Carminis incompti lusus lecture procaces,

conveniens Latio pone supercilium.

Non soror hoc habitat Phoebi, non Vesta sacello,

nec quae de patrio vertice nata dea est,

sed ruber hortorum custos, membrosior aequo,

qui tectum nullis vestibus inguen habet.

Aut igitur tunicam parti praetende tegendae,

aut quibus hanc oculis adspicis, ista lege.

Ludens haec ego teste te, Priape,

horto carmina digna, non libello

scripsi non nimium laboriose.

Nec Musas tamen, ut solent poëtae,

ad non virgineum locum vocavi:

nam sensus mihi corque defuisset,

castas, Pierium chorum, sorores

auso ducere mentulam ad Priapi.

Ergo quicquid id est, quod otiosus

templi parietibus tui notavi,

in partem accipias bonam, rogamus.

Obscure poteram tibi dicere "da mihi, quod tu

des licet adsidue, nil tamen inde perit.

Da mihi, quod cupies frustra dare forsitan olim,

cum teget obsessas invida barba genas,

quodque Iovi dederat, qui raptus ab alite sacra

miscet amatori pocula grata suo:

quod virgo prima cupido dat nocte marito,

dum timet alterius volnus inepta loci."

Simplicius multo est "da pedicare" Latine

dicere. Quid faciam? Crassa Minerva mea est.

Obscenas rigido deo tabellas

dicans ex Elephantidos libellis

dat donum Lalage, rogatque temptes,

si pictas opus edat ad figuras.

Quam puero legem fertur dixisse Priapus,

versibus haec infra scripta duobus erit:

quod meus hortus habet, sumas inpune licebit,

si dederis nobis, quod tuus hortus habet.

Qui sum ligneus, ut vides, Priapus

et falx lignea ligneusque penis,

prendam te tamen et tenebo prensum,

totamque hanc sine fraude, quantacumque est,

tormento citharaque tensiorem

ad costam tibi septimam recondam.

Cum loquor, una mihi peccatur littera: nam "te"

"pe" dico semper, blaesaque lingua mihi est.

Matronae procul hinc abite castae:

turpe est vos legere inpudica verba.

Non assis faciunt euntque recta.

Nimirum sapiunt videntque magnam

matronae quoque mentulam libenter.

Cur obscena mihi pars sit sine veste, requiris:

quaero, tegat nullus cur sua tela deus.

Fulmen habet mundi dominus; tenet illud aperte:

nec datur aequoreo fuscina tecta deo.

Nec Mavors illum, per quem valet, occulit ensem,

nec latet in tepido Palladis hasta sinu.

Num pudet auratas Phoebum portare sagittas?

Clamne solet pharetram ferre Diana suam?

Num tegit Alcides nodosae robora clavae?

Sub tunica virgam num deus ales habet?

Quis Bacchum gracili vestem praetendere thyrso

quis te celata cum face vidit, Amor?

Nec mihi sit crimen, quod mentula semper aperta est:

hoc mihi si telum desit, inermis ero.

Insulsissima quid puella rides?

Non me Praxiteles Scopasve fecit,

nec sum Phidiaca manu politus,

sed lignum rude vilicus dolavit,

et dixit mihi: "Tu Priapus esto!"

Spectas me tamen et subinde rides;

nimirum tibi salsa res videtur

adstans inguinibus columna nostris.

Ne prendare cave! Prenso nec fuste nocebo,

saeve nec incurva volnera falce dabo,

traiectus conto sic extendere pedali,

ut culum rugas non habuisse putes.

Quaedam haud iunior Hectoris parente

Cumaeae soror, ut puto, Sibyllae,

aequalis tibi, quam domum revertens

Theseus repperit in rogo iacentem,

infirmo solet huc gradu venire,

rugosasque manus ad astra tollens,

ne desit sibi, mentulam rogare.

Hesterna quoque luce dum precatur,

dentem de tribus exscreavit unum.

"Tolle" inquam "procul ac iube latere

scissa sub tunica stolaque russa

ut semper solet, et timere lucem,

qui tanto patet indecens hiatu,

barbato macer eminente naso,

ut credas Epicurum | oscitari".

Percidere, puer - moneo -, futuere, puella,

barbatum furem tertia poena manet.

Huc huc, quisquis es, in dei salacis

deverti grave ne puta sacellum.

Et si nocte fuit puella tecum,

hac re quod metuas adire, non est.

Istud caelitibus datur severis:

nos vappae sumus et pusilla culti

ruris numina, nos pudore pulso

stamus sub Iove coleis apertis.

Ergo quilibet huc licebit intret

nigra fornicis oblitus favilla.

Conmisso mihi non satis modestas

quicumque attulerit manus agello,

is me sentiet esse non spadonem.

Dicat forsitan haec sibi ipse: "Nemo

hic inter frutices loco remoto

perscissum sciet esse me", sed errat.

Magnis testibus ista res agetur.

Qualibus Hippomenes rapuit Schoeneida pomis,

qualibus Hesperidum nobilis hortus erat,

qualia credibile est spatiantem rure paterno

Nausicaam pleno saepe tulisse sinu,

quale fuit malum, quod littera pinxit Aconti,

qua lecta est cupido pacta puella viro;

talia cumque puer dominus florentis agelli

inposuit mensae, nude Priape, tuae.

Quid mecum tibi, circitor moleste?

Ad me quid prohibes venire furem?

Accedat sine: laxior redibit.

Commoditas haec est in nostro maxima pene,

laxa quod esse mihi femina nulla potest.

Hic quando Telethusa circulatrix,

quae clunem tunica tegente nulla

extis latius altiusque movit,

crissabit tibi fluctuante lumbo?

Haec sic non modo te, Priape, possit,

privignum quoque sed movere Phaedrae?

Fulmina sub Iove sunt, Neptuni fuscina telum,

ense potens Mars est, hasta, Minerva, tua est;

sutilibus Liber committit proelia thyrsis,

fertur Apollinea missa sagitta manu.

Herculis armata est invicti dextera clava,

at me terribilem mentula tenta facit.

Copia me perdit; tu suffragare rogatus,

indicio nec me prode, Priape, tuo;

haec quaecumque tibi posui vernacula poma,

de Sacra nulli dixeris esse via.

Femina si furtum faciet mihi virve puerve,

haec cunnum, caput hic, praebeat ille nates.

Quicumque hic violam rosamve carpet

furtivumque olus aut inempta poma,

defectus pueroque feminaque

hac tentigine, quam videtis in me

rumpatur precor usque, mentulaque

nequiquam sibi pulset umbilicum.

Hic me custodem fecundi vilicus horti

mandati curam iussit habere loci.

Fur habeas poenam, licet indignere "feramque

propter olus" dicas "hoc ego?" - Propter olus.

Hoc sceptrum, quod ubi arbore est recisum,

nulla iam poterit virere fronde,

sceptrum, quod pathicae petunt puellae,

quod quidam cupiunt tenere reges,

cui dant oscula nobiles cinaedi,

intra viscera furis ibit usque

ab pubem capulumque coleorum.

Porro (nam quis erit modus?) Quirites,

aut praecidite seminale membrum,

quod totis mihi noctibus fatigant

vicinae sine fine prurientes,

vernis passeribus salaciores,

aut rumpar - nec habebitis Priapum.

Ipsi cernitis, ecfututus ut sim

confectusque macerque pallidusque,

qui quondam ruber et valens solebam

fures caedere quamlibet valentes.

Defecit latus et periculosam

cum tussi miser exspuo salivam.

Deliciae populi, magno notissima Circo

Quintia, vibratas docta movere nates,

cymbala cum crotalis, pruriginis arma, Priapo

ponit et adducta tympana pulsa manu.

Pro quibus ut semper placeat spectantibus orat

tentaque ad exemplum sit sua turba dei.

Tu, qui non bene cogitas, et aegre

carpendo tibi temperas ab horto,

pedicabere fascino pedali.

Quod si tam gravis et molesta poena

non profecerit, altiora tangam.

Obscenis, peream, Priape, si non

uti me pudet inprobisque probris:

sed cum tu posito deus pudore

ostendis mihi coleos patentes,

cum cunno mihi mentula est vocanda.

"Falce minax et parte tui maiore, Priape,

ad fontem, quaeso, dic mihi, qua sit iter."

Vade per has vites: quarum si carpseris uvam,

cur aliter sumas, hospes, habebis aquam.

