‹T. MACCI PLAVTI›
STICHVS
GRAECA ADELPHOE MENANDRV
ACTA LVDIS PLEBEIS
CN. BAEBIO C. TERENTIO AED. PL.
EGIT
T. PVBLILIVS PELLIO
MODOS FECIT
MARCIPOR OPPII
TIBIIS SARRANIS TOTAM
* *
C. SVLPICIO C. AVRELIO COS.
STICHVS - ARGVMENTVM I
Duas sorores * *
duo f‹ratres› * *
rem quaer‹unt› * *
* * * *
soror‹es› * *
pa‹ter› * *
* * * *
* * * *
* * * *
ARGVMENTVM II
Senex castigat filias quod eae uiros
Tam perseuerent peregrinantis pauperes
Ita sustinere fratres neque relinquere
Contraque uerbis delenitur commodis
Habere ut sineret quos semel nactae forent.
Viri reueniunt opibus aucti trans mare;
Suam quisque retinet ac Sticho ludus datur.
PERSONAE
PANEGYRIS PHILVMENA VXOR EPIGNOMI
PAMPHILA VXOR PAMPHILIPPI
ANTIPHO SENEX
GELASIMVS PARASITVS
CROCOTIVM ANCILLA
PINACIVM PVER
EPIGNOMVS
PAMPHILIPPVS
STICHVS SERVVS
SAGARINVS SERVVS
STEPHANIVM ANCILLA
SCAENA ATHENIS
ACTVS I
PANEGYRIS PAMPHILA
PAN. Credo ego miseram
fuisse Penelopam,
soror, suo ex animo,
quae tam diu uidua
uiro suo caruit;
nam nos eius animum
de nostris factis noscimus, quarum uiri hinc apsunt,
quorumque nos negotiis apsentum, ita ut aequom est,
sollicitae noctes et dies, soror, sumu' semper.
PAM. Nostrum officium
nos facere aequomst
neque id magi' facimus
quam nos monet pietas.
Sed hic, soror, adsidedum: multa uolo tecum
loqui de re uiri.
PAN. Saluene, amabo?
PAM. Spero quidem et uolo; sed hoc, soror, crucior
patrem tuom meumque adeo, unice qui unus
ciuibus ex omnibus probus perhibetur,
eum nunc inprobi uiri officio uti,
uiris qui tantas apsentibu' nostris
facit iniurias inmerito
nosque ab eis abducere uolt.
Haec res uitae me, soror, saturant,
haec mi diuidiae et senio sunt.
PAN. Ne lacruma, soror, neu tuo id animo
fac quod tibi tuos pater facere minatur:
spes est eum melius facturum.
Noui ego illum: ioculo istaec dicit,
neque ille sibi mereat Persarum
montis, qui esse aurei perhibentur,
ut istuc faciat quod tu metuis.
Tamen si faciat, minime irasci
decet neque id inmerito eueniet.
Nam uiri nostri domo ut abierunt
hic tertius annus - PAM. Ita ut memoras.
PAM. Quom ipsi interea uiuant, ualeant,
ubi sint, quid agant, ecquid agant
neque participant nos neque redeunt.
PAM. An id doles, soror, quia illi suom officium
non colunt, quom tu tuom facis? PAN. Ita pol.
PAM. Tace sis, caue sis audiam ego istuc
posthac ex te. PAN. Nam quid iam?
PAM. Quia pol meo animo omnis sapientis
suom officium aequom est colere et facere.
Quam ob rem ego te hoc, soror, tam etsi es maior,
moneo ut tuom memineris officium:
etsi illi inprobi sint atque aliter
nos faciant quam aequomst, tam pol,
ne quid magi' sit, omnibus obnixe opibus
nostrum officium meminisse decet.
PAN. Placet: taceo. PAM. At memineris facito.
[PAM. Nolo ego, soror, me credi esse inmemorem uiri,
neque ille eos honores mihi quos habuit perdidit;
nam pol mihi grata acceptaque huiust benignitas.
Et me quidem haec condicio nunc non paenitet
neque est qur studeam has nuptias mutarier;
uerum postremo in patri' potestate est situm:
faciendum id nobis quod parentes imperant.
