,
īn sē rĕtōrtās ēxplĭcābō sūmmŭlās.
Tēr dēnās pŭtŏ quīnquĭēsvĕ sēnās
vēl bīs quīnquĕ, dĕhīnc dĕcēm dĕcēmquĕ
vēl sēnās quătĕr ēt bĭs āddĕ tērnās.
Sēptēnīs quătĕr ādde ŭnūm | ĕt ūnūm;
dūc bīnās dĕcĭēs sĕmēlquĕ dēnās,
aūt tēr quāttŭŏr āddĕ bīs nŏvēnīs
ōctōnās quătĕr, hīnc dŭaē rĕcēdānt;
bīnās tēr dĕcĭēs, sĕmēl quătērnās;
ēt sēx āddĕ nŏvēm vĕl ōctŏ sēptēm,
aūt sēptēm gĕmĭnīs bĭs ōctŏ iūngĕ,
aūt, nē sīm tĭbĭ plūrĭbūs mŏlēstūs,
trīgīntā nŭmĕrō fŭērĕ cūnctaē.
Iūnctūs līmĭcŏlīs ‖ mūscŭlŭs ōstrĕīs
prīmō cōmpŏsŭīt ‖ fērcŭlă prāndĭō,
grātūs dēlĭcĭīs ‖ nōbĭlĭūm cĭbūs
ēt sūmptī mŏdĭcūs ‖ paūpĕrĭbūs fŏcīs.
Nōn hīc nāvĭfrăgō ‖ quaērĭtŭr aēquŏrĕ,
ūt crēscāt prĕtĭūm ‖ grāndĕ pĕrīcŭlīs,
sēt prīmōrĕ vădō ‖ pōst rĕfŭgūm mărĕ
ālgōsō lĕgĭtūr ‖ lītŏrĕ cōncŏlōr.
Nām tēstaē dŭplĭcīs ‖ cōndĭtŭr īn spĕcū,
quaē fērvēntĭs ăquaē ‖ fōtă văpōrĭbūs
cārnēm lāctĕŏlī ‖ vīscĕrĭs īndĭcāt.
Sēt dāmnōsă nĭmīs ‖ pāndĭtŭr ārĕă.
Fāc cāmpūm rĕplĭcēs, ‖ Mūsă, păpŷrĭūm.
Nēc iām fīssĭpĕdīs ‖ pēr călămī vĭās
grāssētūr Gnĭdĭaē ‖ sūlcŭs hărūndĭnīs,
pīngēns ārĭdŭlaē ‖ sūbdĭtă pāgĭnaē
Cādmī fīlĭŏlīs ‖ ātrĭcŏlōrĭbūs.
Aūt cūnctīs părĭtēr ‖ vērsĭbŭs ōblĭnāt
fūrvām lāctĭcŏlōr ‖ sphōngĭă sēpĭām.
Pārcāmūs vĭtĭō ‖ Dūmnĭtŏnaē dŏmūs,
nē sīt chārtă mĭhī ‖ cārĭŏr ōstrĕīs.
8.
AUSONIUS AXIO PAULO RHETORI SAL.
Tāndem ēlūctātī rĕtĭnācŭlă blāndă mŏrārūm
Būrdĭgălaē mōllēs ‖ līquĭmŭs īnlĕcĕbrās
Sāntŏnĭcāmque ūrbēm vīcīno āccēssĭmŭs āgrō.
Quōd tĭbĭ sī grātum ēst, ‖ ōptĭmĕ Paūlĕ, prŏbā.
Cōrnĭpĕdēs răpĭānt īnpōstă pĕtōrrĭtă mūlaē,
vēl cĭsĭō trĭiŭgī, ‖ sī plăcĕt, īnsĭlĭās,
vēl cĕlĕrēm mānnūm vēl rūptūm tērgă vĕraēdūm
cōnscēndās, prŏpĕrē ‖ dūmmŏdŏ iām vĕnĭās,
īnstāntīs rĕvŏcānt quĭă nōs sōllēmnĭă Pāschaē
lībĕră nēc nōbīs ‖ ēst mŏră dēsĭdĭaē.
Pērfĕr ĭn ēxcūrsū vēl tēriŭgă mīlĭa ĕpōdōn
vēl fālsās lītēs, ‖ quās schŏlă vēstră sĕrīt,
Nōbīscum īnvĕnĭēs nūllās, quĭă līquĭmŭs īstīc
nūgārūm vĕtĕrēs ‖ cūm sălĕ rēllĭquĭās.
9
AUSONIUS PAULO
Ōstrĕă nōbĭlĭūm cēnīs sūmptūquĕ nĕpōtūm
cōgnĭtă dīvērsōquĕ mărīs dēfēnsă prŏfūndō,
aūt rĕfŭgīs nūdātă vădīs aūt scrūpĕă sūbtēr
āntra ēt mūrĭcĕīs scŏpŭlōrūm mērsă lăcūnīs,
quaē vĭrĭdīs mūscūs, quaē dēdĕcŏr ālgă rĕcōndīt,
quaē tēstīs cōncrētă sŭīs ceū sāxă cŏhaērēnt,
quaē mūtātă lŏcō, pīnguī mōx cōnsĭtă līmō
nūtrīt sēcrētūs cōnclūsae ūlīgĭnĭs ūmōr,
ēnŭmĕrārĕ iŭbēs, vĕtŭs ō mĭhĭ Paūlĕ sŏdālīs,
ādsuēfāctĕ mĕīs iŏcŭlārī cārmĭnĕ nūgīs.
Ādgrĕdĭār, quāmvīs cūrām nōn īstă sĕnīlēm
sōllĭcĭtēnt frūgīquĕ vĭrō dīgnāndă pŭtēntūr.
Nām mĭhĭ nōn Sălĭāre ĕpŭlūm, nōn cēnă dăpālīs,
quālēm Pēnĕlŏpaē nĕbŭlōnūm mēnsă prŏcōrūm
Ālcĭnŏīque hăbŭīt nĭtĭdaē cŭtĭs ūnctă iŭvēntūs.
Ēnŭmĕrābŏ tămēn fāmām tēstēsquĕ sĕcūtūs
prō stŭdĭīs hŏmĭnūm sēmpēr dīvērsă prŏbāntūm.
Sēt mĭhĭ praē cūnctīs dītīssĭmă, quaē Mĕdŭlōrūm
ēdŭcăt ōcĕănūs, quaē, Būrdĭgălēnsĭă nōmēn,
ūsque ād Caēsărĕās tŭlĭt ādmīrātĭŏ mēnsās,
nōn laūdātă mĭnūs nōstrī quām glōrĭă vīnī.
Haēc īntēr cūnctās pālmām mĕrŭērĕ prĭōrēm
ōmnĭbŭs ēx lōngō cēdēntĭbŭs, īsta ĕt ŏpīmī
vīscĕrĭs ēt nĭvĕī dūlcīquĕ tĕnērrĭmă sūcō
mīscēnt aēquŏrĕūm tĕnŭī sălĕ tīnctă săpōrēm.
Prōxĭmă sīnt quāmvīs, sēt lōngē prōxĭmă mūltō
ēx īntērvāllō, quaē Māssĭlĭēnsĭă, pōrtūm
quaē Nārbo ād Vĕnĕrīs nūtrīt, cūltūquĕ cărēntiă
Hēllēspōntĭăcī quaē prōtĕgĭt aēquŏr Ăbŷdī,
vēl quaē Bāiānīs pēndēnt flŭĭtāntĭă pālīs,
Sāntŏnĭcō quaē tēctă sălō, quaē nōtă Gĕlānīs,
aūt Ĕbŏraē mīxtūs pĕlăgō quaē prōtĕgĭt āmnīs,
ūt mūltō iăcĕānt ālgārum ōbdūctă rĕcēssū,
āspĕră quaē tēstīs, sēd dūlcĭă, cārnĭs ŏpīmaē.
Sūnt ĕt Ărēmŏrĭcī quī laūdēnt ōstrĕă pōntī,
ēt quaē Pīctŏnĭcī lĕgĭt āccŏlă lītŏrĭs, ēt quaē,
mīră, Călēdŏnĭīs nōnnūmquām dētĕgĭt aēstūs.
Āccēdūnt quaē fāmă rĕcēns Bŷzāntĭă sūbtēr
lītŏra ĕt īnsānā gĕnĕrātă Prŏpōntĭdĭs āctā
Prōmōtī cĕlĕbrātă dŭcīs dē nōmĭnĕ laūdāt.
Haēc tĭbĭ nōn vātēs, nōn hīstŏrĭcūs nĕquĕ tōtō
ōrbĕ văgūs cōnvīvă lŏquōr, sēt trādĭtă mūltīs,
ūt sŏlĭtūm, quŏtĭēns dēxtrae īnvītātĭŏ mēnsaē
sōllĭcĭtāt lēnēm cōmī sērmōnĕ Lўaēūm.
Haēc nōn pēr vūlgūm mĭhĭ cōgnĭtă pērquĕ pŏpīnās,
aūt părăsītōrūm cōllēgĭă Plaūtīnōrūm,
sēt fēstōs quĭă saēpĕ dĭēs pārtim īpsĕ mĕōrūm
ēxcŏlŭi īnquĕ vĭcēm cōnvīvă vŏcātŭs ădīvī,
nātālīs sī fōrtĕ fŭīt sōllēmnĭs ămīcō
cōniŭgĭōquĕ dăpēs aūt sācră rĕpōtĭă pātrūm,
aūdīvī mĕmĭnīquĕ bŏnōs laūdārĕ frĕquēntēs.
10.
INVITATIO AD PAULUM
Sī quă fĭdēs fālsīs ūmquam ēst ădhĭbēndă pŏētīs
nēc plāsmă sēmpĕr ādlĭnūnt,
Paūlĕ, Cămēnārūm cĕlĕbērrĭmĕ Cāstălĭārūm
ălūmnĕ quōndām, nūnc pătēr
aūt ăvŭs aūt prŏăvīs āntīquĭŏr, ūt fŭĭt ōlīm
Tārtēsĭōrūm rēgŭlūs,
īntĕmĕrātă tĭbī mănĕānt prōmīssă mĕmēntŏ.
Phoēbūs iŭbēt vērūm lŏquī.
Ētsī Pīĕrĭās pătĭtūr līrārĕ sŏrōrēs,
nūmquam īpsĕ tōrquĕt aūlăkă.
Tē quŏquĕ nē pĭgĕāt cōnspōnsī foēdĕrĭs: ēt iām
cĭtūs vĕnī rēmo aūt rŏtā,
aēquŏrĭs ūndōsī quā mūltĭplĭcātă rĕcūrsū
Gărūmnă pōntūm prōvŏcāt,
aūt ĭtĕrātārūm quā glārĕă trītă vĭārūm
fērt mīlĭtārem ād Blāvĭām.