Donec proterva nil mei manu carpes,

licebit ipsa sis pudicior Vesta;

sin - haec mei te ventris arma laxabunt,

exire ut ipsa de tuo queas culo.

Uvis aridior puella passis

buxo pallidior novaque cera,

collatas sibi quae suisque membris

formicas facit altiles videri,

cuius viscera non aperta Tuscus

per pellem poterit videre haruspex,

quae suco caret usque et usque pumex,

nemo viderit hanc ut exspuentem,

quam pro sanguine pulverem scobemque

in venis medici putant habere,

ad me nocte solet venire et adfert

pallorem maciemque larualem.

Ductor ferreus insulariusque

lanternae videor fricare cornu.

.................

Naidas antiqui Dryadasque habuere Priapi,

et quo tenta dei vena subiret, erat:

nunc adeo nihil est, adeo mea plena libido est,

ut Nymphas omnes interiisse putem.

Turpe quidem factu, sed, ne tentigine rumpar,

falce manu posita fiet amica manus.

Cum sacrum fieret deo salaci,

conductast pretio puella parvo,

communis satis omnibus futura,

quae quot nocte viros peregit una,

tot verpas tibi dedicat salignas.

Pedicabere, fur, semel, sed idem,

si deprensus eris bis, irrumabo.

Quod si tertia furta molieris,

ut poenam patiare et hanc et illam,

pedicaberis inrumaberisque.

Notas habemus quisque corporis formas.

Phoebus comosus, Hercules lacertosus,

trahit figuram virginis tener Bacchus.

Minerva ravo lumine ‹est›, Venus paeto,

fronte crinitos Arcadas vides Faunos,

habet decentes nuntius deum plantas,

tutela Lemni dispares movet gressus.

Intonsa semper Aesculapio barba est,

nemo est feroci pectorosior Marte.

Quod siquis inter hos locus mihi restat,

deus Priapo mentulatior non est.

Cur pictum memori sit in tabella

membrum, quaeritis, unde procreamur?

Cum penis mihi forte laesus esset,

chirurgamque manum miser timerem,

dis me legitimis nimisque magnis,

ut Phoebo puta filioque Phoebi,

curandam dare mentulam verebar.

Huic dixi, fer opem, Priape, parti,

cuius tu, pater, ipse pars videris:

qua salva sine sectione facta

ponetur tibi picta, quam levaris,

par vel consimilisque concolorque.

Promisit fore, mentulamque movit

pro nutu deus, et rogata fecit.

Simpliciter tibi me, quodcumque est, dicere oportet,

natura est quoniam semper aperta mihi.

Pedicare volo, tu vis decerpere poma:

quod peto si dederis, quod petis accipies.

Forma Mercurius potest placere,

forma conspiciendus est Apollo,

formosus quoque pingitur Lyaeus,

formosissimus omnium est Cupido;

me pulchra fateor carere forma,

verum mentula luculenta nostra est.

Hanc mavolt sibi quam deos priores,

si qua est non fatui puella cunni.

Nota suburbanas inter Telethusa puellas,

quae, puto, de quaestu libera facta suo est,

cingit inaurata penem tibi, sancte, corona:

hunc pathicae summi numinis instar habent.

Quisquis venerit huc, poëta fiat

et versus mihi dedicet iocosos.

Qui non fecerit, inter eruditos

ficosissimus ambulet poëtas.

Laetus Aristagoras natis bene vilicus uvis

de cera facta dat tibi poma, deus.

At tu sacrati contentus imagine pomi

fac veros fructus, ille, Priape, ferat.

Velle quid hanc dicas, quamvis sim ligneus, hastam,

oscula dat medio siqua puella mihi;

augure non opus est: "In me", mihi credite, dixit,

"utetur Veneris lusibus hasta rudis".

Nolite omnia, quae loquor, putare

per lusum mihi per iocumque dici.

Deprensos ego ter quaterque fures

omnes, ne dubitetis, inrumabo.

Cum quendam rigidus deus videret

ferventi caput ustulare ferro,

ut Maurae similis foret puellae,

"heus", inquit, "tibi dicimus, cinaede;

uras te licet usque torqueasque;

num tandem prior est puella, quaeso,

quam sunt, mentula quos habet, capilli?"

O non candidior puella Mauro,

sed morbosior omnibus cinaedis,

Pygmaeo brevior gruem timenti,

ursis asperior pilosiorque,

Medis laxior Indicisve bracis,

manes his licet, ut libenter ires.

Nam, quamvis videar satis paratus,

erucarum opus est decem maniplis,

fossas inguinis ut teram dolemque

cunni vermiculos scaturrientis.

Quicumque vestrum, qui venitis ad cenam,

libare nullos sustinet mihi versus,

illius uxor aut amica rivalem

lasciviendo languidum, precor, reddat:

et ipse longa nocte dormiat solus,

libidinosis incitatus erucis.

Quod partem madidam mei videtis,

per quam significor Priapus esse:

non ros est, mihi crede, nec pruina,

sed quod sponte sua solet remitti,

cum mens est pathicae memor puellae.

Tu quicumque vides circa tectoria nostra

non nimium casti carmina plena ioci,

versibus obscenis offendi desine: non est

mentula subducti nostra supercilii.

Quaedam, si placet hoc tibi, Priape,

fucosissima me puella ludit,

et nec dat mihi, nec negat daturam:

causas invenit usque differendi.

Quae si contigerit fruenda nobis,

totam sutilibus, Priape noster,

cingemus tibi mentulam coronis.

Quid hoc negoti est, quave suspicer causa,

venire in hortum plurimos meum fures,

cum, quisquis in nos incidit, luat poenas,

et usque curvos excavetur ad lumbos?

Non ficus hic est praeferenda vicinae,

uvaeque, quales flava legit Arete,

non mala, truncis adserenda Picenis,

pirumve, tanto quod periculo captes,

magisque cera luteum nova prunum

sorbumve, ventres lubricos moraturum.

Praesigne rami nec mei ferunt morum

nucemve longam, quam vocant Abellanam,

amygdalumve flore purpurae fulgens.

Non brassicarum ferre glorior caules

betasve, quantas hortus educat nullus,

crescensve semper in suum caput porrum.

Nec seminosas ad cucurbitas quemquam

ad ocimumve cucumeresve humi fusos

venire credo sessilesve lactucas,

nec ut salaces nocte tollat erucas

mentamve olentem cum salubribus rutis

acresve caepas aliumque fibratum.

Quae cuncta, quamvis nostro habemus in saepto,

non pauciora proximi ferunt horti.

Quibus relictis in mihi laboratum

locum venitis, improbissimi fures.

Nimirum apertam convolatis ad poenam,

hoc vos et ipsum, quod minamur, invitat.

Heus tu, non bene qui manum rapacem

mandato mihi contines ab horto:

iam primum stator his libidinosus

alternis et eundo et exeundo

porta te faciet patentiorem.

Accedent duo, qui latus tuentur,

pulcre pensilibus peculiati.

Qui cum te male foderint iacentem,

ad portam veniet salax asellus,

et nil deterius mutoniatus.

Quare, si sapiet, malus cavebit,

cum tantum sciet esse mentularum.

Contentus modico Bacchus solet esse racemo,

cum capiant alti vix cita musta lacus;

magnaque fecundis cum messibus area desit,

in Cereris crines una corona datur.

Tu quoque, dive minor, maiorum exempla secutus,

quamvis pauca damus, consule poma boni.

C D si scribas temonemque insuper addas,

qui medium vult te scindere, pictus erit.

Credere quis possit? Falcem quoque (turpe fateri!)

de digitis fures subripuere meis.

Nec movet amissi tam me iactura pudorque,

quam praebent iustos altera tela metus.

Quae si perdidero, patria mutabor, et olim,

ille tuus civis, Lampsace, Gallus ero.

Derides quoque fur, et inpudicum

ostendis digitum mihi minanti?

Eheu me miserum, quod ista lignum est,

quae me terribilem facit videri.

Mandabo domino tamen salaci,

ut pro me velit inrumare fures.

Cornix et caries vetusque bustum,

turba putida facta saeculorum,

quae forsan potuisset esse nutrix

Tithoni Priamique Nestorisque,

illis ni pueris anus fuisset,

ne desit sibi, me rogat, fututor.

Quid si nunc roget, ut puella fiat?

Si nummos tamen haec habet, puella est.

Quicumque nostram fur fefellerit curam

effeminato verminet precor culo;

quaeque haec proterva carpserit manu poma

puella, nullum reperiat fututorem.

Praedictum tibi ne negare possis:

si fur veneris, inpudicus exis.

