Olim truncus eram ficulnus, inutile lignum,
cum faber, incertus scamnum faceretne Priapum,
maluit esse deum. Deus inde ego, furum aviumque
maxima formido; nam fures dextra coërcet
obscaenoque ruber porrectus ab inguine palus,
ast importunas volucres in vertice harundo
terret fixa vetatque novis considere in hortis.
Huc prius angustis eiecta cadavera cellis
conservus vili portanda locabat in arca;
hoc miserae plebi stabat commune sepulcrum;
Pantolabo scurrae Nomentanoque nepoti.
Mille pedes in fronte, trecentos cippus in agrum
hic dabat, heredes monumentum ne sequeretur.
Nunc licet Esquiliis habitare salubrius atque
aggere in aprico spatiari, quo modo tristes
albis informem spectabant ossibus agrum,
cum mihi non tantum furesque feraeque suetae
hunc vexare locum curae sunt atque labori
quantum carminibus quae versant atque venenis
humanos animos: has nullo perdere possum
nec prohibere modo, simul ac vaga luna decorum
protulit os, quin ossa legant herbasque nocentis.
Vidi egomet nigra succinctam vadere palla
Canidiam pedibus nudis passoque capillo,
cum Sagana maiore ululantem: pallor utrasque
fecerat horrendas adspectu, scalpere terram
unguibus et pullam divellere mordicus agnam
coeperunt; cruor in fossam confusus, ut inde
manis elicerent animas responsa daturas.
Lanea et effigies erat altera cerea: maior
lanea, quae poenis conpesceret inferiorem;
cerea suppliciter stabat, servilibus ut quae
iam peritura modis. Hecaten vocat altera, saevam
altera Tisiphonen: serpentes atque videres
infernas errare canes Lunamque rubentem,
ne foret his testis, post magna latere sepulcra.
Mentior at siquid, merdis caput inquiner albis
corvorum atque in me veniat mictum atque cacatum
Iulius et fragilis Pediatia furque Voranus.
Singula quid memorem, quo pacto alterna loquentes
umbrae cum sagana resonarint triste et acutum
utque lupi barbam variae cum dente colubrae
abdiderint furtim terris et imagine cerea
largior arserit ignis et ut non testis inultus
horruerim voces furiarum et facta duarum?
Nam, displosa sonat quantum vesica, pepedi
diffisa nate ficus; at illae currere in urbem.
Canidiae dentis, altum Saganae caliendrum
excidere atque herbas atque incantata lacertis
vincula cum magno risuque iocoque videres.
Ōlīm trūncŭs ĕrām fīcūlnŭs, ĭnūtĭlĕ līgnūm,
cūm făbĕr, īncērtūs scāmnūm făcĕrētnĕ Prĭāpūm,
mālŭĭt ēssĕ dĕūm. Deūs īnde ĕgŏ, fūrum ăvĭūmquĕ
māxĭmă fōrmīdō; nām fūrēs dēxtră cŏērcēt
ōbscaēnōquĕ rŭbēr pōrrēctŭs ăb īnguĭnĕ pālūs,
āst īmpōrtūnās vŏlŭcrēs īn vērtĭce hărūndŏ
tērrēt fīxă vĕtātquĕ nŏvīs cōnsīdĕre ĭn hōrtīs.
Hūc prĭŭs āngūstīs ēiēctă cădāvĕră cēllīs
cōnsērvūs vīlī pōrtāndă lŏcābăt ĭn ārcā;
hōc mĭsĕraē plēbī stābāt cōmmūnĕ sĕpūlcrūm;
Pāntŏlăbō scūrraē Nōmēntānōquĕ nĕpōtī.
Mīllĕ pĕdēs īn frōntĕ, trĕcēntōs cīppŭs ĭn āgrūm
hīc dăbăt, hērēdēs mŏnŭmēntūm nē sĕquĕrētūr.
Nūnc lĭcĕt Ēsquĭlĭīs hăbĭtārĕ sălūbrĭŭs ātquĕ
āggĕre ĭn āprīcō spătĭārī, quō mŏdŏ trīstēs
ālbīs īnfōrmēm spēctābānt ōssĭbŭs āgrūm,
cūm mĭhĭ nōn tāntūm fūrēsquĕ fĕraēquĕ sŭētaē
hūnc vēxārĕ lŏcūm cūraē sūnt ātquĕ lăbōrī
quāntūm cārmĭnĭbūs quaē vērsānt ātquĕ vĕnēnīs
hūmānōs ănĭmōs: hās nūllō pērdĕrĕ pōssūm
nēc prŏhĭbērĕ mŏdō, sĭmŭl āc văgă lūnă dĕcōrūm
prōtŭlĭt ōs, quīn ōssă lĕgānt hērbāsquĕ nŏcēntīs.
Vīdi ĕgŏmēt nīgrā sūccīnctām vādĕrĕ pāllā
Cānĭdĭām pĕdĭbūs nūdīs pāssōquĕ căpīllō,
cūm Săgănā māiōre ŭlŭlāntēm: pāllŏr ŭtrāsquĕ
fēcĕrăt hōrrēndās ādspēctū, scālpĕrĕ tērrām
ūnguĭbŭs ēt pūllām dīvēllĕrĕ mōrdĭcŭs āgnām
coēpērūnt; crŭŏr īn fōssām cōnfūsŭs, ŭt īndĕ
mānīs ēlĭcĕrēnt ănĭmās rēspōnsă dătūrās.
Lānĕa ĕt ēffĭgĭēs ĕrăt āltĕră cērĕă: māiōr
lānĕă, quaē poēnīs cōnpēscĕrĕt īnfĕrĭōrēm;
cērĕă sūpplĭcĭtēr stābāt, sērvīlĭbŭs ūt quaē
iām pĕrĭtūră mŏdīs. Hĕcătēn vŏcăt āltĕră, saēvām
āltĕră Tīsĭphŏnēn: sērpēntēs ātquĕ vĭdērēs
īnfērnās ērrārĕ cănēs Lūnāmquĕ rŭbēntēm,
nē fŏrĕt hīs tēstīs, pōst māgnă lătērĕ sĕpūlcră.
Mēntĭŏr āt sīquīd, mērdīs căpŭt īnquĭnĕr ālbīs
cōrvōrum ātque īn mē vĕnĭāt mīctum ātquĕ căcātūm
Iūlĭŭs ēt frăgĭlīs Pĕdĭātĭă fūrquĕ Vŏrānūs.
Sīngŭlă quīd mĕmŏrēm, quō pācto āltērnă lŏquēntēs
ūmbraē cūm săgănā rĕsŏnārīnt trīste ĕt ăcūtūm
ūtquĕ lŭpī bārbām vărĭaē cūm dēntĕ cŏlūbraē
ābdĭdĕrīnt fūrtīm tērrīs ĕt ĭmāgĭnĕ cēreā
lārgĭŏr ārsĕrĭt īgnĭs ĕt ūt nōn tēstĭs ĭnūltūs
hōrrŭĕrīm vōcēs fŭrĭārum ēt fāctă dŭārūm?
Nām, dīsplōsă sŏnāt quāntūm vēsīcă, pĕpēdī
dīffīsā nătĕ fīcŭs; ăt īllaē cūrrĕre ĭn ūrbēm.
Cānĭdĭaē dēntīs, āltūm Săgănaē călĭēndrūm
ēxcĭdĕre ātque hērbās ātque īncāntātă lăcērtīs
vīncŭlă cūm māgnō rīsūquĕ iŏcōquĕ vĭdērēs.