Nōs ĕtĕnīm prīmīs sānctūm pōst Pāschă dĭēbūs
ăvēmŭs āgrūm vīsĕrĕ.
Nām pŏpŭlī coētūs ēt cōmpĭtă sōrdĭdă rīxīs
fāstīdĭēntēs cērnĭmūs
āngūstās fērvērĕ vĭās ēt cōngrĕgĕ vōlgō
nōmēn plătēās pērdĕrĕ.
Tūrbĭdă cōngēstīs rĕfĕrītūr vōcĭbŭs ēchō:
«tĕnē, fĕrī, dūc, dā, căvē»,
sūs lŭtŭlēntă fŭgīt, răbĭdūs cănĭs īmpĕtĕ saēvō
ĕt īmpărēs plaūstrō bŏvēs.
Nēc prōdēst pĕnĕtrālĕ dŏmūs ĕt ŏpērtă sŭbīrĕ:
pēr tēctă clāmōrēs mĕānt.
Haēc ēt quaē pōssūnt plăcĭdōs ōffēndĕrĕ mōrēs
cōgūnt rĕlīnquī moēnĭă,
dūlcĭă sēcrētī rĕpĕtāntŭr ŭt ōtĭă rūrīs,
nūgīs ămīca āc sērĭīs,
tēmpŏră dīspōnās ŭbĭ tū tŭă iūsquĕ tŭūm sīt,
ūt nīl ăgās vēl quōd vŏlēs.
Ād quaē sī prŏpĕrās, tōtā cūm mērcĕ tŭārūm
vĕnī Cămēnārūm cĭtūs.
Dāctўlĭcōs, ĕlĕgōs, chŏrĭāmbūm cārmĕn, ĕpōdōs,
sōcci ēt cŏthūrnī mūsĭcām
cārpēntīs īmpōnĕ tŭīs: nām tōtă sŭpēllēx
vātūm pĭōrūm chārtĕa ēst.
Nōbīscum īnvĕnĭēs κα˘τ' ἐ˘ναˉντί˘α˘, sī lĭbĕt ūtī
nōn Poēnă, sēd Graēcā fĭdē.
11.
RESCRIPTUM PAULO SUO
Versus meos utili et conscio sibi pudore celatos carmine tuo et sermone praemissis dum putas elici, repressisti. Nam qui ipse facundus et musicus editionis alienae prolectat audaciam, consilio quo suadet exterret. Tegat oportet auditor doctrinam suam, qui volet ad dicendum sollicitare trepidantem nec emerita adversum tirunculos arma concutiat veterana calliditas. Sensit hoc Venus de pulchritudinis palma diu ambiguo ampliata iudicio. Pudenter enim ut apud patrem velata certaverat nec deterrebat aemulas ornatus aequalis. At postquam in pastoris examen deducta est lis dearum, qualis emerserat mari aut cum Marte convenerat, et consternavit arbitrum et contendentium certamen oppressit. Ergo nisi Delirus tuus in re tenui non tenuiter laboratus opuscula mea, quae promi studueras, retardasset, iamdudum ego ut palmes audacior in hibernas adhuc auras improbum germen egissem, periculum iudicii gravis inconsulta festinatione subiturus. Denique pisonem, quem tollenonem existimo proprie a philologis appellatum, adhibui, ut iubebas; recenti‹a›, versuum tuorum lectione non ausus, ea, quae tibi iam cursim fuerant recitata, transmisi. Etenim hoc poposcisti atque id ego malui, tu ut tua culpa ad eundem lapidem bis offenderes a, ego autem quaecumque fortuna esset semel erubescerem. Vide, mi Paule, quam ineptum lacessieris, in verbis rudem, in eloquendo hiulcum, a propositis discrepantem, in versibus concinnationis expertem, in cavillando nec natura venustum nec arte conditum, diluti salis, fellis ignavi, nec de mimo planipedem nec de comoediis histrionem. Ac nisi haec a nobis missa ipse lecturus esses, etiam de pronuntiatione rideres. Nunc commodiore fato sunt, quod licet apud nos genuina, aput te erunt adoptiva.
Vīnūm cūm bĭiŭgō părābŏ plaūstrō
prīmō tēmpŏrĕ Sāntŏnōs vĕhēndūm,
ōvūm tū quŏquĕ pāssĕrīs mărīnī,
quōd nūnc prōmŭs ăīt prŏcūl rĕlīctūm
īn fūndō pătrĭaē Bĭgērrĭtānaē.
12.
ΑΥΣΟΝΙΟΣ ΠΑΥΛΩΙ
Ἑˉλλα˘δι˘κῆˉς μέ˘το˘χοˉν Μούˉσηˉς Lătĭaēquĕ Cămēnaē,
ἄˉξι˘ο˘ν Αὐˉσό˘νι˘οˉς sērmōne ādlūdŏ bĭlīnguī,
Mūsaē, quīd făcĭmūs? Τὶ˘ κε˘ναῖˉσι˘ν ἐ˘φ' ἑˉλπί˘σι˘ν αὔˉτωˉς
lūdĭmŭs ἀˉφρα˘δί˘ηˉσι˘ν ἐ˘ν ἡˉμα˘τι˘ γηˉράˉσκοˉντεˉς;
Sāntŏnĭκοῖˉς cāmpοῖˉσι˘ν, ὅ˘ποιˉ κρύ˘ο˘ς ἄˉξε˘νο˘ς ἐˉστίˉν,
ērrāmūs gĕlĭdōτρο˘με˘ροὶˉ καὶˉ frīgdŏποι˘ηˉταίˉ,
Πιˉε˘ρί˘δωˉν te˘ne˘rōπλο˘κά˘μωˉν θε˘ρά˘ποˉντε˘ς ĭnērtēs.
Πάˉντα˘ δ'ἔ˘χειˉ πα˘γε˘τόˉς τε˘ pĕdūm καὶˉ κρουˉσμό˘ς ὀ˘δόˉντωˉν,
θαˉλπωˉρῇˉ quĭă nūllă fŏcουˉ χι˘ο˘νώˉδε˘ϊ˘ χωˉρεῖˉ,
ēt dŭplĭcānt frīgūs ψυ˘χρὰ˘ cārmĭnă μηˉτι˘ό˘ωˉντεˉς.
Ἀˉρχό˘με˘νοˉς δ'ἄ˘ρα˘ μηˉνὶ˘ νέ˘ῳˉ Iānουˉ τε˘ Călēndαιˉς
prīmĭtĭās Παύˉλῳˉ nōstraē πέˉμψωˉμε˘ν ἀ˘οιˉδῆˉς.
Μνηˉμο˘σύ˘νηˉς κρηˉδεˉμνο˘κό˘μουˉ πο˘λυ˘cāntĭcă τέˉκνα˘,
ἐˉννέ˘α˘ vērbōsaē κριˉνοˉστε˘φά˘νοιˉ τε˘ pŭēllaē,
Ἔˉνθ' ἄ˘γε˘ μοιˉ το˘λυ˘πεύˉε˘τ' ἔ˘πηˉ, κουˉρώˉδε˘α˘ μοˉλπήˉν,
frōntĭbŭs ὑˉμε˘τέ˘ραιˉς πτέ˘ρι˘νοˉν praēfērtĕ trĭūmphūm.
Ὑˉμᾶˉς γὰˉρ κα˘λέ˘ωˉ καιˉνὸˉς Δι˘ο˘νυˉσο˘ποι˘ηˉτήˉς:
Παύˉλῳ˘ ἐ˘φαˉρμόˉσαιˉτε˘ με˘μιˉγμε˘νο˘βάˉρβα˘ρο˘ν ᾠˉδήˉν.
Οὐˉ γὰˉρ μοιˉ θέ˘μι˘ς ἐˉστὶ˘ν ĭn hāc rĕgĭōnĕ μέ˘νοˉντιˉ
Ἄˉξι˘ο˘ν āb nōstrīs ἐ˘πι˘δεύˉε˘α˘ ēssĕ κα˘μήˉναιˉς.
Κεῖˉνο˘ς ἐ˘μοὶˉ πάˉντωˉν μέ˘το˘χοˉς, quī sērĭă nōstră,
quī iŏcă παˉντο˘δα˘πῇˉ nōvīt trāctārĕ πα˘λαίˉστρῃˉ.
Καὶˉ νῦˉν sēpŏsĭtūs μο˘νά˘χῳˉ ἐ˘νὶ˘ rūrĕ Κρε˘βέˉννῳˉ,
ἀˉστα˘φύ˘λῳˉ ἐ˘νὶ˘ χώˉρῳ˘, hăbēt θυˉμάˉλγε˘α˘ λέˉσχηˉν,
οὔˉτε˘ φί˘λοιˉς ἑ˘τά˘ροιˉς nēc mēnsae āccōmmŏdŭs ūllī,
ὅˉττι˘ ἀ˘θεˉλξι˘νό˘οιˉς aēgēr συˉμμέˉμφε˘το˘ Μούˉσαιˉς.
Iām sătĭs, ὦˉ φί˘λε˘ Παῦˉλε˘, πό˘νωˉν ἀ˘πε˘πειˉρήˉθηˉμηˉν
ἐˉν τε˘ fŏrῳˉ caūsαιˉς τε˘ καὶ˘ īngrātαιˉσι˘ κα˘θέˉδραιˉς
ῥηˉτο˘ρι˘κοῖˉς lūdοιˉσι˘, καὶ˘ ἔˉπλε˘το˘ οὐˉδὲ˘ν ὄ˘νειˉαˉρ.
Ἄˉλλ' ἤˉδηˉ κεῖˉνοˉς μὲ˘ν ἅ˘παˉς iŭvĕnālĭο˘ς ἱˉδρώˉς
ἐˉκκέ˘χυ˘ταιˉ με˘λέ˘ωˉν τρο˘με˘ρὴˉ δὲ˘ πά˘ρεˉστι˘ sĕnēctūs
καὶˉ mĭnŭs īn sūmptūm δα˘πά˘ναˉς lĕvĭs ārcă mĭnīstrāt.
Οὺˉ γὰ˘ρ ἔ˘χειˉ ἀ˘πά˘λαˉμνο˘ς ἀ˘νὴˉρ †κουαιστόδε˘α˘ lūcrοˉν
κλειˉνὸˉς οὔˉτε˘ γέ˘ρωˉν χρυˉσῆˉν ἐˉργάˉζε˘τ' ἀ˘μοιˉβήˉν.