Si quot habes versus tot haberes poma, Priape,

esses antiquo ditior Alcinoo.

Quid frustra quereris, colone, mecum,

quod quondam bene fructuosa malus

autumnis sterilis duobus adstem?

Non me praegravat, ut putas, senectus,

nec sum grandine verberata dura,

nec gemmas modo germine exeuntes

seri frigoris ustulavit aura.

Nec venti pluviaeve siccitasve,

quod de se querere, malum dederunt.

Non sturnus mihi graculusve raptor

aut cornix anus aut aquosus anser

aut corvus nocuit siticulosus:

sed quod carmina pessimi poëtae

ramis sustineo laboriosis.

Securi dormite canes: custodiet hortum

cum sibi dilecta Sirius Erigone.

Parum mihi, quod hic, fixi ut semel sedem,

agente terra per caniculam rimas

siticulosam sustinemus aestatem.

Parum, quod imos perfluunt sinus imbres,

et in capillos grandines cadunt nostros

rigetque dura barba vincta crystallo;

parum, quod acta sub laboribus luce

parem diebus pervigil traho noctem.

Huc adde, quod me fuste de rudi vilem

manus sine arte rusticae dolaverunt,

interque cunctos ultimum deos numen

cucurbitarum ligneus vocor custos.

Accedit istis impudentiae signum,

libidinoso tenta pyramis nervo.

Ad hanc puella, paene nomen adieci,

solet venire cum suo fututore.

Quae tot figuris, quot Philaenis enarrat,

novisque fictis pruriosa discedit.

Quidam mollior anseris medulla

furatum venit huc amore poenae.

Furetur licet usque: non videbo.

Hic tibi, qui rostro crescentia lilia morsit,

caeditur e tepida victima porcus hara.

Ne tamen exanimum facias pecus omne, Priape,

horti sit facias ianua clausa tui.

Tu, quae, ne videas notam virilem,

hinc averteris, ut decet pudicam,

nil mirum - nisi, quod times videre,

intra viscera habere concupiscis.

Penelopes primam Didus fac prima sequatur

et primam Caci syllaba prima Remi,

quodque fit ex illis, tu mi deprensus in horto

fur dabis: hac poena culpa luenda tua est.

Rusticus indocte si quid dixisse videbor,

da veniam: libros non lego, poma lego.

Sed rudis hic dominum totiens audire legentem

cogor, Homericas edidicique notas.

Ille vocat, quod nos psolen, psonoenta kerynon,

et quod nos culum, couleon ille vocat;

merdaleon certe si res non munda vocatur,

et pediconum mentula merdalea est.

Quid? Nisi Taenario placuisset Troica cunno

mentula, quod caneret, non habuisset opus.

Mentula Tantalidae bene si non nota fuisset,

nil, senior Chryses quod quereretur, erat.

Haec eadem socium tenera spoliavit amica,

quaeque erat Aeacidae, maluit esse suam.

Ille Pelethronium cecinit miserabile carmen

ad citharam, cithara tensior ipse sua.

Nobilis hinc nata nempe incipit Ilias ira:

principium sacri carminis illa fuit.

Altera materia est error fallentis Ulixi:

si verum quaeras, hanc quoque movit amor.

Hic legitur radix, de qua flos aureus exit;

quem cum moly vocat, mentula moly fuit.

Hic legimus Circen Atlantiademque Calypson

grandia Dulichii vasa petisse viri,

huius et Alcinoi mirata est filia membrum

frondenti ramo vix potuisse tegi.

Ad vetulam tamen ille suam properabat, et omnis

mens erat in cunno, Penelopea, tuo;

quae sic casta manes, ut iam convivia visas,

utque fututorum sit tua plena domus.

E quibus ut scires, qui quoque valentior esset,

haec es ad arrectos verba locuta procos:

"Nemo meo melius vervum tendebat Ulixe,

sive illi laterum, sive erat artis opus.

Qui quoniam periit, vos nunc intendite, qualem

esse virum sciero, vir sit ut ille meus".

Hac ego, Penelope, potui tibi lege placere:

illo sed nondum tempore factus eram.

Cum fici tibi suavitas subibit,

et iam porrigere huc manum libebit,

ad me respice fur et aestimato,

quot pondo est tibi mentulam cacandum.

Inlusit mihi pauper inquilinus,

qui cum libo aderat molaque fusa;

quorum partibus abditis in inguen

sacro protinus hinc abit peracto.

Vicini canis huc subinde venit,

nidorem, puto, prosecuta fumi,

quae libamine mentulae comeso

tota nocte mihi litat rigendo.

At vos amplius hoc loco cavete

quicquam ponere, ne famelicarum

ad me turba velit canum venire,

ne, dum me colitis meumque numen,

custodes habeatis inrumatos.

Si conmissa meae carpes pomaria curae,

dulcia quid doleam perdere, doctus eris.

[Tutelam pomarii diligens, Priape, facito;

rubricato furibus minare mutinio.]

Quod monear, non est, quia, si furaberis ipse

grandia mala, tibi bracchia macra dabo.

Obliquis pathicae quid me spectatis ocellis?

Non stat in inguinibus mentula tenta meis.

Quae tamen exanimis nunc est et inutile lignum,

utilis haec, aram si dederitis, erit.

Per medios ibit pueros mediasque puellas

mentula, barbatis non nisi summa petet.

Dodone tibi, Iuppiter, sacrata est,

Iunoni Samos et Mycena ditis,

undae Taenaros aequorumque regi.

Pallas Cecropias tuetur arces,

Delphos Pythius, orbis umbilicum,

Creten Delia Cynthiosque colles,

Faunus Maenalon Arcadumque silvas.

Tutela Rhodos est beata Solis,

Gades Herculis umidumque Tibur.

Cyllene celeri deo nivosa,

tardo gratior aestuosa Lemnos.

Hennaeae Cererem nurus frequentant,

raptam Cyzicos ostreosa divam,

formosam Venerem Cnidos Paphosque.

.....................

.....................

Quod sim iam senior meumque canis

cum barba caput albicet capillis;

deprensos ego perforare possum

Tithonum Priamumque Nestoremque.

Inmanem stomachum mihi movetis,

qui densam facitis subinde saepem,

et fures prohibetis huc adire.

Hoc est laedere, dum iuvatis; hoc est

non admittere ad aucupem volucres.

Obstructa est via, nec licet iacenti

iactura natis expiare culpam.

Ergo qui prius usque et usque et usque

furum scindere podices solebam,

per noctes aliquot diesque cesso.

Poenas do quoque, quot satis superque est,

in semenque abeo, salaxque quondam,

nunc vitam perago - quis hoc putaret?

ut clusus citharoedus abstinentem.

At vos, ne peream situ senili,

quaeso, desinite esse diligentes,

neve inponite fibulam Priapo.

At di deaeque dentibus tuis escam

negent, amicae cunnilinge vicinae,

per quem puella fortis ante nec mendax

et quae solebat inpigro celer passu

ad nos venire, nunc misella Labdace

vix posse iurat ambulare prae fossis.

Priape, quod sis fascino gravis tento,

quod exprobravit hic tibi suo versu

poëta noster, erubescere hoc noli.

Non est poëta fascinosior nostro.

At non longa bene, at non stat bene mentula crassa,

et si quam tractes, crescere posse putes?

Me miserum! Cupidas fallit mensura puellas,

non habet haec aliud mentula maius eo.

Utilior Tydeus, qui, siquid credis Homero,

ingenio pugnax, corpore parvus erat.

Sed potuit damno nobis novitasque pudorque

esse; repellendus saepius iste mihi.

Dum vivis sperare decet; tu, rustice custos,

huc ades, et nervis, tente Priape, fave.

Cārmĭnĭs īncōmptī lūsūs lēctūrĕ prŏcācēs,

cōnvĕnĭēns Lătĭō ‖ pōnĕ sŭpērcĭlĭūm.

Nōn sŏrŏr hōc hăbĭtāt Phoēbī, nōn Vēstă săcēllō,

nēc quaē dē pătrĭō ‖ vērtĭcĕ nātă dĕa ēst,

sēd rŭbĕr hōrtōrūm cūstōs, mēmbrōsĭŏr aēquō,

quī tēctūm nūllīs ‖ vēstĭbŭs īnguĕn hăbēt.

Aūt ĭgĭtūr tŭnĭcām pārtī praētēndĕ tĕgēndaē,

aūt quĭbŭs hānc ŏcŭlīs ‖ ādspĭcĭs, īstă lĕgĕ.

