Ignota aeternae ne sint tibi tempora Romae,

regibus et patrum ducta sub imperiis,

digessi fastos et nomina praepetis aevi,

sparsa iacent Latiam si qua per historiam.

Sit tuus hic fructus, vigilatas accipe noctes:

obsequitur studio nostra lucerna tuo.

Tu quoque venturos per longum consere Ianos,

ut mea digessit pagina praeteritos.

Exemplum iam patris habes, ut protinus et te

adgreget Ausoniis purpura consulibus.

Annis undecies centum coniunge quaternos,

undecies unumque super, trieterida necte:

haec erit aeternae series ab origine Romae.

Hactenus adscripsi fastos. Si fors volet, ultra

adiciam: si non, qui legis, adicies.

Scire cupis, qui sim? Titulum, qui quartus ab imo est,

quaere: leges nomen consulis Ausonii.

Urbis ab aeternae deductam rege Quirino

annorum seriem cum, Procule, accipies,

mille annos centumque et bis fluxisse novenos

consulis Ausonii nomen ad usque leges.

Fors erit, ut, lustrum cum se cumulaverit istis,

confectam Proculus signet Olympiadem.

Īgnōta aētērnaē nē sīnt tĭbĭ tēmpŏră Rōmaē,

rēgĭbŭs ēt pātrūm ‖ dūctă sŭb īmpĕrĭīs,

dīgēssī fāstōs ēt nōmĭnă praēpĕtĭs aēvī,

spārsă iăcēnt Lătĭām ‖ sī quă pĕr hīstŏrĭām.

Sīt tŭŭs hīc frūctūs, vĭgĭlātās āccĭpĕ nōctēs:

ōbsĕquĭtūr stŭdĭō ‖ nōstră lŭcērnă tŭō.

Tū quŏquĕ vēntūrōs pēr lōngūm cōnsĕrĕ Iānōs,

ūt mĕă dīgēssīt ‖ pāgĭnă praētĕrĭtōs.

Ēxēmplūm iām pātrĭs hăbēs, ūt prōtĭnŭs ēt tē

ādgrĕgĕt Aūsŏnĭīs ‖ pūrpŭră cōnsŭlĭbūs.

Ānnīs ūndĕcĭēs cēntūm cōniūngĕ quătērnōs,

ūndĕcĭēs ūnūmquĕ sŭpēr, trĭĕtērĭdă nēctĕ:

haēc ĕrĭt aētērnaē sĕrĭēs ăb ŏrīgĭnĕ Rōmaē.

Hāctĕnŭs ādscrīpsī fāstōs. Sī fōrs vŏlĕt, ūltrā

ādĭcĭām: sī nōn, ‖ quī lĕgĭs, ādĭcĭēs.

Scīrĕ cŭpīs, quī sīm? Tĭtŭlūm, quī quārtŭs ăb īmo ēst,

quaērĕ: lĕgēs nōmēn ‖ cōnsŭlĭs Aūsŏnĭī.

Ūrbĭs ăb aētērnaē dēdūctām rēgĕ Quĭrīnō

ānnōrūm sĕrĭēm ‖ cūm, Prŏcŭle, āccĭpĭēs,

mīlle ānnōs cēntūmque ēt bīs flūxīssĕ nŏvēnōs

cōnsŭlĭs Aūsŏnĭī ‖ nōmĕn ăd ūsquĕ lĕgēs.

Fōrs ĕrĭt, ūt, lūstrūm cūm sē cŭmŭlāvĕrĭt īstīs,

cōnfēctām Prŏcŭlūs ‖ sīgnĕt Ŏlŷmpĭădēm.