Aēquănĭmūs quōd sī fŭĕrīs ēt πάˉντα˘ vĕl αἰˉνεῖˉν
mālŭĕrīs, λήˉθηˉ πό˘νου˘ ἔˉσσε˘ται˘ ἠˉδὲ˘ πε˘νείˉηˉς.
Κεῖˉνο˘ δὲ˘ παˉγκάˉλλιˉστο˘ν, ŭt ōmnĭbŭs ūndĭquĕ Mūsīs
σὺˉν φι˘ά˘λῃˉque οἴˉνῳˉque, ἐ˘τε˘όˉν συ˘νο˘πάˉο˘νι˘ Μουˉσῶˉν,
θυˉμοῦ˘ ἀ˘κηˉχε˘μέ˘νουˉ sōlācĭă blāndă rĕquīrās.
Hīc ĕrĭt ēt frūctūs Δήˉμηˉτροˉς ἀˉγλα˘ο˘κάˉρπουˉ,
ἔˉνθα˘ σοι˘ εἶˉδα˘ρ ἔ˘οιˉ πο˘λυ˘χαˉνδέ˘α˘ pōcŭlă θέˉντιˉ
κιˉρνᾶˉν, αἴˉκε˘ θέ˘λοιˉς, νέˉκταˉρ vīnοιˉο˘ bŏnοιˉο˘.
Āmbo ĭgĭtūr nōstraē πα˘ρα˘θέˉλξο˘με˘ν ōtĭă vītaē,
dūm rĕs ĕt aētās ēt sŏrŏrūm
νήˉμα˘τα˘ ποˉρφύ˘ρε˘αˉ πλέ˘κε˘ταιˉ.
13.
ΑΥΣΟΝΙΟΣ ΠΑΥΛΩΙ
Ῥωˉμαίˉωˉν ὕ˘πα˘τοˉς ἀ˘ρε˘ταˉλό˘γῳ˘ ἠˉδὲ˘ ποι˘ηˉτῇˉ
Αὐˉσό˘νι˘οˉς Παύˉλῳˉ· ‖ σπεῦˉδε˘ φί˘λουˉς ἰ˘δέ˘ειˉν.
14.
AUSONIUS PAULO
Aēquŏrĕām līquī tē prōptĕr, ămīcĕ, Gărūmnām,
tē prōptēr cāmpōs ‖ īncŏlŏ Sāntŏnĭcōs.
Cōngrēssūs ĭgĭtūr nōstrōs pĕtĕ; sī tĭbĭ cūră,
quaē mĭhĭ, cōnspēctū ‖ iām pŏtĭērĕ mĕō.
Sēd tāntum ādprŏpĕrā, quāntūm pŏtĕ cōrpŏre ĕt aēvō;
ūt sālvūm vĭdĕām, ‖ sāt cĭtŏ tē vĭdĕō.
Sī pōst īnfaūstās vĭgŏr īntēgrātŭs hăbēnās
ēt rĕdĭīt mēmbrīs ‖ iām sŭă mōbĭlĭtās,
sī rĭgŭām laētīs rĕcŏlīs Pīmplēĭdă Mūsīs,
iām vātēs ēt nōn ‖ flāgrĭfĕr Aūtŏmĕdōn,
pēllĕ sŏpōrĭfĕrī sĕnĭūm nūbēmquĕ vĕtērnī
ātque ălăcrī mĕdĭām ‖ cārpĕ vĭgōrĕ vĭām.
Sēd cĭsĭum aūt pīgrūm caūtūs cōnscēndĕ vĕraēdūm:
nōn tĭbĭ sīt raēdaē, ‖ nōn ămŏr ācrĭs ĕquī.
Cānthērīs mŏnĕō mălĕ nōtă pĕtōrrĭtă vītēs
nēc cĕlĕrēs mūlās ‖ īpsĕ Mĕtīscŭs ăgās.
Sīc tĭbĭ sīnt Mūsaē făcĭlēs, mĕdĭtātĭŏ prōmptă
ēt mĕmŏr, ēt lĭquĭdī ‖ mēl flŭăt ēlŏquĭī:
sīc, quī vēnālīs tām lōnga aētātĕ Crĕbēnnūs
nōn hăbĕt ēmptōrēm, ‖ sīt tĭbĭ prō prĕtĭō.
Āttămĕn ūt cĭtĭūs vĕnĭās lĕvĭūsquĕ vĕhārĕ,
hīstŏrĭām, mīmōs, ‖ cārmĭnă līnquĕ dŏmī.
Grānde ŏnŭs īn mūsīs: tōt saēcŭlă cōndĭtă chārtīs,
quaē sŭă vīx tŏlĕrānt ‖ tēmpŏră, nōstră grăvānt.
Nōbīscum īnvĕnĭēs ἑ˘πέ˘ωˉν πο˘λυ˘μοˉρφέ˘α˘ πληˉθύˉν,
γραˉμμα˘τι˘κῶˉν τε˘ πλο˘κὰˉς ‖ καὶˉ λο˘γο˘δαιˉδα˘λί˘ηˉν,
δάˉκτυ˘λο˘ν ἡˉρῷˉοˉν καὶ˘ ἀ˘οιˉδό˘πο˘λοˉν χο˘ρί˘αˉμβοˉν,
συˉν Θα˘λί˘ηˉς κώˉμῳˉ ‖ σύˉρμα˘τα˘ Τεˉρψι˘χό˘ρηˉς,
Σωˉτα˘δι˘κόˉν τε˘ κί˘ναιˉδο˘ν, ἰ˘ωˉνι˘κὸ˘ν ἀˉμφο˘τέ˘ρωˉθεˉν,
ῥυˉθμὸˉν Πιˉνδα˘ρι˘κὸˉν ‖ ἔˉννο˘μο˘ν εὐˉε˘πί˘ηˉν,
εἰˉλι˘πό˘δηˉν σκάˉζοˉντα˘, καὶ˘ οὐˉ σκάˉζοˉντα˘ τρί˘μεˉτροˉν,
ὀˉκτὼˉ Θουˉκυ˘δί˘δουˉ ‖ ἐˉννέ˘α˘ Ἡˉρο˘δό˘τουˉ:
ῥηˉτο˘ρι˘κόˉν ‹τι˘› θε˘ᾶˉμα˘, σο˘φῶˉν ἐ˘ρι˘κύˉδε˘α˘ φῦˉλα˘,
πάˉντα˘ μά˘λ' ὅˉσσ' ἐ˘θέ˘λειˉς ‖ καὶˉ πλέ˘ο˘ν, εἴˉ κε˘ θέ˘λοιˉς.
Hōc tĭbĭ dē nōstrīs ἀˉσπαˉστι˘κὸ˘ν ōffĕrŏ lībrīs.
Vălē. Vălērĕ sī vŏlēs mĕ, iām vĕnī.
15.
AUSONIUS TETRADIO SAL.
Ō quī vĕnūstōs ūbĕrī făcūndĭā
sălēs ŏpīmās, Tētrădī,
căvēsquĕ, nē sīt trīstĭs ēt dūlcī cărēns
ămāră cōncīnnātĭŏ;
quī fēllĕ cārmĕn ātquĕ mēllĕ tēmpĕrāns
tōrpērĕ mūsās nōn sĭnīs
părĭtērquĕ fūcās quaēquĕ gūstu īgnāvă sūnt
ēt quaē săpōrĕ trīstĭă;
rŭdēs cămēnās quī Sŭēssaē praēvĕnīs
aēvōquĕ cēdīs, nōn stĭlō:
cūr mē prŏpīnquūm Sāntŏnōrūm moēnĭbūs
dēclīnăs, ūt Lūcās bŏvēs
ōlīm rĕsūmptō praēfĕrōcēs proēlĭō
fūgīt iŭvēntūs Rōmŭlă?
Nōn tīgrĭs ‹ūt› tē, nōn lĕōnĭs īmpĕtū,
ămōrĕ sēd căro ēxpĕtō.
Vĭdēre ălūmnī gēstĭō vōltūs mĕī
ĕt īndŏle ōptātā frŭī.
Īnvītŭs ōlīm dēvŏrāvi ābsēntĭaē
nĕcēssĭtātēm prīstĭnaē,
quōndām dŏcēndī mūnĕre ādstrīctūm grăvī
Ĭcŭlīsmă cūm te ābscōndĕrēt,
ĕt īnvĭdēbām dēvĭo āc sōlō lŏcō
ŏpūs Cămēnārūm tĕgī.
Āt nūnc frĕquēntēs ātquĕ clārōs nēc prŏcūl
cūm flōrĕās īntēr vĭrōs
tĭbīquĕ nōstrās vēntŭs aūrās dēfĕrāt
aūrēsquĕ sērmŏ vērbĕrēt,
cūr mē sŭpīnō pēctŏrīs fāstū tŭmēns
spērnīs pŏētām cōnsŭlēm,
tŭīque ămāntēm tēquĕ mīrāntem āc tŭă
dĕsīdĕrāntēm cārmĭnă
ōblītŭs āltō nēglĕgīs fāstīdĭō?
Plēctēndŭs ēxēmplō tŭō,
ni stabilis aevo pectoris nostri fides
quāmquām rĕcūsāntēs ămēt.
Vălē. Vălērĕ sī vŏlēs mē, pērvŏlā
cūm scrīnĭo ēt Mūsīs tŭīs.
16.
AUSONIUS PROBO PRAEFECTO PRAETORIO SAL.
Oblata per antiquarios mora scio promissi mei gratiam exspectatione consumptam, Probe, vir optime; in secundis tamen habeo non fefellisse. Apologos Titiani et Nepotis chronica, quasi alios apologos (nam et ipsa instar sunt fabularum) ad nobilitatem tuam misi, gaudens atque etiam glorians fore aliquid, quod ad institutionem tuorum sedulitatis meae studio conferatur. Libello tamen apologorum antetuli paucos epodos, studio in te observantiae meae impudentissimo, paucos quidem, ut ego loquax iudico: verum tu, cum legeris, etiam nimium multos putabis. Adiuro benevolentiam tuam, verecundiae meae testem, eos mihi subita persuasione fluxisse. Nam quis hos diu cogitaret? Quod sane ipsi per se probabunt. Fors fuat, ut si mihi vita suppetet, aliquid rerum tuarum, quamvis incultus expoliam: quod tu etsi lectum non probes, scriptum boni consules. Cumque ego imitatus sim vesaniam Chocrilis, tu ignoscas magnanimitate Alexandri. Hi igitur interim, ut Plautus ait a, erunt antelogium fabularum, garruli et deceptores, qui compositi ad honorificentiae obsequium, ad aurium convicium concurrerunt. Vale ac me dilige.
