Proscripti Regis Rupili pus atque venenum
hybrida quo pacto sit Persius ultus, opinor
omnibus et lippis notum et tonsoribus esse.
Persius hic permagna negotia dives habebat
Clazomenis et iam litis cum Rege molestas,
durus homo atque odio qui posset vincere Regem,
confidens, tumidus, adeo sermonis amari,
Sisennas, Barros ut equis praecurreret albis.
Ad Regem redeo. Postquam nihil inter utrumque
conventi (hoc etenim sunt omnes iure molesti,
quo fortes, quibus adversum bellum incidit: inter
Hectora Priamiden, animosum atque inter Achillem
ira fuit capitalis, ut ultima divideret mors,
non aliam ob causam, nisi quod virtus in utroque
summa fuit; duo si discordia vexet inertes
aut si disparibus bellum incidat, ut Diomedi
cum Lycio Glauco, discedat pigrior, ultro
muneribus missis): Bruto praetore tenente
ditem Asiam, Rupili et Persi par pugnat, uti non
conpositum melius cum Bitho Bacchius. In ius
acres procurrunt, magnum spectaculum uterque.
Persius exponit causam; ridetur ab omni
conventu; laudat Brutum laudatque cohortem,
solem Asiae Brutum appellat stellasque salubris
appellat comites excepto Rege; Canem illum
invisum agricolis sidus, venisse: ruebat
flumen ut hibernum, fertur quo rara securis.
Tum Praenestinus salso multoque fluenti
expressa arbusto regerit convicia, durus
vindemiator et invictus, cui saepe viator
cessisset magna conpellans voce cuculum.
At Graecus, postquam est Italo perfusus aceto,
Persius exclamat: "Per magnos, Brute, deos te
oro, qui reges consueris tollere, cur non
hunc Regem iugulas? Operum hoc, mihi crede, tuorum est."
Prōscrīptī Rēgīs Rŭpĭlī pūs ātquĕ vĕnēnūm
hŷbrĭdă quō pāctō sīt Pērsĭŭs ūltŭs, ŏpīnōr
ōmnĭbŭs ēt līppīs nōtum ēt tōnsōrĭbŭs ēssĕ.
Pērsĭŭs hīc pērmāgnă nĕgōtĭă dīvĕs hăbēbāt
Clāzŏmĕnīs ēt iām lītīs cūm Rēgĕ mŏlēstās,
dūrŭs hŏmo ātque ŏdĭō quī pōssēt vīncĕrĕ Rēgēm,
cōnfīdēns, tŭmĭdūs, ădĕō sērmōnĭs ămārī,
Sīsēnnās, Bārrōs ŭt ĕquīs praēcūrrĕrĕt ālbīs.
Ād Rēgēm rĕdĕō. Pōstquām nĭhĭl īntĕr ŭtrūmquĕ
cōnvĕnĭt (hōc ĕtĕnīm sūnt ōmnēs iūrĕ mŏlēstī,
quō fōrtēs, quĭbŭs ādvērsūm bēllum īncĭdĭt: īntēr
Hēctŏră Prīămĭdēn, ănĭmōsum ātque īntĕr Ăchīllēm
īră fŭīt căpĭtālĭs, ŭt ūltĭmă dīvĭdĕrēt mōrs,
nōn ălĭam ōb caūsām, nĭsĭ quōd vīrtūs ĭn ŭtrōquĕ
sūmmă fŭīt; dŭŏ sī dīscōrdĭă vēxĕt ĭnērtēs
aūt sī dīspărĭbūs bēllum īncĭdăt, ūt Dĭŏmēdī
cūm Lўcĭō Glaūcō, dīscēdāt pīgrĭŏr, ūltrō
mūnĕrĭbūs mīssīs): Brūtō praētōrĕ tĕnēntĕ
dītem Ăsĭām, Rŭpĭli ēt Pērsī pār pūgnăt, ŭtī nōn
cōnpŏsĭtūm mĕlĭūs cūm Bīthō Bācchĭŭs. Īn iūs
ācrēs prōcūrrūnt, māgnūm spēctācŭlum ŭtērquĕ.
Pērsĭŭs ēxpōnīt caūsām; rīdētŭr ăb ōmnī
cōnvēntū; laūdāt Brūtūm laūdātquĕ cŏhōrtēm,
sōlem Ăsĭaē Brūtum āppēllāt stēllāsquĕ sălūbrīs
āppēllāt cŏmĭtēs ēxcēptō Rēgĕ; Cănem īllūm
īnvīsum āgrĭcŏlīs sīdūs, vēnīssĕ: rŭēbāt
flūmĕn ŭt hībērnūm, fērtūr quō rāră sĕcūrīs.
Tūm Praēnēstīnūs sālsō mūltōquĕ flŭēntī
ēxprēssa ārbūstō rĕgĕrīt cōnvīcĭă, dūrūs
vīndĕmĭātŏr ĕt īnvīctūs, cuī saēpĕ vĭātōr
cēssīssēt māgnā cōnpēllāns vōcĕ cŭcūlūm.
Āt Graēcūs, pōstquam ēst Ĭtălō pērfūsŭs ăcētō,
Pērsĭŭs ēxclāmāt: "Pēr māgnōs, Brūtĕ, dĕōs tē
ōrō, quī rēgēs cōnsuērīs tōllĕrĕ, cūr nōn
hūnc Rēgēm iŭgŭlās? Ŏpĕrum hōc, mĭhĭ crēdĕ, tŭōrum ēst."