Lūdēns haēc ĕgŏ tēstĕ tē, Prĭāpĕ,

hōrtō cārmĭnă dīgnă, nōn lĭbēllō

scrīpsī nōn nĭmĭūm lăbōrĭōsē.

Nēc Mūsās tămĕn, ūt sŏlēnt pŏētaē,

ād nōn vīrgĭnĕūm lŏcūm vŏcāvī:

nām sēnsūs mĭhĭ cōrquĕ dēfŭīssēt,

cāstās, Pīĕrĭūm chŏrūm, sŏrōrēs

aūsō dūcĕrĕ mēntŭlam ād Prĭāpī.

Ērgŏ quīcquĭd ĭd ēst, quŏd ōtĭōsūs

tēmplī pāriĕtĭbūs tŭī nŏtāvī,

īn pārtem āccĭpĭās bŏnām, rŏgāmūs.

Ōbscūrē pŏtĕrām tĭbĭ dīcĕrĕ "dā mĭhĭ, quōd tū

dēs lĭcĕt ādsĭdŭē, ‖ nīl tămĕn īndĕ pĕrīt.

Dā mĭhĭ, quōd cŭpĭēs frūstrā dărĕ fōrsĭtăn ōlīm,

cūm tĕgĕt ōbsēssās ‖ īnvĭdă bārbă gĕnās,

quōdquĕ Iŏvī dĕdĕrāt, quī rāptŭs ăb ālĭtĕ sācrā

mīscĕt ămātōrī ‖ pōcŭlă grātă sŭō:

quōd vīrgō prīmā cŭpĭdō dāt nōctĕ mărītō,

dūm tĭmĕt āltĕrĭūs ‖ vōlnŭs ĭnēptă lŏcī."

Sīmplĭcĭūs mūlto ēst "dā pēdīcārĕ" Lătīnē

dīcĕrĕ. Quīd făcĭām? ‖ Crāssă Mĭnērvă mĕa ēst.

Ōbscēnās rĭgĭdō dĕō tăbēllās

dĭcāns ēx Ĕlĕphāntĭdōs lĭbēllīs

dāt dōnūm Lălăgē, rŏgātquĕ tēmptēs,

sī pīctās ŏpŭs ēdăt ād fĭgūrās.

Quām pŭĕrō lēgēm fērtūr dīxīssĕ Prĭāpūs,

vērsĭbŭs haēc īnfrā ‖ scrīptă dŭōbŭs ĕrīt:

quōd mĕŭs hōrtŭs hăbēt, sūmās īnpūnĕ lĭcēbīt,

sī dĕdĕrīs nōbīs, ‖ quōd tŭŭs hōrtŭs hăbēt.

Quī sūm līgnĕŭs, ūt vĭdēs, Prĭāpūs

ēt fālx līgnĕă līgnĕūsquĕ pēnīs,

prēndām tē tămĕn ēt tĕnēbŏ prēnsūm,

tōtāmque hānc sĭnĕ fraūdĕ, quāntăcūmque ēst,

tōrmēntō cĭthărāquĕ tēnsĭōrēm

ād cōstām tĭbĭ sēptĭmām rĕcōndām.

Cūm lŏquŏr, ūnă mĭhī pēccātūr līttĕră: nām "tē"

"pē" dīcō sēmpēr, ‖ blaēsăquĕ līnguă mĭhi ēst.

Mātrōnaē prŏcŭl hīnc ăbītĕ cāstaē:

tūrpe ēst vōs lĕgĕre īnpŭdīcă vērbă.

Nŏn āssīs făcĭūnt ĕūntquĕ rēctā.

Nīmīrūm săpĭūnt vĭdēntquĕ māgnām

mātrōnaē quŏquĕ mēntŭlām lĭbēntēr.

Cūr ōbscēnă mĭhī pārs sīt sĭnĕ vēstĕ, rĕquīrīs:

quaērŏ, tĕgāt nūllūs ‖ cūr sŭă tēlă dĕūs.

Fūlmĕn hăbēt mūndī dŏmĭnūs; tĕnĕt īllŭd ăpērtē:

nēc dătŭr aēquŏrĕō ‖ fūscĭnă tēctă dĕō.

Nēc Māvōrs īllūm, pēr quēm vălĕt, ōccŭlĭt ēnsēm,

nēc lătĕt īn tĕpĭdō ‖ Pāllădĭs hāstă sĭnū.

Nūm pŭdĕt aūrātās Phoēbūm pōrtārĕ săgīttās?

Clāmnĕ sŏlēt phărĕtrām ‖ fērrĕ Dĭānă sŭām?

Nūm tĕgĭt Ālcīdēs nōdōsaē rōbŏră clāvaē?

Sūb tŭnĭcā vīrgām ‖ nūm dĕŭs ālĕs hăbēt?

Quīs Bācchūm grăcĭlī vēstēm praētēndĕrĕ thŷrsō

quīs tē cēlātā cūm fācē vīdīt, Āmōr?

Nēc mĭhĭ sīt crīmēn, quōd mēntŭlă sēmpĕr ăpērta ēst:

hōc mĭhĭ sī tēlūm ‖ dēsĭt, ĭnērmĭs ĕrō.

Īnsūlsīssĭmă quīd pŭēllă rīdēs?

Nōn mē Prāxĭtĕlēs Scŏpāsvĕ fēcīt,

nēc sūm Phīdĭăcā mănū pŏlītūs,

sēd līgnūm rŭdĕ vīlĭcūs dŏlāvīt,

ēt dīxīt mĭhĭ: "Tū Prĭāpŭs ēstŏ!"

Spēctās mē tămĕn ēt sŭbīndĕ rīdēs;

nīmīrūm tĭbĭ sālsă rēs vĭdētūr

ādstāns īnguĭnĭbūs cŏlūmnă nōstrīs.

Nē prēndārĕ căvē! Prēnsō nēc fūstĕ nŏcēbō,

saēvĕ nĕc īncūrvā ‖ vōlnĕră fālcĕ dăbō,

trāiēctūs cōntō sīc ēxtēndērĕ pĕdālī,

ūt cūlūm rūgās ‖ nōn hăbŭīssĕ pŭtēs.

Quaēdam haūd iūnĭŏr Hēctŏrīs părēntĕ

Cūmaēaē sŏrŏr, ūt pŭtō, Sĭbŷllaē,

aēquālīs tĭbĭ, quām dŏmūm rĕvērtēns

Thēseūs rēppĕrĭt īn rŏgō iăcēntēm,

īnfīrmō sŏlĕt hūc grădū vĕnīrĕ,

rūgōsāsquĕ mănūs ăd āstră tōllēns,

nē dēsīt sĭbĭ, mēntŭlām rŏgārĕ.

Hēstērnā quŏquĕ lūcĕ dūm prĕcātūr,

dēntēm dē trĭbŭs ēxscrĕāvĭt ūnūm.

"Tōlle" īnquām "prŏcŭl āc iŭbē lătērĕ

scīssā sūb tŭnĭcā stŏlāquĕ rūssā

ūt sēmpēr sŏlĕt, ēt tĭmērĕ lūcēm,

quī tāntō pătĕt īndĕcēns hĭātū,

bārbātō măcĕr ēmĭnēntĕ nāsō,

ūt crēdās Ĕpĭcūrŭm | ōscĭtārī".

Pērcīdērĕ, pŭēr - mŏnĕō -, fŭtŭērĕ, pŭēllă,

bārbātūm fūrēm ‖ tērtĭă poēnă mănēt.

Hūc hūc, quīsquĭs ĕs, īn dĕī sălācīs

dēvērtī grăvĕ nē pŭtā săcēllūm.

Ēt sī nōctĕ fŭīt pŭēllă tēcūm,

hāc rē quōd mĕtŭās ădīrĕ, nōn ēst.

Īstūd caēlĭtĭbūs dătūr sĕvērīs:

nōs vāppaē sŭmŭs ēt pŭsīllă cūltī

rūrīs nūmĭnă, nōs pŭdōrĕ pūlsō

stāmūs sūb Iŏvĕ cōlĕīs ăpērtīs.

Ērgŏ quīlĭbĕt hūc lĭcēbĭt īntrēt

nīgrā fōrnĭcĭs ōblĭtūs făvīllā.

Cōnmīssō mĭhĭ nōn sătīs mŏdēstās

quīcūmque āttŭlĕrīt mănūs ăgēllō,

īs mē sēntĭĕt ēssĕ nōn spădōnēm.