Pērge, ō lĭbēllĕ, Sīrmĭūm,
ēt dīc ĕrō mĕo āc tŭō
hăve ātquĕ sālvē plūrĭmūm.
Quĭs īstĕ sīt nōbīs ĕrūs,
nēscīs, lĭbēlle? Ān, cūm scĭās,
lĭbēntĕr aūdīs quōd iŭvāt?
Pōssem ābsŏlūtē dīcĕrĕ,
sēd dūlcĭūs cīrcūmlŏquār
dĭūquĕ fāndō pērfrŭār.
Hūnc dīcŏ, quī līnguā pŏtēns
mĭnōrem Ătrīdām praētĕrīt
ōrāndŏ paūca āt mūsĭcă;
quī grāndĭnēs Ŭlīxĕī
ēt mēl flŭēntēm Nēstŏră
cōncīnnăt ōrĕ Tūllĭī;
quī sōlŭs ēxcēptīs trĭbūs
ĕrīs ĕrōrūm prīmŭs ēst
praētōrĭōquĕ māxĭmūs.
Dīco hūnc sĕnātī praēsŭlēm,
praēfēctum ĕūndem ēt cōnsŭlēm:
nām cōnsŭl aētērnūm clŭēt
cōllēga Aŭgūstī cōnsŭlīs,
cŏlŭmēn cŭrūlīs Rōmŭlaē
prīmum īn sĕcūndīs fāscĭbūs;.
nām prīmŭs ē cūnctīs ĕrīt
cōnsūl, sĕcūndūs prīncĭpī.
Gĕnĕri hīc sŭpērstĕs aūrĕō
sătōrquĕ prōlĭs aūrĕaē
cōnvīncĭt Āscraēūm sĕnēm
nōn ēssĕ saēclūm fērrĕūm.
Quī vīncĭt aēvi ĭniūrĭām
stīrpīs nŏvātŏr Ānnĭaē
părĭbūsquĕ cōmĭt īnfŭlīs
Ănīcĭōrūm stēmmătă.
Prŏbūm lŏquōr, scĭs ōptĭmĕ,
quēm nēmŏ fāndō dīxĕrīt,
quī nōn prĭūs laūdāvĕrīt.
Pērge, ō lĭbēlle, ĕt ūtĕrĕ
fēlīcĭtāte īntērmĭnā.
Quĭn ēt rĕquīrĕ, sī sĭnēt
tĕnōrĕ fāri ōbnōxĭō:
«ăgĕ, vēră prōlĕs Rōmŭlī,
ēffārĕ caūsām nōmĭnīs.
Ūtrūmnĕ mōrĕs hōc tŭī
nōmēn dĕdēre: ān nōmĕn hōc
sĕcūtă mōrūm rēgŭlă?
Ăn īllĕ vēntūrī scĭēns
mūndī sŭprēmŭs ārbĭtēr,
quālēm crĕāvīt mōrĭbūs,
iūssīt vŏcārī nōmĭnĕ?»
Nōmēn dătūm praēcōnĭīs
vītaēquĕ tēstĭmōnĭō.
Lĭbēllĕ fēlīx, quēm sĭnū
vīr tāntŭs ēvōlvēt sŭō
nĕc ōccŭpārī tēmpŏră
grātō quĕrētŭr ōtĭō,
quēm mēllĕaē vōcīs mŏdīs
lēni aūt sŭsūrro īmpērtĭēt
cuīquĕ vĭgĭlĕs lūmĭnūm
văcārĕ dīgnābūnt cŏraē,
quēm mēnte ĕt aūrĕ cōnscĭīs
quĭbūsdam ŏmīssīs pērlĕgēt.
Quaēcūmquĕ fōrtūna ēst tĭbī,
pērge, ō lĭbēlle, ĕt ūtĕrĕ
fēlīcĭtāte īntērmĭnā.
Dīc mē vălēre ēt vīvĕrĕ,
dīc vīvĕre ēx vōtō pĭō,
sānctīs prĕcāntēm vōcĭbūs,
ūt quēm cŭrūlīs prōxĭmă
cōllēgĭō nātī dĕdīt,
hūnc rūrsŭs Aūgūstūs prĭōr
sŭīs pĕrēnnēt fāscĭbūs,
Sūbnēcte ĕt īllūd lēnĭtēr:
«ăpŏlŏgōs ēn mīsīt tĭbī
ăb ūsquĕ Rhēnī līmĭtĕ
Aūsōnĭŭs, nōmĕn Ītălūm,
praēcēptŏr Aūgūstī tŭī,
Aēsōpĭām trĭmētrĭām,
quām vērtĭt ēxĭlī stĭlō
pĕdēstrĕ cōncīnnāns ŏpūs
fāndī Tĭtiānūs ārtĭfēx;
ŭt hīnc ăvi āc pātrīs dĕcūs,
mīxtō rĕsūrgēns sānguĭnĕ,
Prŏbiānō‹que› ātque Ănīcĭō,
ūt quōndam ĭn Ālbaē moēnĭbūs
sūprēmŭs Aēnēā sătūs
Sīlviōs Ĭūlīs mīscŭīt,
sĭc īstĕ, quī nātūs tĭbī,
flōs flōscŭlōrūm Rōmŭlī,
nūtrīcĭs īntēr lēmmătă
lāllīquĕ sōmnĭfĕrōs mŏdōs
suēscāt pĕrītūs fābŭlīs
sĭmūl iŏcāri ēt dīscĕrĕ».
‹Ĕt› āddĕ vōtūm, quōd pĭō
cōncēpĭmūs rĕī dĕō:
«ūt gĕnĭtŏr Aūgūstūs dĕdīt
cōllēgĭō nātī Prŏbūm,
sīc Grātĭānŭs hūnc nōvūm
stīrpī fŭtūraē cōpŭlēt».
Rătă sūnt fŭtūră, quaē lŏquōr.
Sīc mĕrĭtă‹que› ēt fātūm iŭbēnt.
Sĕd iam ūt lŏquātūr Iūlĭūs,
fāndī mŏdum īnvīta āccĭpĕ
vŏlūcrĭpēs dĭmētrĭă
hăvēquĕ dīctō dīc vălē.
17.
AUSONIUS SYMMACHO
Modo intellego, quam mellea res sit oratio, quam delenifica et quam suada facundia. Persuasisti mihi, quod epistulae meae aput Capuam tibi redditae concinnatio inhumana non esset, set hoc non diutius, quam dum epistulam tuam legi, quae me blanditiis inhiantem tuis velut suco nectaris delibuta perducit. Ubi vero chartulam pono et me ipsum interrogo, tum absinthium meum resipit et circumlita melle tuo pocula deprehendo. Si vero, id quod saepe facio, ad epistulam tuam redii, rursus inlicior: et rursum ille suavissimus, ille floridus tui sermonis adflatus deposita lectione vanescit et testimonii pondus prohibet inesse dulcedini. Hoc me velut aerius bratteae fucus aut picta nebula non longius quam dum videtur oblectat, chamaeleontis bestiolae vice, quae de subiectis sumit colorem. Aliud sentio ex epistula tua, aliud ex conscientia mea. Et tu me audes facundissimorum hominum laude dignari? Tu, inquam, mihi ista, qui te ultra emendationem omnium protulisti? Aut quisquam ita nitet, ut conparatus tibi non sordeat? Quis ita Aesopi venustatem, quis sophisticas Isocratis conclusiones? Quis ita ad enthymemata Demosthenis aut opulentiam Tullianam aut proprietatem nostri Maronis accedat? Quis ita affectet singula, ut tu imples omnia? Quid enim aliud es quam ex omni bonarum artium ingenio collecta perfectio? Haec, domine mi fil Symmache, non vereor, ne in te blandius dicta videantur esse quam verius. Et expertus es fidem meam mentis atque dictorum, dum in comitatu degimus ambo aevo dispari, ubi tu veteris militiae praemia tiro meruisti, ego tirocinium iam veteranus exercui. In comitatu tibi verus fui, nedum me peregre existimes conposita fabulari: in comitatu, inquam, qui frontes hominum aperit, mentes tegit, tibi me et parentem et amicum et, si quid utroque carius est, cariorem fuisse sensisti. Set abeamus ab his, ne ista haec conmemoratio ad illam Sosiae formidinem videatur accedere. Illud, quod paene praeterii, qua adfectatione addidisti, ut ad te didascalicum aliquod opusculum aut sermonem protrepticum mitterem? Ego te docebo docendus adhuc, si essem id aetatis, ut discerem? Aut ego te vegetum atque alacrem conmonebo? Eadem opera et Musas hortabor, ut canant, et maria, ut effluant, et auras, ut vigeant, et ignes, ut caleant, admonebo et, si quid invitis quoque nobis natura fit, superfluus instigator agitabo. Sat est unius erroris, quod aliquid meorum me paenitente vulgatum est, quod bona fortuna in manus amicorum incidit. Nam si contra [id] evenisset, nec tu mihi persuaderes placere me posse. Haec ad litteras tuas responsa sint: cetera, quae noscere aves, conpendi faciam; sic quoque iam longa est epistula. Iulianum tamen familiarem domus vestrae, si quid de nobis percontandum arbitraris, allego; simul admoneo, ut, cum causam adventus eius agnoveris, iuves studium, quod ex parte fovisti. Vale.
18.
AD URSULUM GRAMMATICUM TREVERORUM
CUI STRENAS KALENDIS IANUARIIS AB IMPERATORE
NON DATAS REDDI FECIMUS
Prīmūs iūcūndī fŏrĕt hīc tĭbĭ frūctŭs hŏnōrīs,
Aūgūstaē faūstūm ‖ mūnŭs hăbērĕ mănūs.
Prōxĭmŭs ēx lōngō grădŭs ēst, quaēstōrĭs ămīcī
cūrām prō strēnīs ‖ ēxcŭbŭīssĕ tŭīs.
Ērgo īntērcēptōs, rēgālĕ nŏmīsmă, Phĭlīppōs
āccĭpĕ tōt nŭmĕrō, ‖ quōt dŭŏ Gērўŏnēs:
quōt tērnī bĭiŭgēs dēmptōquĕ trĭēntĕ Cămēnaē
quōtquĕ sŭpēr tērrām ‖ sīdĕră zōdĭăcī;
quōt cōmmīssă vĭrīs Rōmāna Ālbānăquĕ fātă
quōtquĕ dŏcēs hōrīs ‖ quōtquĕ dŏmī rĕsĭdēs;
ōstĭă quōt prō pārte ăpĕrīt strīdēntĭă cīrcūs
ēxcēptō, mĕdĭūm ‖ quōd pătĕt ād stădĭūm;
quōt pĕdĭbūs grādiūntŭr ăpēs ēt vērsŭs Hŏmērī
quōtque hōrīs pĕlăgūs ‖ prōflŭĭt aūt rĕflŭīt;
prōtŭlĭt īn scaēnām quōt drāmătă fābēllārūm,
Ārcădĭaē mĕdĭō ‖ quī iăcĕt īn grĕmĭō;
vēl quōt iūnctūrās gĕŏmētrĭcă fōrmă făvōrūm
cōnsĕrĭt ēxtrēmīs ‖ ōmnĭbŭs ēt mĕdĭīs;
quōt tĕlĭōs prīmūs nŭmĕrūs sōlūsquĕ prŏbātūr,
quōt pār ātque īmpār ‖ pārtĭbŭs aēquĭpĕrāt,
bīs tērnōs ēt tēr bīnōs quī cōnsĕrĭt ūnūs,
quī sōlūs tŏtĭdēm ‖ cōngĕmĭnātŭs hăbēt;
quōt făcĭūnt iūnctī sūbtērquĕ sŭprāquĕ lŏcātī;
quī nŭmĕrānt Hўădās ‖ Plēĭădāsquĕ sĭmūl.
. . . . . . . . . . . . . . . . .
Ūrsŭlĕ cōllēgā ‖ nōbĭlĭs Hārmŏnĭō,
Hārmŏnĭō, quēm Clārānūs, quēm Scaūrŭs ĕt Āspēr,
quēm sĭbĭ cōnfērrēt ‖ Vārrŏ prĭōrquĕ Crătēs,
quīquĕ săcrī lăcĕrūm cōllēgīt cōrpŭs Hŏmērī,
quīquĕ nŏtās spŭrĭīs ‖ vērsĭbŭs āppŏsŭīt:
Cēcrŏpĭaē cōmmūnĕ dĕcūs Lătĭaēquĕ Cămēnaē,
sōlūs quī Chīūm ‖ mīscĕt ĕt Āmĭnĕūm.
Vale.
19.
AUSONIUS PONTIO PAULINO FILIO
CUM ILLE MISISSET POEMATIUM VERSIBUS PLURIMIS
DE REGIBUS EX TRANQUILLO COLLECTIS
Cōndĭdĕrāt iām Sōlĭs ĕquōs Tārtēsĭă Cālpē
strīdēbātquĕ frĕtō Tītānĭŭs īgnĭs Hĭbērō:
iām sūccēdēntēs quătĭēbāt Lūnă iŭvēncās,
vīncĕrĕt ūt tĕnĕbrās rădĭīs vĕlŭt aēmŭlă frātrīs:
iām vŏlŭcrēs hŏmĭnūmquĕ gĕnūs sŭpĕrābĭlĕ cūrīs
mūlcēbānt plăcĭdī trānquīlla ōblīvĭă sōmnī;
trānsĭĕrānt Īdūs, mĕdĭūs sūprēmă Dĕcēmbēr
tēmpŏră vēntūrō prŏpĕrābāt iūngĕrĕ Iānō;
ēt nōnās dĕcĭmās āb sē nōx lōngă Kălēndās
iūgĭtĕr āccīrī cĕlĕbrānda ād fēstă iŭbēbāt.
Nescis, puto, quid velim tot versibus dicere. Medius fidius neque ipse bene intellego: tamen suspicor. Iam prima nox erat ante diem nonum decimum Kal. Ian., cum redditae sunt mihi litterae tuae oppido quam litteratae. His longe iucundissimum poema subdideras, quod de tribus Suetonii libris, quos ille de regibus dedit, in epitomen coegisti, tanta elegantia, solus ut mihi videare adsecutus, quod contra rerum naturam est, brevitas ut obscura non esset. In his versibus ego ista cognovi:
Eūrōpāmque Ăsĭāmquĕ, dŭō vēl māxĭmă tērraē
mēmbră, quĭbūs Lĭbўām dŭbĭē Sāllūstĭŭs āddīt
Eūrōpae ādiūnctām, pōssīt cūm tērtĭă dīcī,
rēgnātās mūltīs, quōs fāma ōblīttĕrăt ēt quōs
bārbără Rōmānaē nōn trādūnt nōmĭnă līnguaē,
Īllĭbănūm Nŭmĭdāmque Ăvĕlīm Pārthūmquĕ Vŏnōnēm
ēt Cărănūm, Pēllaēă dĕdīt quī nōmĭnă rēgūm,
quīquĕ măgōs dŏcŭīt mŷstērĭă vānă Nĕchēpsōs,
ēt quī rēgnāvīt sĭnĕ nōmĭnĕ mōxquĕ Sĕsōstrīs....
Haec tu quam perite et concinne, quam modulate et dulciter, ita iuxta naturam Romanorum accentuum enuntiasti, ut tamen veris et primigenis vocibus sua fastigia non perirent. Iam quid de eloquentia dicam? Liquido adiurare possum nullum tibi ad poeticam facundiam Romanae iuventutis aequari. Certe ita mihi videris. Si erro, pater sum, ferme et noli exigere iudicium obstante pietate. Verum ego cum pie diligam, sincere ac severe iudico. Affice me, oro, tali munere frequenter, quo et oblector et honoror. Accessit tibi ad artem poeticam mellea adulatio. Quid enim aliud agunt:
aūdāx Īcărĭō quī fēcīt nōmĭnă pōntō,
ēt quī Chālcĭdĭcās mŏdĕrāte ēnāvĭt ăd ārcēs,
nisi ut tu vegetam et sublimem alacritatem tuam temeritatem voces, me vero et consultum et quem filius debeat imitari, salutari prudentia praeditum dicas? Quod equidem contra est. Nam tu summa sic appetis, ut non decidas: senectus mea satis habet, si consistat. Haec ad te breviter et illico vesperis illius secuto mane dictavi. Ita enim tabellarius tuus, ut epistulam referret, instabat. Nam si mihi otium fuerit, oblectabile negotium erit ad te prolixius delirare, te ut eliciam, mihi ut satisfaciam. Vale.
20.
AUSONIUS PAULINO
Paūlīno Aūsŏnĭūs: mētrūm sīc suāsĭt, ŭt ēssēs
tū prĭŏr ēt nōmēn ‖ praēgrĕdĕrērĕ mĕūm;
quāmquam ēt fāstōrūm tĭtŭlō prĭŏr ēt tŭă Rōmaē
praēcēssīt nōstrūm ‖ sēllă cŭrūlĭs ĕbūr
ēt, quaē iāmdūdūm tĭbĭ pālmă pŏētĭcă pōllēt,
lēmnīsco ōrnāta ēst, ‖ quō mĕă pālmă cărēt.
Lōngaēvaē tāntūm sŭpĕrāmŭs hŏnōrĕ sĕnēctaē.
Quīd rēfērt? Cōrnīx ‖ nōn ĭdĕo āntĕ cўcnūm;
nēc quĭă mīlle ānnōs vīvīt Gāngētĭcŭs ālēs,
vīncīt cēntum ŏcŭlōs, ‖ rēgĭĕ pāvĕ, tŭōs.
Cēdĭmŭs īngĕnĭō, quāntūm praēcēdĭmŭs aēvō:
ādsūrgīt Mūsaē ‖ nōstră Cămēnă tŭaē.
Vīvĕ văle ēt tŏtĭdēm vēntūrōs cōnsĕrĕ iānōs,
quōt tŭŭs aūt nōstēr ‖ cōnsĕrŭērĕ pătrēs.
21.
AUSONIUS PAULINO
Quanto me affecit beneficio non delata equidem, sed suscepta querimonia mea, Pauline fili! Veritus displicuisse oleum quod miseras, munus iterasti: addito etiam Barcinonensis muriae condimento cumulatius praestitisti. Scis autem me id nomen muriae, quod in usu vulgi est, nec solere nec posse dicere, cum scientissimi veterum et Graeca vocabula fastidientes Latinum in gari appellatione non habeant. Sed ego, quocumque nomine liquor iste sociorum vocatur, iam patinas implebo meas, ut parcior ille maiorum mensis applaria sucus inundet.
Quid autem tam amabile tamque hospitale, quam quod tu, ‹ut› me participes, delicias tuas in ipsa primitiarum novitate defrudas? O melle dulcior, o Gratiarum venustate festivior, o ab omnibus patrio stringende complexu! Sed haec atque alia huiusmodi documenta liberalis animi aliquis fortasse et aliquando, quamvis rarus: illud de epistularum tuarum eruditione, de poematis iucunditate, de inventione et concinnatione, iuro omnia nulli umquam imitabile futurum, etsi fateatur imitandum. De quo opusculo, ut iubes, faciam. Exquisitim universa limabo et quamvis per te manus summa contigerit, caelum superfluae expolitionis adhibebo, magis ut tibi paream, quam ut perfectis aliquid adiciam. Interea tamen, ne sine corollario poetico tabellarius tuus rediret, paucis iambicis praeludendum putavi, dum illud, quod a me heroico metro desideras, incohatur. Isti tamen, ita te et Hesperium salvos habeam, quod spatio lucubratiunculae unius effusi, quamquam hoc ipsi de se probabunt, tamen nihil diligentiae ulterioris habuerunt. Vale.
Ĭāmbĕ Pārthīs ēt Cўdōnūm spīcŭlīs,
ĭāmbĕ pīnnīs ālĭtūm vēlōcĭōr,
Pădī rŭēntĭs īmpĕtū tōrrēntĭōr,
māgnā sŏnōraē grāndĭnīs vī dēnsĭōr,
flāmmīs cŏrūscī fūlgŭrīs vībrātĭōr,
iām nūnc pĕr aūrās Pērsĕī tālārĭbūs
pĕtăsōquĕ dītĭs Ārcădōs vēctūs vŏlā.
Sī vēră fāma ēst, Hīppŏcrēnē, quām pĕdīs
pūlsū cĭtātām cōrnĭpēs fūdīt frĕmēns,
tū fōnte ĭn īpsō prōcrĕātūs Pēgăsī,
prīmūs nŏvōrūm mētră iūnxīstī pĕdūm,
ĭdēmquĕ, Mūsīs cōncĭnēntĭbūs nŏvēm,
caēdem īn drăcōnīs cōncĭtāstī Dēlĭūm.
Fĕr hānc sălūtēm praēpĕs ēt vŏlūcrĭpēs
Paūlīni ăd ūsquĕ moēnĭa, Ĕbrŏmăgūm lŏquōr,
ēt prōtĭnūs, iām sī rĕsūmptīs vīrĭbūs
ălăcrī rĕfēctī cōrpŏrīs mōtū vĭgēt,
sālvērĕ iūssūm mōx rĕpōscĕ mūtŭūm.