Dīcāt fōrsĭtăn haēc sĭbi īpsĕ: "Nēmŏ

hīc īntēr frŭtĭcēs lŏcō rĕmōtō

pērscīssūm scĭĕt ēssĕ mē, sĕd ērrāt.

Māgnīs tēstĭbŭs īstă rēs ăgētūr.

Quālĭbŭs Hīppŏmĕnēs răpŭīt Schoēnēĭdă pōmīs,

quālĭbŭs Hēspĕrĭdūm ‖ nōbĭlĭs hōrtŭs ĕrāt,

quālĭă crēdĭbĭle ēst spātiāntēm rūrĕ pătērnō

Naūsĭcăām plēnō ‖ saēpĕ tŭlīssĕ sĭnū,

quālĕ fŭīt mālūm, quōd līttĕră pīnxĭt Ăcōntī,

quā lēcta ēst cŭpĭdō ‖ pāctă pŭēllă vĭrō;

tālĭă cūmquĕ pŭēr dŏmĭnūs flōrēntĭs ăgēllī

īnpŏsŭīt mēnsaē, ‖ nūdĕ Prĭāpĕ, tŭaē.

Quīd mēcūm tĭbĭ, cīrcĭtōr mŏlēstĕ?

Ād mē quīd prŏhĭbēs vĕnīrĕ fūrēm?

Āccēdāt sĭnĕ: lāxĭōr rĕdībīt.

Cōmmŏdĭtās haēc ēst īn nōstrō māxĭmă pēnĕ,

lāxă quŏd ēssĕ mĭhī ‖ fēmĭnă nūllă pŏtēst.

Hīc quāndō Tĕlĕthūsă cīrcŭlātrīx,

quaē clūnēm tŭnĭcā tĕgēntĕ nūllā

ēxtīs lātĭŭs āltĭūsquĕ mōvīt,

crissabit tibi fluctuante lumbo?

Haēc sīc nōn mŏdŏ tē, Prĭāpĕ, pōssīt,

prīvīgnūm quŏquĕ sēd mŏvērĕ Phaēdraē?

Fūlmĭnă sūb Iŏvĕ sūnt, Nēptūnī fūscĭnă tēlūm,

ēnsĕ pŏtēns Mārs ēst, ‖ hāstă, Mĭnērvă, tŭa ēst;

sūtĭlĭbūs Lībēr cōmmīttīt proēlĭă thŷrsīs,

fērtŭr Ăpōllĭnĕā ‖ mīssă săgīttă mănū.

Hērcŭlĭs ārmāta ēst īnvīctī dēxtĕră clāvā,

āt mē tērrĭbĭlēm ‖ mēntŭlă tēntă făcīt.

Cōpĭă mē pērdīt; tū sūffrāgārĕ rŏgātūs,

īndĭcĭō nēc mē ‖ prōdĕ, Prĭāpĕ, tŭō;

haēc quaēcūmquĕ tĭbī pŏsŭī vērnācŭlă pōmă,

dē Sācrā nūllī ‖ dīxĕrĭs ēssĕ vĭā.

Fēmĭnă sī fūrtūm făcĭēt mĭhĭ vīrvĕ pŭērvĕ,

haēc cūnnūm, căpŭt hīc, ‖ praēbĕăt īllĕ nătēs.

Quīcūmque hīc vĭŏlām rŏsāmvĕ cārpēt

fūrtīvūmque ŏlŭs aūt ĭnēmptă pōmă,

dĕfēctūs pŭĕrōquĕ fēmĭnāquĕ

hāc tēntīgĭnĕ, quām vĭdētĭs īn mē

rūmpātūr prĕcŏr ūsquĕ, mēntŭlāquĕ

nēquīquām sĭbĭ pūlsĕt ūmbĭlīcūm.

Hīc mē cūstōdēm fēcūndī vīlĭcŭs hōrtī

māndātī cūrām ‖ iūssĭt hăbērĕ lŏcī.

Fūr hăbĕās poēnām, lĭcĕt īndīgnērĕ "fĕrāmquĕ

prōptĕr ŏlūs dīcās ‖ hōc ĕgŏ? - Prōptĕr ŏlūs.

Hōc scēptrūm, quŏd ŭbi ārbŏre ēst rĕcīsūm,

nūllā iām pŏtĕrīt vĭrērĕ frōndĕ,

scēptrūm, quōd păthĭcaē pĕtūnt pŭēllaē,

quōd quīdām cŭpĭūnt tĕnērĕ rēgēs,

cuī dānt ōscŭlă nōbĭlēs cĭnaēdī,

īntrā vīscĕră fūrĭs ībĭt ūsquĕ

āb pūbēm căpŭlūmquĕ cōlĕōrūm.

Pōrrō (nām quĭs ĕrīt mŏdūs?) Quĭrītēs,

aūt praēcīdĭtĕ sēmĭnālĕ mēmbrūm,

quōd tōtīs mĭhĭ nōctĭbūs fătīgānt

vīcīnaē sĭnĕ fīnĕ prūrĭēntēs,

vērnīs pāssĕrĭbūs sălācĭōrēs,

aūt rūmpār - nĕc hăbēbĭtīs Prĭāpūm.

Īpsī cērnĭtĭs, ēcfŭtūtŭs ūt sīm

cōnfēctūsquĕ măcērquĕ pāllĭdūsquĕ,

quī quōndām rŭbĕr ēt vălēns sŏlēbām

fūrēs caēdĕrĕ quāmlĭbēt vălēntēs.

Dēfēcīt lătŭs ēt pĕrīcŭlōsām

cūm tūssī mĭsĕr ēxspŭō sălīvām.

Dēlĭcĭaē pŏpŭlī, māgnō nōtīssĭmă Cīrcō

Quīntĭă, vībrātās ‖ dōctă mŏvērĕ nătēs,

cŷmbălă cūm crŏtălīs, prūrīgĭnĭs ārmă, Prĭāpō

pōnĭt ĕt āddūctā ‖ tŷmpănă pūlsă mănū.

Prō quĭbŭs ūt sēmpēr plăcĕāt spēctāntĭbŭs ōrāt

tēntăque ăd ēxēmplūm ‖ sīt sŭă tūrbă dĕī.

Tū, quī nōn bĕnĕ cōgĭtās, ĕt aēgrē

cārpēndō tĭbĭ tēmpĕrās ăb hōrtō,

pēdīcābĕrĕ fāscĭnō pĕdālī.

Quōd sī tām grăvĭs ēt mŏlēstă poēnă

nōn prŏfēcĕrĭt, āltĭōră tāngām.

Obscenis, peream, Priape, si non

uti me pudet inprobisque probris:

sed cum tu posito deus pudore

ostendis mihi coleos patentes,

cum cunno mihi mentula est vocanda.

"Fālcĕ mĭnāx ēt pārtĕ tŭī māiōrĕ, Prĭāpĕ,

ād fōntēm, quaēsō, ‖ dīc mĭhĭ, quā sĭt ĭtēr."

Vādĕ pĕr hās vītēs: quārūm sī cārpsĕrĭs ūvām,

cūr ălĭtēr sūmās, ‖ hōspĕs, hăbēbĭs ăquām.

Dōnēc prŏtērvā nīl mĕī mănū cārpēs,

lĭcēbĭt īpsā sīs pŭdīcĭōr Vēstā;

sīn - haēc mĕī tē vēntrĭs ārmă lāxābūnt,

ēxīre ŭt īpsă dē tŭō quĕās cūlō.

Ūvīs ārĭdĭōr pŭēllă pāssīs

būxō pāllĭdĭōr nŏvāquĕ cērā,

cōllātās sĭbĭ quaē sŭīsquĕ mēmbrīs

fōrmīcās făcĭt āltĭlēs vĭdērī,

cūiūs vīscĕră nōn ăpērtă Tūscūs

pēr pēllēm pŏtĕrīt vĭdēre hărūspēx,

quaē sūcō cărĕt ūsque ĕt ūsquĕ pūmēx,

nēmŏ vīdĕrĭt hānc ŭt ēxspŭēntēm,

quām prō sānguĭnĕ pūlvĕrēm scŏbēmquĕ

īn vēnīs mĕdĭcī pŭtānt hăbērĕ,

ād mē nōctĕ sŏlēt vĕnīre ĕt ādfērt

pāllōrēm măcĭēmquĕ lārŭālēm.

Dūctōr fērrĕŭs īnsŭlārĭūsquĕ

lāntērnaē vĭdĕōr frĭcārĕ cōrnū.