Nĭhīl mŏrērĭs iāmquĕ, dūm lŏquōr, rĕdī,
ĭmĭtātŭs īllūm stīrpĭs aūctōrēm tŭaē,
trĭplĭcī fŭrēntēm quī Chĭmaēram īncēndĭō
sŭpērvŏlāvīt tūtŭs īgnĕ prōxĭmō.
Dīc: «‹tē› vălērĕ», dīc: «sălvērĕ tē iŭbēt
ămīcŭs ēt vīcīnŭs ēt faūtōr tŭūs,
hŏnōrĭs aūctŏr, āltŏr īngēnī tŭī».
Dĭc ēt măgīstēr, dīc părēns, dĭc ōmnĭă
blānda ātquĕ sānctă cārĭtātīs nōmĭnă
hăvēquĕ dīctō dīc văle āctūtum ēt rĕdī.
Quōd sī rŏgābīt, quīd sŭpēr scrīptīs nŏvīs
mātūrŭs aēvī nēc rŭdīs dĭiūdĭcēm,
nēscīrĕ dīcēs, sēd părātŭm iām fŏrĕ
hērōĭcōrūm vērsŭūm plĕnum ēssĕdūm.
Cuī sūbŭgiābō dē mŏlārum āmbāgĭbūs,
quī māchĭnālī sāxă vōlvūnt pōndĕrĕ,
trĭpĕdēs căbāllōs tērgă rūptōs vērbĕrĕ,
hīs ūt vĕhāntūr trēs sŏdālēs nūntĭī.
Fōrs ēt rŏgābīt, quōs sŏdālēs dīxĕrīs
sĭmūl vĕnīrĕ: dīc: «trĭnōdēm dāctўlūm
vīdī părātūm crūciăntī cānthērĭō:
spōndēŭs īllī lēntĭpēs ībāt cŏmēs,
părĭbūs mŏrātūr quī lŏcīs cūrsūm mĕūm,
mĭhīquĕ sĭmĭlīs, sēmpĕr ādvērsūs tămēn,
nēc pār nĕc īmpār, quī trŏchaēūs dīcĭtūr».
Haēc fārĕ cūrsīm nēc mŏrātūs pērvŏlā,
ălĭquīd rĕpōrtāns īntĕrīm mŭnūscŭlī
dē lārgĭtātĕ mūsĭcī prōmptārĭī.
22.
AUSONIUS PAULINO
Multas et frequentes mihi gratiae tuae causas et occasio subinde nata concinnat et naturae tuae facilitas benigna conciliat, Pauline fili. Nam quia nihil poscente me abnuis, magis acuis procaciam quam retundis, ut nunc quoque in causa Philonis procuratoris quondam mei experiere, qui apud Ebromagum conditis mercibus, quas per agros diversos coemit, concesso ab hominibus tuis usus hospitio, inmature periclitatur expelli. Quod nisi indulseris rogante me, ut et mora habitandi ad commodum suum utatur et nauso aliave qua navi usque ad oppidum praebita frugis aliquantum nostrae advehi possit, Lucaniacus ut inopia liberetur mature: tota illa familia hominis litterati non ad Tullii frumentariam, sed ad Curculionem Plauti pertinebit. Hoc quo facilius impetrarem aut quo maiorem verereris molestiam, si negares, concinnatam iambis signatamque ad te epistulam misi, ne subornatum diceres tabellarium, si ad te sine signi fide veniret. Signavi autem non, ut Plautus ait, «per ceram et linum litterasque interpretes», sed per poeticum characterem, ‹ut› magis notam inustam quam signum impressum iudicares.
Phĭlōn, mĕīs quī vīlĭcātūs praēdĭīs,
ŭt īpsĕ vūlt, ĕpītrŏpōs,
(nām glōrĭōsūm Graēcŭlūs nōmēn pŭtāt,
quōd sērmŏ fūcāt Dōrĭūs)
sŭīs quĕrēllīs ādsĕrīt nōstrās prĕcēs,
quās īpsĕ lēntūs prōsĕquōr.
Vĭdēbĭs īpsūm, quālĭs ādstēt cōmmĭnūs,
ĭmāgŏ fōrtūnaē sŭaē,
cānūs, cŏmōsūs, hīspĭdūs, trūx, ācrĭvōx
Tĕrēntĭānūs Phōrmĭŏ,
hōrrēns căpīllīs ūt mărīnŭs āspĕrīs
ĕchīnŭs aūt vērsūs mĕī,
Hīc saēpĕ fālsūs mēssĭbūs vĕgrāndĭbūs
nŏmēn pĕrōsūs Vīllĭcī
sĕmēntĕ sērā sīvĕ mūltūm praēcŏquā,
ēt sīdĕrāli īnscītĭā
caēlūm lăcēssēns sēquĕ cūlpaē sūbtrăhēns
rĕōs pĕrēgīt caēlĭtēs.
Nōn cūltŏr īnstāns, nōn ărātōr gnārŭrīs,
prōmūsquĕ quām cōndūs măgīs,
tērram īnfĭdēlēm nēc fĕrācēm crīmĭnāns
nĕgōtĭārī mālŭīt.
Mērcātŭr ‹īn sī› quō fŏrō vēnālĭūm
mūtātŏr ād Graēcām fĭdēm,
săpĭēnsquĕ sūprā Graēcĭaē sēptēm vĭrōs
ōctāvŭs āccēssīt sŏphōs.
Ēt nūnc părāvīt trītĭcūm cāscō sălĕ
nŏvūsquĕ pōllĕt ēmpŏrūs.
Ădĭt īnquĭlīnōs, rūră, vīcōs, ōppĭdă
sōli ēt sălī cōnmērcĭō:
ăcătīs, phăsēlīs, lŷntrĭbūs, stlāttīs, rătĕ
Tārnim ēt Gărūmnām pērmĕāt
āc lūcră dāmnīs, dāmnă mūtāns fraūdĭbūs
sē dītăt ēt mē paūpĕrāt.
Īs nūnc ăd ūsquĕ vēctŭs Ĕbrŏmăgūm tŭām
sēdēm lŏcāvīt mērcĭbūs,
........................
.....................
ŭt īndĕ naūsō dēvĕhāt‹ūr trītĭcūm›
nōstrōs ĭn ūsūs, ūt rĕfērt.
Hūnc ērgŏ paūcīs nē grăvērĭs hōspĭtēm
.................
ādlātŭs ūt mōx nāvĭs aūxĭlĭō tŭaē
ăd ūsquĕ pōrtŭs ŏppĭdī
iăm iām Pĕrŭsīnā, iām Săgūntīnā fămē
Lŭcānĭācūm lībĕrēt.
Hōc si īmpĕtrātūm mūnŭs ābs te āccēpĕrō,
prīōr cŏlērĕ quām Cĕrēs.
Trīptŏlĕmŏn ōlīm, sīve Ĕpĭmēnĭdēn vŏcănt,
aūt vīlĭcōnūm Būzўgēm
tŭō lŏcābō pōstfĕrēndōs nūmĭnī:
nām mūnŭs hōc fīēt tŭūm.
23.
AD EUNDEM PONTIUM PAULINUM
EPISTOLA SUBINDE SCRIPTA
Prōxĭmă quaē nōstraē fŭĕrāt quĕrĭmōnĭă chārtaē
crēdĭdĕrām, quōd tē, Paūlīne, īnflēctĕrĕ pōssēt
ēlĭcĕrētquĕ tŭām blānda ōbiūrgātĭŏ vōcēm.
Sēt tū iūrātīs vĕlŭt āltă sĭlēntĭă sācrīs
dēvōtūs tĕnĕās, pērstās īn lēgĕ tăcēndī.
Nōn lĭcĕt? Ānnĕ pŭdēt, sī quīs tĭbĭ iūrĕ pătērnō
vīvăt ămīcŭs ădhūc mănĕāsque ōbnōxĭŭs hērēs?
Īgnāvōs ăgĭtēt tālīs tĭmŏr. Āt tĭbĭ nūllūs
sīt mĕtŭs ēt mōrēm mīssae āccēptaēquĕ sălūtīs
aūdāctēr rĕtĭnē. Vēl sī tĭbĭ prōdĭtŏr īnstāt,
aūt quaēsītōrīs grăvĭōr cēnsūră tĭmētūr,
ōccūrre īngĕnĭō, quō saēpe ōccūltă tĕgūntūr.
Thraēĭcĭī quōndām quām saēvă lĭcēntĭă rēgīs
fēcĕrăt ēlīnguēm, pēr līcĭă tēxtă quĕrēllās
ēdĭdĭt ēt tăcĭtīs māndāvīt crīmĭnă tēlīs.
Ēt pŭdĭbūndă sŭōs mālō cōmmīsĭt ămōrēs
vīrgŏ nĕc ērŭbŭīt tăcĭtūrō cōnscĭă pōmō.
Dēprēssīs scrŏbĭbūs vĭtĭūm rēgālĕ mĭnīstēr
crēdĭdĭt īdquĕ dĭū tēxīt fīdīssĭmă tēllūs:
īnspīrātă dĕhīnc vēntō cāntāvĭt hărūndŏ.
Lācte īncīdĕ nŏtās: ārēscēns chārtă tĕnēbīt
sēmpĕr ĭnāspĭcŭās, prōdēntūr scrīptă făvīllīs.
Vēl Lăcĕdaēmŏnĭām scўtălēn ĭmĭtārĕ, lĭbēllī
sēgmĭnă Pērgămĕī tĕrĕtī cīrcūmdătă līgnō
pērpĕtŭo īnscrībēns vērsū, quī deīndĕ sŏlūtūs
nōn rēspōndēntēs spārsō dăbĭt ōrdĭnĕ fōrmās,
dōnēc cōnsĭmĭlīs līgnī rĕplĭcētŭr ĭn ōrbēm.
Īnnŭmĕrās pōssūm cēlāndi ōstēndĕrĕ fōrmās
ēt clāndēstīnās vĕtĕrūm rĕsĕrārĕ lŏquēllās,
sī prōdī, Paūlīnĕ, tĭmēs nōstraēquĕ vĕrērīs
crīmĕn ămīcĭtĭaē; Tănăquīl tŭă nēscĭăt īstūd.
Tū cōntēmne ălĭōs nēc dēdīgnārĕ părēntēm
ādfārī vērbīs. Ĕgŏ sūm tŭŭs āltŏr ĕt īllĕ
praēcēptōr prīmūs, vĕtĕrūm lārgītŏr hŏnōrūm,
prīmŭs ĭn Āŏnĭdūm quī tē cōllēgĭă dūxī.
24.
CUM PONTIUS PAULINUS IUNIOR
QUARTIS IAM LITTERIS NON RESPONDISSET,
SIC AD EUM SCRIPTUM EST
Quārtă tĭbi haēc nōtōs dētēxĭt ĕpīstŭlă quēstūs,
Paūlīne, ēt blāndō rĕsĭdēm sērmōnĕ lăcēssīt.
Ōffĭcĭūm sēt nūllă pĭūm mĭhĭ pāgĭnă rēddīt,
faūstă sălūtĭgĕrīs ādscrībēns ōrsă lĭbēllīs.
Ūnde īstām mĕrŭīt nōn fēlīx chārtă rĕpūlsām,
spērnīt tām lōngō cēssātĭŏ quām tŭă fāstū?
Hōstĭs ăb hōstĕ tămēn pēr bārbără vērbă sălūtēm
āccĭpĭt ēt Sālvē mĕdĭīs īntērvĕnĭt ārmīs.
Rēspōndēnt ēt sāxa hŏmĭni ēt pērcūssŭs ăb āntrīs
sērmŏ rĕdīt, rĕdĭt ēt nĕmŏrūm vōcālĭs ĭmāgŏ.
Lītŏrĕī clāmānt scŏpŭlī, dānt mūrmŭră rīvī,
Hŷblaēīs ăpĭbūs saēpēs dēpāstă sŭsūrrāt.
Ēst ĕt hărūndĭnĕīs mŏdŭlātĭŏ mūsĭcă rīpīs
cūmquĕ sŭīs lŏquĭtūr trĕmŭlūm cŏmă pīnĕă vēntīs.
Īncŭbŭīt fŏlĭīs quŏtĭēns lĕvĭs eūrŭs ăcūtīs,
Dīndўmă Gārgărĭcō rēspōndēnt cāntĭcă lūcō.
Nīl mūtūm nātūră dĕdīt. Nōn āĕrĭs ālēs
quādrŭpĕdēsvĕ sĭlēnt, hăbĕt ēt sŭă sībĭlă sērpēns
ēt pĕcŭs aēquŏrĕūm tĕnŭī vĭcĕ vōcĭs ănhēlāt.
Cŷmbălă dānt flīctū sŏnĭtūm, dānt pūlpĭtă sāltū
īctă pĕdūm, tēntīs rĕbŏānt căvă tŷmpănă tērgīs;
Īsĭăcōs ăgĭtānt Mărĕōtĭcă sīstră tŭmūltūs,
nēc Dōdōnaēī cēssāt tīnnītŭs ăēnī,
īn nŭmĕrūm quŏtĭēns rădĭīs fĕrĭēntĭbŭs īctaē
rēspōndēnt dŏcĭlēs mŏdŭlātō vērbĕrĕ pēlvēs.
Tē vĕlŭt Oēbălĭīs hăbĭtēs tăcĭtūrnŭs Ămŷclīs
aūt tŭă Sīgălĭōn Aēgŷptĭŭs ōscŭlă sīgnēt,
ōbnīxūm, Paūlīnĕ, tăcēs. Āgnōscŏ pŭdōrēm,
quōd vĭtĭūm fŏvĕt īpsă sŭūm cēssātĭŏ iūgīs.
Dūmquĕ pŭdēt tăcŭīssĕ dĭū, plăcĕt ōffĭcĭōrūm
nōn sērvārĕ vĭcēs ĕt ămānt lōnga ōtĭă cūlpām.
Quīs prŏhĭbēt Sālve ātquĕ Vălē brĕvĭtātĕ părātā
scrībĕrĕ fēlīcēsquĕ nŏtās māndārĕ lĭbēllīs?
Nōn ĕgŏ lōngīnquōs ūt tēxāt pāgĭnă vērsūs
pōstŭlŏ mūltĭplĭcīque ŏnĕrēt sērmōnĕ tăbēllās.
Ūnă fŭīt tāntūm, quā rēspōndērĕ Lăcōnēs
līttĕra, ĕt īrātō rēgī plăcŭērĕ nĕgāntēs.
Ēst ĕtĕnīm cōmīs brĕvĭtās. Sīc fāmă rĕnātūm
Pŷthăgŏrām dŏcŭīssĕ rĕfērt. Cūm mūltă lŏquācēs
āmbĭgŭīs sĕrĕrēnt vērbīs, cōntra ōmnĭă sōlūm
ēst rēspōndēbāt vēl nōn. Ō cērtă lŏquēndī
rēgŭlă! Nām brĕvĭūs nĭhĭl ēst nēc plēnĭŭs īstīs,
quaē fīrmātă prŏbānt aūt īnfīrmātă rĕlīdūnt.
Nēmŏ sĭlēns plăcŭīt, mūltī brĕvĭtātĕ lŏquēndī.
Vērum ĕgŏ quō stūltē dūdūm spătĭōsă lŏcūtūs
prōvĕhŏr? Ūt dīvērsă sĭbī vīcīnăquĕ cūlpa ēst!
Mūltă lŏquēns ēt cūnctă sĭlēns nōn āmbŏ plăcēmūs
nēc pōssūm rĕtĭcērĕ, iŭgūm quōd lībĕră nūmquām
fērt pĭĕtās nĕc ămāt blāndīs pōspōnĕrĕ vērūm.
Vērtīstī, Paūlīnĕ, tŭōs dūlcīssĭmĕ mōrēs?
Vāscŏnĭs hōc sāltūs ēt nīnguĭdă Pŷrēnaēī
hōspĭtĭa ēt nōstrī făcĭt hōc ōblīvĭŏ caēlī?
Īnprĕcĕr ēx mĕrĭtō quīd nōn tĭbi, Hĭbērĭă tēllūs!
Tē pŏpŭlēnt Poēnī, tē pērfĭdŭs Hānnĭbăl ūrāt,
tē bēllī sēdēm rĕpĕtāt Sērtōrĭŭs ēxūl.
Ērgŏ mĕūm pătrĭaēquĕ dĕcūs cŏlŭmēnquĕ sĕnātī
Bīlbĭlĭs aūt haērēns scŏpŭlīs Călăgūrrĭs hăbēbīt
aūt quaē dēiēctīs iŭgă pēr scrūpōsă rŭīnīs
ārĭdă tōrrēntēm Sĭcŏrīm dēspēctăt Ĭlērdă?
Hīc trăbĕām, Paūlīnĕ, tŭām Lătĭāmquĕ cŭrūlēm
cōnstĭtŭīs pătrĭōsque īstīc sĕpĕlībĭs hŏnōrēs?
Quīs tămĕn īstă tĭbī tām lōngă sĭlēntĭă suāsīt?
Īmpĭŭs ūt nūllōs hīc vōcēm vērtăt ĭn ūsūs,
gaūdĭă nōn īllūm vĕgĕtēnt, nōn dūlcĭă vātūm
cārmĭnă, nōn blāndaē mŏdŭlātĭŏ flēxă quĕrēllaē,
nōn fĕră, nōn īllūm pĕcŭdēs, nōn mūlcĕăt ālēs,
nōn quaē pāstōrūm nĕmŏrālĭbŭs ābdĭtă lūcīs
sōlātūr nōstrās ēchō rĕsĕcūtă lŏquēllās.
Trīstĭs, ĕgēns dēsērtă cŏlāt tăcĭtūsquĕ pĕrērrēt
ālpīnī cōnvēxă iŭgī, ceū dīcĭtŭr ōlīm
mēntĭs ĭnōps coētūs hŏmĭnum ēt vēstīgĭă vītāns
āvĭă pērlūstrāssĕ văgūs lŏcă Bēllĕrŏphōntēs.
Haēc prĕcŏr, hānc vōcēm, Boēōtĭă nūmĭnă Mūsaē,
āccĭpĭte ēt Lătĭīs vātēm rĕvŏcātĕ Cămēnīs.
25.
AD EUNDEM CUM ILLE AD ALIA MAGIS RESPONDERET NEQUE SE VENTURUM POLLICERETUR
Dīscŭtĭmūs, Paūlīnĕ, iŭgūm, quōd nōtă fŏvēbāt
tēmpĕrĭēs, lĕvĕ quōd pŏsĭtu ēt vĕnĕrābĭlĕ iūnctīs
trāctābāt părĭbūs cōncōrdĭă mītĭs hăbēnīs;
quōd pēr tām lōngām sĕrĭēm vōlvēntĭbŭs ānnīs
fābŭlă nōn ūmquām, nūmquām quĕrĭmōnĭă mōvīt,
[nūllă quĕrēllă lŏcō pĕpŭlīt, nōn īră nĕc ērrōr,
nēc quaē cōnpŏsĭtīs mălĕsuāda ēt crēdŭlă caūsīs
cōncīnnāt vērī sĭmĭlēs sūspīcĭŏ cūlpās;
tām plăcĭdūm, tām mītĕ iŭgūm, quŏd ŭtrīquĕ părēntēs
ād sĕnĭūm nōstrī trāxēre ăb ŏrīgĭnĕ vītaē
īnpŏsĭtūmquĕ pĭīs hērēdĭbŭs ūsquĕ mănērĕ
ōptārūnt, dūm lōngă dĭēs dīssōlvĕrĕt aēvūm.
Ēt mānsīt, dūm laētă fĭdēs nēc cūră lăbōrāt
ōffĭcĭī sērvārĕ vĭcēs, sēt spōntĕ fĕrūntūr
īncūstōdītūm sĭbĭ cōntīnuāntĭă cūrsūm.
Hōc tām mītĕ iŭgūm dŏcĭlī cērvīcĕ sŭbīrēnt
Mārtĭs ĕquī stăbŭlōquĕ fĕrī Dĭŏmēdĭs ăbāctī
ēt quī mūtātīs īgnōtī Sōlĭs hăbēnīs
fūlmĭnĕūm Phăĕthōntă Pădō mērsērĕ iŭgālēs.]
Dīscŭtĭtūr, Paūlīnĕ, tămēn: nēc cūlpă dŭōrūm
īstă, sĕt ūnīūs tāntūm tŭă. Nāmque ĕgŏ sēmpēr
cōntēntā cērvīcĕ fĕrām. Cōnsōrtĕ lăbōrūm
dēstĭtŭōr nēc tām prōmptūm gēstātă dŭōbūs
ūnūm dēfĭcĭēntĕ părī pērfērrĕ sŏdālēm.
Nōn ănĭmūs vīrēsquĕ lăbānt, sĕd ĭnīquă fĕrēndō
cōndĭcĭo ēst ŏnĕrī, cūm mānŭs ŭtrūmquĕ rĕlīctō
īngrŭĭt āccēdūntque ălĭēnaē pōndĕră lībraē.