.................

Nāĭdăs āntīquī Drўădāsque hăbŭērĕ Prĭāpī,

ēt quō tēntă dĕī ‖ vēnă sŭbīrĕt, ĕrāt:

nūnc ădĕō nĭhĭl ēst, ădĕō mĕă plēnă lĭbīdo ēst,

ūt Nŷmphās ōmnēs ‖ īntĕrĭīssĕ pŭtēm.

Tūrpĕ quĭdēm fāctū, sēd, nē tēntīgĭnĕ rūmpār,

fālcĕ mănū pŏsĭtā ‖ fīĕt ămīcă mănūs.

Cūm sācrūm fĭĕrēt dĕō sălācī,

cōndūctāst prĕtĭō pŭēllă pārvō,

cōmmūnīs sătĭs ōmnĭbūs fŭtūră,

quaē quōt nōctĕ vĭrōs pĕrēgĭt ūnā,

tōt vērpās tĭbĭ dēdĭcāt sălīgnās.

Pēdīcābĕrĕ, fūr, sĕmēl, sĕd īdēm,

sī dēprēnsŭs ĕrīs bĭs, īrrŭmābō.

Quōd sī tērtĭă fūrtă mōlĭērīs,

ūt poēnām pătĭāre ĕt hānc ĕt īllām,

pēdīcābĕrĭs īnrŭmābĕrīsquĕ.

Nōtās hăbēmūs quīsquĕ cōrpŏrīs fōrmās.

Phoēbūs cŏmōsŭs, Hērcŭlēs lăcērtōsūs,

trăhīt fĭgūrām vīrgĭnīs tĕnēr Bācchūs.

Mĭnērvă rāvō lūmĭne ‹ēst›, Vĕnūs paētō,

frōntē crĭnītōs Ārcădās vĭdēs Faūnōs,

hăbēt dĕcēntēs nūntĭūs dĕūm plāntās,

tūtēlă Lēmnī dīspărēs mŏvēt grēssūs.

Īntōnsă sēmpĕr Aēscŭlāpĭō bārba ēst,

nĕmo ēst fĕrōcī pēctŏrōsĭōr Mārtĕ.

Quōd sīquĭs īntĕr hōs lŏcūs mĭhī rēstāt,

dĕūs Prĭāpō mēntŭlātĭōr nōn ēst.

Cūr pīctūm mĕmŏrī sĭt īn tăbēllā

mēmbrūm, quaērĭtĭs, ūndĕ prōcrĕāmūr?

Cūm pēnīs mĭhĭ fōrtĕ laēsŭs ēssēt,

chīrūrgāmquĕ mănūm mĭsēr tĭmērēm,

dīs mē lēgĭtĭmīs nĭmīsquĕ māgnīs,

ūt Phoēbō pŭtă fīlĭōquĕ Phoēbī,

cūrāndām dărĕ mēntŭlām vĕrēbār.

Huīc dīxī, fĕr ŏpēm, Prĭāpĕ, pārtī,

cūiūs tū, pătĕr, īpsĕ pārs vĭdērīs:

quā sālvā sĭnĕ sēctĭōnĕ fāctā

pōnĕtūr tĭbĭ pīctă, quām lĕvārīs,

pār vēl cōnsĭmĭlīsquĕ cōncŏlōrquĕ.

Prōmĭsīt fŏrĕ, mēntŭlāmquĕ mōvīt

prō nūtū dĕŭs, ēt rŏgātă fēcīt.

Sīmplĭcĭtēr tĭbĭ mē, quōdcūmque ēst, dīcĕre ŏpōrtēt,

nātūra ēst quŏnĭām ‖ sēmpĕr ăpērtă mĭhĭ.

Pēdīcārĕ vŏlō, tū vīs dēcērpĕrĕ pōmă:

quōd pĕtŏ sī dĕdĕrīs, ‖ quōd pĕtĭs āccĭpĭēs.

Fōrmā Mērcŭrĭūs pŏtēst plăcērĕ,

fōrmā cōnspĭcĭēndŭs ēst Ăpōllŏ,

fōrmōsūs quŏquĕ pīngĭtūr Lўaēūs,

fōrmōsīssĭmŭs ōmnĭum ēst Cŭpīdŏ;

mē pūlchrā fătĕōr cărērĕ fōrmā,

vērūm mēntŭlă lūcŭlēntă nōstra ēst.

Hānc māvōlt sĭbĭ quām dĕōs prĭōrēs,

sī qua ēst nōn fătŭī pŭēllă cūnnī.

Nōtă sŭbūrbānās īntēr Tĕlĕthūsă pŭēllās,

quaē, pŭtŏ, dē quaēstū ‖ lībĕră fāctă sŭo ēst,

cīngĭt ĭnaūrātā pēnēm tĭbĭ, sānctĕ, cŏrōnā:

hūnc păthĭcaē sūmmī ‖ nūmĭnĭs īnstăr hăbēnt.

Quīsquīs vēnĕrĭt hūc, pŏētă fīāt

ēt vērsūs mĭhĭ dēdĭcēt iŏcōsōs.

Quī nōn fēcĕrĭt, īntĕr ērŭdītōs

fīcōsīssĭmŭs āmbŭlēt pŏētās.

Laētŭs Ărīstăgŏrās nātīs bĕnĕ vīlĭcŭs ūvīs

dē cērā fāctā ‖ dāt tĭbĭ pōmă, dĕūs.

Āt tū sācrātī cōntēntŭs ĭmāgĭnĕ pōmī

fāc vērōs frūctūs, ‖ īllĕ, Prĭāpĕ, fĕrāt.

Velle quid hanc dicas, quamvis sim ligneus, hastam,

oscula dat medio siqua puella mihi;

augure non opus est: "In me", mihi credite, dixit,

"utetur Veneris lusibus hasta rudis".

Nōlīte ōmnĭă, quaē lŏquōr, pŭtārĕ

pēr lūsūm mĭhĭ pēr iŏcūmquĕ dīcī.

Dēprēnsōs ĕgŏ tēr quătērquĕ fūrēs

ōmnēs, nē dŭbĭtētĭs, īnrŭmābō.

Cūm quēndām rĭgĭdūs dĕūs vĭdērēt

fērvēntī căpŭt ūstŭlārĕ fērrō,

ūt Maūraē sĭmĭlīs fŏrēt pŭēllaē,

"heūs", īnquīt, "tĭbĭ dīcĭmūs, cĭnaēdĕ;

ūrās tē lĭcĕt ūsquĕ tōrquĕāsquĕ;

nūm tāndēm prĭŏr ēst pŭēllă, quaēsō,

quām sūnt, mēntŭlă quōs hăbēt, căpīllī?"

Ō nōn cāndĭdĭōr pŭēllă Maūrō,

sēd mōrbōsĭŏr ōmnĭbūs cĭnaēdīs,

Pŷgmaēō brĕvĭōr grŭēm tĭmēntī,

ūrsīs āspĕrĭōr pĭlōsĭōrquĕ,

Mēdīs lāxĭŏr Īndĭcīsvĕ brācīs,

mānĕs hīs lĭcĕt, ūt lĭbēntĕr īrēs.

Nām, quāmvīs vĭdĕār sătīs părātūs,

ērūcārum ŏpŭs ēst dĕcēm mănīplīs,

fōssās īnguĭnĭs ūt tĕrām dŏlēmquĕ

cūnnī vērmĭcŭlōs scătūrrĭēntīs.

Quīcūmquĕ vēstrūm, quī vĕnītĭs ād cēnām,

lībārĕ nūllōs sūstĭnēt mĭhī vērsūs,

īllīŭs ūxŏr aūt ămīcă rīvālēm

lāscīvĭēndō lānguĭdūm, prĕcōr, rēddāt:

ĕt īpsĕ lōngā nōctĕ dōrmĭāt sōlūs,

lĭbīdĭnōsīs īncĭtātŭs ērūcīs.

Quōd pārtēm mădĭdām mĕī vĭdētīs,

pēr quām sīgnĭfĭcōr Prĭāpŭs ēssĕ:

nōn rōs ēst, mĭhĭ crēdĕ, nēc prŭīnă,

sēd quōd spōntĕ sŭā sŏlēt rĕmīttī,

cūm mēns ēst păthĭcaē mĕmōr pŭēllaē.