Sīc pārs aēgra hŏmĭnīs trăhĭt ād cōntāgĭă sānūm
cōrpŭs ĕt ēxĭgŭī quāmvīs dīscrīmĭnĕ mēmbrī
tōtă pĕr īnnŭmĕrōs ārtūs cōnpāgŏ văcīllāt.
Ōbrŭăr ūsquĕ tămēn, vĕtĕrīs nē dēsĭt ămīcī
mē dūrāntĕ fĭdēs mĕmŏrīque ūt fīxă sŭb aēvō
rēstĭtŭānt prŏfŭgūm - sōlācĭă cāssă - sŏdālēm.
Īnpĭĕ, Pīrĭthŏō dīsiūngĕrĕ Thēsĕă pōssēs
Eūrўălūmquĕ sŭō sŏcĭūm sēcērnĕrĕ Nīsō;
tē suādēntĕ fŭgām Pўlădēs līquīssĕt Ŏrēstēn
nēc cūstōdīssēt Sĭcŭlūs vădĭmōnĭă Dāmōn.
[Quāntum ōblēctāmēn pŏpŭlī, quaē vōtă bŏnōrūm
spērātō fraūdātă bŏnō? Grātāntĭă cūnctī
vērbă lŏquēbāntūr. Iām nōmĭnă nōstră părābānt
īnsĕrĕre āntīquīs aēvī mĕlĭōrĭs ămīcīs.
Cēdēbāt Pўlădēs, Phrўgĭī quŏquĕ glōrĭă Nīsī
iām mĭnŏr ēt prōmīssa ŏbĭēns vădĭmōnĭă Dāmōn.
Nōs dŏcŭmēntă măgīs fēlīcĭă, quālĭă māgnūs
Scīpĭŏ lōngaēvīquĕ dĕdīt săpĭēntĭă Laēlī;
nōs stŭdĭīs ănĭmīsque īsdēm mīrācŭlă cūnctīs,
hōc māiōră, părēs fŭĭmūs quōd dīspăre ĭn aēvō.
Ōcĭŭs īllă iŭgī fātālīs sōlvĕrĕ lōră
Pēllaēūm pŏtŭīssĕ dŭcēm rĕŏr, ābdĭta ŏpērtīs
prīncĭpĭīs ĕt ŭtrōquĕ căpūt cēlāntĭă nōdō.
Grānde ălĭquōd vērbūm nīmīrūm dīxĭmŭs, ūt sē
īnfērrēt nĭmĭīs vīndēx Rhāmnūsĭă vōtīs;
Ārsăcĭdae ūt quōndām rēgīs nōn laētă trĭūmphīs
grāndĭă vērbă prĕmēns ūltrīx dĕă Mēdĭcă bēllī
sīstĕrĕ Cēcrŏpĭdum īn tērrīs mŏnŭmēntă părāntī
ōbstĭtĭt ēt Grāiō iām iām fīgēndă trŏpaēō
ūltro ĕtĭām vīctīs Nĕmĕsīs stĕtĭt Āttĭcă Pērsīs.
Quaē tĭbĭ Rōmŭlĭdās prŏcĕrēs vēxārĕ lĭbīdo ēst?
Īn Mēdōs Ărăbāsquĕ tŭōs pēr nūbĭla ĕt ātrūm
pērgĕ chăōs. Rōmānă prŏcūl tĭbĭ nōmĭnă sūntō.
Īllīc quaēre ălĭōs ōppūgnātūră sŏdālēs,
līvŏr ŭbi īstĕ tŭūs fērrūgĭnĕūmquĕ vĕnēnūm
ōppōrtūnă tŭīs ĭnĭmīcāt pēctŏră fūcīs.
Paūlīnum Aūsŏnĭūmquĕ, vĭrōs quōs sācră Quĭrīnī
pūrpŭra ĕt aūrātūs trăbĕaē vēlāvĭt ămīctūs,
nōn dĕcĕt īnsĭdĭīs pĕrĕgrīnaē cēdĕrĕ dīvaē.
Quīd quĕrŏr ēōīque īnsēctōr crīmĭnă mōnstrī?
Ōccĭdŭī mē rīpă Tăgī, mē Pūnĭcă laēdīt
Bārcĭnŏ, mē bĭmărīs iŭgă nīnguĭdă Pŷrēnaēī:
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
moēnĭbŭs ēt pătrĭō fōrsān quŏquĕ vēstĭs ĕt ōrīs
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
quēmquĕ sŭō lōngē dĭrĭmāt prōvīncĭă trāctū
trāns mōntēs sōlēmque ălĭūm, trāns flūmĭna ĕt ūrbēs
ēt quōd tērrārūm caēlīque ēxtēndĭtŭr īntēr
Ēmĕrĭtēnsĭs Ănaē lātaēquĕ flŭēntă Gărūmnaē.
Quōd si īntērvāllī spătĭūm tŏlĕrābĭlĕ līmēs
pōnĕrĕt ēxĭgŭūs (quāmvīs lōnga ōmnĭă crēdānt,
quī sĭmŭl ēssĕ vŏlūnt), făcĕrēt tămĕn īpsă prŏpīnquōs
cūră lŏcōs, mĕdĭīs iūngēns dīstāntĭă vērbīs;
Sāntŏnŭs ūt sĭbĭ Būrdĭgălām, mōx iūngĭt Ăgīnnūm
īllă sĭbi ēt pŏpŭlōs Ăquĭtānĭcă rūră cŏlēntēs,
ūtquĕ dŭplēx Ărĕlās Ālpīnaē tēctă Vĭēnnaē
Nārbōnēmquĕ părī spătĭō sĭbĭ cōnsĕrĭt ēt mōx
quīnquĭplĭcēm sŏcĭās tĭbĭ, Mārtĭĕ Nārbŏ, Tŏlōsām.
Hōc mĭhĭ sī spătĭūm vīcīnīs moēnĭbŭs ēssēt,
tūnc ĕgŏ te ūt nōstrīs āptūm cōnplēctĕrĕr ūlnīs
ādflārētquĕ tŭās aūrēs nōstrae aūră lŏquēllaē.
Nūnc tĭbĭ trāns Ālpēs ēt mārmŏrĕām Pŷrēnēn
Caēsărĕae Aūgūstaē dŏmŭs ‹ēst›, Tŷrrhēnĭcă prōptēr
Tārrăco ĕt ōstrĭfĕrō sŭpĕr āddĭtă Bārcĭnŏ pōntō;
mē iŭgă Būrdĭgălaē, trīnō mē flūmĭnă coētū
sēcērnūnt tūrbīs pŏpŭlārĭbŭs ōtĭăque īntēr
vītĭfĕri ēxērcēnt cōllēs laētūmquĕ cŏlōnīs
ūbĕr ăgrī, tūm prātă vĭrēntĭă, tūm nĕmŭs ūmbrīs
mōbĭlĭbūs cĕlĕbrīquĕ frĕquēns ēcclēsĭă vīcō,
tōtquĕ mĕa īn Nŏvărō sĭbĭ prōxĭmă praēdĭă pāgō
dīspŏsĭtīs tōtūm vĭcĭbūs vărĭātă pĕr ānnūm,
ēgĕlĭdae ūt tĕpĕānt hĭĕmēs răbĭdōsquĕ pĕr aēstūs
ādspīrēnt tĕnŭēs frīgūs sūbtīle Ăquĭlōnēs.
Tē sĭnĕ sēt nūllūs grātā vĭcĕ prōvĕnĭt ānnūs.
Vēr plŭvĭūm sĭnĕ flōrĕ fŭgīt, Cănĭs aēstĭfĕr ārdēt,
nūlla aūtūmnālēs vărĭāt Pōmōnă săpōrēs
ēffūsāque hĭĕmēm cōntrīstăt Ăquārĭŭs ūndā.
Āgnōscīsnĕ tŭām, Pōntī dūlcīssĭmĕ, cūlpām?
Nām mĭhĭ cērtă fĭdēs nēc cōnmūtābĭlĭs ūmquām
Paūlīni īllīūs vĕtĕrīs rĕvĕrēntĭă dūrāt
quaēquĕ mĕōquĕ tŭōquĕ fŭīt cōncōrdĭă pātrī.
Sī tēndī făcĭlīs cuīquām fŭĭt ārcŭs Ŭlīxeī
aūt praētēr dŏmĭnūm vībrābĭlĭs ōrnŭs Ăchīllī,
nōs quŏquĕ tām lōngō Rhāmnūsĭă foēdĕrĕ sōlvēt.
Sēt cūr tām maēstō sĕrŏ trīstĭă cārmĭnă vērsū
ēt nōn īn mĕlĭōra ănĭmūs sē vōtă prŏpīnquāt?
Sīt prŏcŭl īstĕ mĕtūs. Cērta ēst fīdūcĭă nōbīs,
sī gĕnĭtōr nātūsquĕ dĕī pĭă vērbă vŏlēntūm
āccĭpĭāt, nōstrō rēddī tē pōssĕ prĕcātū,
nē spārsām rāptāmquĕ dŏmūm lăcĕrātăquĕ cēntūm
pēr dŏmĭnōs vĕtĕrīs Paūlīnī rēgnă flĕāmūs
tēquĕ văgūm tōtō quām lōnga Hīspānĭă trāctū
īnmĕmŏrēm vĕtĕrūm pĕrĕgrīnīs fīdĕre ămīcīs.
Āccūrre, ō nōstrūm dĕcŭs, ō mĕă māxĭmă cūră,
vōtīs ōmĭnĭbūsquĕ bŏnīs prĕcĭbūsquĕ vŏcātūs,
ādprŏpĕrā, dūm tū iŭvĕnīs, dūm nōstră sĕnēctūs
sērvăt ĭnēxhaūstūm tĭbĭ grātĭfĭcātă vĭgōrēm].
Ēcquāndo īstĕ mĕās īnpēllēt nūntĭŭs aūrēs?
Ēccĕ tŭūs Paūlīnŭs ădēst. Iām nīnguĭdă līnquīt
ōppĭda Hĭbērōrūm, Tārbēllĭcă iām tĕnĕt ārvă.
Ēbrŏmăgī iām tēctă sŭbīt, iām praēdĭă frātrīs
vīcīna īngrĕdĭtūr, iām lābĭtŭr āmnĕ sĕcūndō
iāmque īn cōnspēctu ēst, iām prōra ōbvērtĭtŭr āmnī
īngrēssūsquĕ sŭī cĕlĕbrātă pĕr ōstĭă pōrtūs
tōtum ōccūrsāntīs pŏpŭlī praēvērtĭtŭr āgmēn:
ēt sŭă praētĕrĭēns iām iām tŭă līmĭnă pūlsāt.
Crēdĭmŭs? Ān qui āmānt īpsī sĭbĭ sōmnĭă fīngūnt?