Tū quīcūmquĕ vĭdēs cīrcā tēctōrĭă nōstră

nōn nĭmĭūm cāstī ‖ cārmĭnă plēnă iŏcī,

vērsĭbŭs ōbscēnīs ōffēndī dēsĭnĕ: nōn ēst

mēntŭlă sūbdūctī ‖ nōstră sŭpērcĭlĭī.

Quaēdām, sī plăcĕt hōc tĭbī, Prĭāpĕ,

fūcōsīssĭmă mē pŭēllă lūdīt,

ēt nēc dāt mĭhĭ, nēc nĕgāt dătūrām:

caūsās īnvĕnĭt ūsquĕ dīffĕrēndī.

Quaē sī cōntĭgĕrīt frŭēndă nōbīs,

tōtām sūtĭlĭbūs, Prĭāpĕ nōstēr,

cīngēmūs tĭbĭ mēntŭlām cŏrōnīs.

Quĭd hōc nĕgōti ēst, quāvĕ sūspĭcēr caūsā,

vĕnīre ĭn hōrtūm plūrĭmōs mĕūm fūrēs,

cūm, quīsquĭs īn nōs īncĭdīt, lŭāt poēnās,

ĕt ūsquĕ cūrvōs ēxcăvētŭr ād lūmbōs?

Nōn fīcŭs hīc ēst praēfĕrēndă vīcīnaē,

ūvaēquĕ, quālēs flāvă lēgĭt Ārētē,

nōn mālă, trūncīs ādsĕrēndă Pīcēnīs,

pīrūmvĕ, tāntō quōd pĕrīcŭlō cāptēs,

magisque cera luteum nova prunum

sōrbūmvĕ, vēntrēs lūbrĭcōs mŏrātūrūm.

Praēsīgnĕ rāmī nēc mĕī fĕrūnt mōrūm

nūcēmvĕ lōngām, quām vŏcānt Ăbēllānām,

ămŷgdălūmvĕ flōrĕ pūrpŭraē fūlgēns.

Nōn brāssĭcārūm fērrĕ glōrĭōr caūlēs

bētāsvĕ, quāntās hōrtŭs ēdŭcāt nūllūs,

crēscēnsvĕ sēmpĕr īn sŭūm căpūt pōrrūm.

Nēc sēmĭnōsās ād cŭcūrbĭtās quēmquām

ăd ōcĭmūmvē cŭcŭmĕrēsve hŭmī fūsōs

vĕnīrĕ crēdō sēssĭlēsvĕ lāctūcās,

nĕc ūt sălācēs nōctĕ tōllăt ērūcās

mēntāmve ŏlēntēm cūm sălūbrĭbūs rūtīs

ăcrēsvĕ caēpās ālĭūmquĕ fībrātūm.

Quaē cūnctă, quāmvīs nōstro hăbēmŭs īn saēptō,

nōn paūcĭōră prōxĭmī fĕrūnt hōrtī.

Quĭbūs rĕlīctīs īn mĭhī lăbōrātūm

lŏcūm vĕnītĭs, īmprŏbīssĭmī fūrēs.

Nīmīrum ăpērtām cōnvŏlātĭs ād poēnām,

hōc vōs ĕt īpsūm, quōd mĭnāmŭr, īnvītāt.

Heūs tū, nōn bĕnĕ quī mănūm răpācēm

māndātō mĭhĭ cōntĭnēs ăb hōrtō:

iām prīmūm stătŏr hīs lĭbīdĭnōsūs

āltērnīs ĕt ĕūndo ĕt ēxĕūndō

pōrtā tē făcĭēt pătēntĭōrēm.

Āccēdēnt dŭŏ, quī lătūs tŭēntūr,

pūlcrē pēnsĭlĭbūs pĕcūlĭātī.

Quī cūm tē mălĕ fōdĕrīnt iăcēntēm,

ād pōrtām vĕnĭēt sălāx ăsēllūs,

ēt nīl dētĕrĭūs mŭtōnĭātūs.

Quārē, sī săpĭēt, mălūs căvēbīt,

cūm tāntūm scĭĕt ēssĕ mēntŭlārūm.

Cōntēntūs mŏdĭcō Bācchūs sŏlĕt ēssĕ răcēmō,

cūm căpĭānt āltī ‖ vīx cĭtă mūstă lăcūs;

māgnăquĕ fēcūndīs cūm mēssĭbŭs ārĕă dēsīt,

īn Cĕrĕrīs crīnēs ‖ ūnă cŏrōnă dătūr.

Tū quŏquĕ, dīvĕ mĭnōr, māiōrum ēxēmplă sĕcūtūs,

quāmvīs paūcă dămūs, ‖ cōnsŭlĕ pōmă bŏnī.

Cē Dē sī scrībās tēmōnēmque īnsŭpĕr āddās,

quī mĕdĭūm vūlt tē ‖ scīndĕrĕ, pīctŭs ĕrīt.

Crēdĕrĕ quīs pōssīt? Fālcēm quŏquĕ (tūrpĕ fătērī!)

dē dĭgĭtīs fūrēs ‖ sūbrĭpŭērĕ mĕīs.

Nēc mŏvĕt āmīssī tām mē iāctūră pŭdōrquĕ,

quām praēbēnt iūstōs ‖ āltĕră tēlă mĕtūs.

Quaē sī pērdĭdĕrō, pătrĭā mūtābŏr, ĕt ōlīm,

īllĕ tŭūs cīvīs, ‖ Lāmpsăcĕ, Gāllŭs ĕrō.

Dērīdēs quŏquĕ fūr, ĕt īnpŭdīcūm

ōstēndīs dĭgĭtūm mĭhī mĭnāntī?

Ēheū mē mĭsĕrūm, quŏd īstă līgnum ēst,

quaē mē tērrĭbĭlēm făcīt vĭdērī.

Māndābō dŏmĭnō tămēn sălācī,

ūt prō mē vĕlĭt īnrŭmārĕ fūrēs.

Cōrnīx ēt cărĭēs vĕtūsquĕ būstūm,

tūrbă pūtĭdă fāctă saēcŭlōrūm,

quaē fōrsān pŏtŭīssĕt ēssĕ nūtrīx

Tīthōnī Prĭămīquĕ Nēstŏrīsquĕ,

īllīs nī pŭĕrīs ănūs fŭīssēt,

nē dēsīt sĭbĭ, mē rŏgāt, fŭtūtōr.

Quīd sī nūnc rŏgĕt, ūt pŭēllă fīāt?

Sī nūmmōs tămĕn haēc hăbēt, pŭēlla ēst.

Quīcūmquĕ nōstrām fūr fĕfēllĕrīt cūrām

ēffēmĭnātō vērmĭnēt prĕcōr cūlō;

quaēque haēc prŏtērvā cārpsĕrīt mănū pōmă

pŭēllă, nūllūm rēpĕrāt fŭtūtōrēm.

Praēdīctūm tĭbĭ nē nĕgārĕ pōssīs:

sī fūr vēnĕrĭs, īnpŭdīcŭs ēxīs.

Sī quŏt hăbēs vērsūs tŏt hăbērēs pōmă, Prĭāpĕ,

ēssēs āntīquō ‖ dītĭŏr Ālcĭnŏō.

Quīd frūstrā quĕrĕrīs, cŏlōnĕ, mēcūm,

quōd quōndām bĕnĕ frūctŭōsă mālūs

aūtūmnīs stĕrĭlīs dŭōbŭs ādstēm?

Nōn mē praēgrăvăt, ūt pŭtās, sĕnēctūs,

nēc sūm grāndĭnĕ vērbĕrātă dūrā,

nēc gēmmās mŏdŏ gērmĭne ēxĕūntēs

sērī frīgŏrĭs ūstŭlāvĭt aūră.

Nēc vēntī plŭvĭaēvĕ sīccĭtāsvĕ,

quōd dē sē quĕrĕrē, mălūm dĕdērūnt.

Nōn stūrnūs mĭhĭ grācŭlūsvĕ rāptōr

aūt cōrnīx ănŭs aūt ăquōsŭs ānsēr

aūt cōrvūs nŏcŭīt sĭtīcŭlōsūs:

sēd quōd cārmĭnă pēssĭmī pŏētaē

rāmīs sūstĭnĕō lăbōrĭōsīs.

Sēcūrī dōrmītĕ cănēs: cūstōdĭĕt hōrtūm

cūm sĭbĭ dīlēctā ‖ Sīrĭŭs Ērĭgŏnē.

Părūm mĭhī, quŏd hīc, fĭxi ūt sĕmēl sēdēm,

ăgēntĕ tērrā pēr cănīcŭlām rīmās

sĭtīcŭlōsām sūstĭnēmŭs aēstātēm.

Părūm, quŏd īmōs pērflŭūnt sĭnūs īmbrēs,

ĕt īn căpīllōs grāndĭnēs cădūnt nōstrōs

rĭgētquĕ dūră bārbă vīnctă crŷstāllō;

părūm, quŏd āctă sūb lăbōrĭbūs lūcĕ

părēm dĭēbūs pērvĭgīl trăhō nōctēm.

Hūc āddĕ, quōd mē fūstĕ dē rŭdī vīlēm

mănūs sĭne ārtĕ rūstĭcaē dŏlāvērūnt,

īntērquĕ cūnctōs ūltĭmūm dĕōs nūmēn

cŭcūrbĭtārūm līgnĕūs vŏcōr cūstōs.

Āccēdĭt īstīs īmpŭdēntĭaē sīgnūm,

lĭbīdĭnōsō tēntă pŷrămīs nērvō.

Ăd hānc pŭēllă, paēnĕ nōmĕn ādiēcī,

sŏlēt vĕnīrĕ cūm sŭō fŭtūtōrĕ.

Quaē tōt fĭgūrīs, quōt Phĭlaēnĭs ēnārrāt,

nŏvīsquĕ fīctīs prūrĭōsă dīscēdīt.

Quīdām mōllĭŏr ānsĕrīs mĕdūllā

fūrātūm vĕnĭt hūc ămōrĕ poēnaē.

Fūrētūr lĭcĕt ūsquĕ: nōn vĭdēbō.

Hīc tĭbĭ, quī rōstrō crēscēntĭă līlĭă mōrsīt,

caēdĭtŭr ē tĕpĭdā ‖ vīctĭmă pōrcŭs hărā.

Nē tămĕn ēxănĭmūm făcĭās pĕcŭs ōmnĕ, Prĭāpĕ,

hōrtī sīt făcĭās ‖ iānŭă claūsă tŭī.

Tū, quaē, nē vĭdĕās nŏtām vĭrīlēm,

hīnc āvērtĕrĭs, ūt dĕcēt pŭdīcām,

nīl mīrūm - nĭsĭ, quōd tĭmēs vĭdērĕ,

īntrā vīscĕra hăbērĕ cōncŭpīscīs.

Pēnĕlŏpēs prīmām Dīdūs fāc prīmă sĕquātūr

ēt prīmām Cācī ‖ sŷllăbă prīmă Rĕmī,

quōdquĕ fĭt ēx īllīs, tū mī dēprēnsŭs ĭn hōrtō

fūr dăbĭs: hāc poēnā ‖ cūlpă lŭēndă tŭa ēst.

Rūstĭcŭs īndōctē sī quīd dīxīssĕ vĭdēbōr,

dā vĕnĭām: lībrōs ‖ nōn lĕgŏ, pōmă lĕgŏ.

Sēd rŭdĭs hīc dŏmĭnūm tŏtĭēns aūdīrĕ lĕgēntēm

cōgŏr, Hŏmērīcās ‖ ēdĭdĭcīquĕ nŏtās.

Īllĕ vŏcāt, quōd nōs psōlēn, psŏnŏēntă kĕrŷnōn,

ēt quōd nōs cūlūm, ‖ coūlĕŏn īllĕ vŏcāt;

mērdălĕōn cērtē sī rēs nōn mūndă vŏcātūr,

ēt pēdīcōnūm ‖ mēntŭlă mērdălĕa ēst.

Quīd? Nĭsĭ Taēnărĭō plăcŭīssēt Trōĭcă cūnnō

mēntŭlă, quōd cănĕrēt, ‖ nōn hăbŭīssĕt ŏpūs.

Mēntŭlă Tāntălĭdaē bĕnĕ sī nōn nōtă fŭīssēt,

nīl, sĕnĭōr Chrŷsēs ‖ quōd quĕrĕrētŭr, ĕrāt.

Haēc ĕădēm sŏcĭūm tĕnĕrā spŏlĭāvĭt ămīcā,

quaēque ĕrăt Aēăcĭdaē, ‖ mālŭĭt ēssĕ sŭām.

Īllĕ Pĕlēthrŏnĭūm cĕcĭnīt mĭsĕrābĭlĕ cārmēn

ād cĭthărām, cĭthărā ‖ tēnsĭŏr īpsĕ sŭā.

Nōbĭlĭs hīnc nātā nēmpe īncĭpĭt Īlĭăs īrā:

prīncĭpĭūm sācrī ‖ cārmĭnĭs īllă fŭīt.

Āltĕră mātĕrĭa ēst ērrōr fāllēntĭs Ŭlīxī:

sī vērūm quaērās, ‖ hānc quŏquĕ mōvĭt ămōr.

Hīc lĕgĭtūr rādīx, dē quā flōs aūrĕŭs ēxīt;

quēm cūm mōlў vŏcāt, ‖ mēntŭlă mōlў fŭīt.

Hīc lĕgĭmūs Cīrcēn Ātlāntĭădēmquĕ Călŷpsōn

grāndĭă Dūlĭchĭī ‖ vāsă pĕtīssĕ vĭrī,

hūiŭs ĕt Ālcĭnŏī mīrāta ēst fīlĭă mēmbrūm

frōndēntī rāmō ‖ vīx pŏtŭīssĕ tĕgī.

Ād vĕtŭlām tămĕn īllĕ sŭām prŏpĕrābăt, ĕt ōmnīs

mēns ĕrăt īn cūnnō, ‖ Pēnĕlŏpēă, tŭō;

quaē sīc cāstă mănēs, ūt iām cōnvīvĭă vīsās,

ūtquĕ fŭtūtōrūm ‖ sīt tŭă plēnă dŏmūs.

Ē quĭbŭs ūt scīrēs, quī quōquĕ vălēntĭŏr ēssēt,

haēc ĕs ăd ārrēctōs ‖ vērbă lŏcūtă prŏcōs:

"Nēmŏ mĕō mĕlĭūs vērvūm tēndēbăt Ŭlīxĕ,

sīve īllī lătĕrūm, ‖ sīve ĕrăt ārtĭs ŏpūs.

Quī quŏnĭām pĕrĭīt, vōs nūnc īntēndĭtĕ, quālēm

ēssĕ vĭrūm scĭĕrō, ‖ vīr sĭt ŭt īllĕ mĕūs".

Hāc ĕgŏ, Pēnĕlŏpē, pŏtŭī tĭbĭ lēgĕ plăcērĕ:

īllō sēd nōndūm ‖ tēmpŏrĕ fāctŭs ĕrām.

Cūm fīcī tĭbĭ suāvĭtās sŭbībīt,

ēt iām pōrrĭgĕre hūc mănūm lĭbēbīt,

ād mē rēspĭcĕ fūr ĕt aēstĭmātŏ,

quōt pōndo ēst tĭbĭ mēntŭlām căcāndūm.

Īnlūsīt mĭhĭ paūpĕr īnquĭlīnūs,

quī cūm lībo ădĕrāt mŏlāquĕ fūsā;

quōrūm pārtĭbŭs ābdĭtīs ĭn īnguēn

sācrō prōtĭnŭs hīnc ăbīt pĕrāctō.

Vīcīnī cănĭs hūc sŭbīndĕ vēnīt,

nīdōrēm, pŭtŏ, prōsĕcūtă fūmī,

quaē lībāmĭnĕ mēntŭlaē cŏmēsō

tōtā nōctĕ mĭhī lĭtāt rĭgēndō.

Āt vōs āmplĭŭs hōc lŏcō căvētĕ

quīcquām pōnĕrĕ, nē fămēlĭcārūm

ād mē tūrbă vĕlīt cănūm vĕnīrĕ,

nē, dūm mē cŏlĭtīs mĕūmquĕ nūmēn,

cūstōdēs hăbĕātĭs īnrŭmātōs.

Sī cōnmīssă mĕaē cārpēs pōmārĭă cūraē,

dūlcĭă quīd dŏlĕām ‖ pērdĕrĕ, dōctŭs ĕrīs.

[Tutelam pomarii diligens, Priape, facito;

rubricato furibus minare mutinio.]

Quōd mŏnĕār, nōn ēst, quĭă, sī fūrābĕrĭs īpsĕ

grāndĭă mālă, tĭbī ‖ brācchĭă mācră dăbō.

LXXIII

LXXIV

LXXV

LXXVI

LXXVII

LXXVIII

LXXIX

LXXX