PAM. Scio atque in cogitando maerore augeor,
nam propemodum iam ostendit suam sententiam.
PAN. Igitur quaeramus nobis quid facto usu' sit.]
ANTIPHO PANEGYRIS PAMPHILA
AN. Qui manet ut moneatur semper seruos homo officium suom
nec uoluntate id facere meminit, seruos is habitu hau probust.
Vos meministis quotcalendis petere demensum cibum:
qui minu' meministis quod opus sit facto facere in aedibus?
Iam quidem in suo quicque loco nisi erit mihi situm supellectilis,
quom ego reuortar, uos monumentis commonefaciam bubulis.
Non homines habitare mecum mi hic uidentur, sed sues.
Facite sultis nitidae ut aedes meae sint, quom redeam domum.
Iam ego domi adero: ad meam maiorem filiam inuiso modo;
si quis me quaeret, ind' uocatote aliqui; aut iam egomet hic ero.
PAM. Quid agimus, soror, si oFfirmabit pater aduorsum nos? PAN. Pati
nos oportet quod ille faciat, quoius potestas plus potest.
Exorando, haud aduorsando sumendam operam censeo:
gratiam per si petimus, spero ab eo impetrassere;
aduorsari sine dedecore et scelere summo hau possumus,
neque equidem id factura neque tu ut facias consilium dabo,
uerum ut exoremus. Noui ego nostros: exorabilest.
AN. Principium ego quo pacto cum illis occipiam, id ratiocinor
utrum ego perplexim lacessam oratione ad hunc modum,
quasi numquam quicquam adeo adsimulem, an quasi quid indaudiuerim
eas in se meruisse culpam: an potius temptem leniter
an minaciter. Scio litis fore (ego meas noui optume)
si manere hic sese malint potius quam alio nubere.
Non faciam. Quid mihi opust decurso aetatis spatio cum eis
gerere bellum, quom nil quam ob rem id faciam meruisse arbitror?
Minime, nolo turbas, sed hoc mihi optumum factu arbitror:
sic faciam: adsimulabo quasi quam culpam in sese admiserint.
Perplexabiliter earum hodie perpauefaciam pectora;
postid agam igitur deinde ut animus meus erit, faciam palam
multa scio faciunda uerba. Ibo intro. Sed apertast foris.
PAM. Certo enim mihi paternae uocis sonitus auris accidit.
PAN. Is est ecastor. Ferre aduorsum homini occupemus osculum.
PAM. Salue, mi pater. AN. Et uos ambae. Ilico agite adsidite.
PAM. Osculum - An. Sat est osculi mihi uostri. PAN. Qui, amabo, pater?
AN. Quia ita meae animae salsura euenit. PAM. Adside hic, pater.
AN. Non sedeo isti, uos sedete; ego sedero in subsellio.
PAN. Mane, puluinum - AN. Bene procuras. Mihi sati' sic fultumst. Sede.
PAM. Sine, pater. AN. Quid opust? PAN. Opust. AN. Morem tibi geram. Atque hoc est satis.
PAM. Numquam enim nimi' curare possunt suom parentem filiae.
Quem aequiust nos potiorem habere quam te? Postidea, pater,
uiros nostros, quibus tu uoluisti esse nos matres familias.
AN. Bonas ut aequomst facere facitis, quom tamen apsentis uiros
perinde habetis quasi praesentes sient. PAM. Pudicitiast, pater,
eos nos magnuficare qui nos socias sumpserunt sibi.
AN. Num quis hic est alienus nostris dictis auceps auribus?
PAN. Nullus praeter nosque teque. AN. Vostrum animum adhiberi uolo;
nam ego ad uos nunc inperitus rerum et morum mulierum
discipulus uenio ad magistras: quibu' matronas moribus
quae optumae sunt esse oportet? Sed utraque ut dicat mihi.
PAM. Quid istuc est quod huc exquisitum mulierum mores uenis?
AN. Pol ego uxorem quaero, postquam uostra mater mortuast.
PAM. Facile inuenies et peiorem et peius moratam, pater,
quam illa fuit: meliorem neque tu reperies neque sol uidet.
AN. At ego ex te exquiro atque ex istac tua sorore. PAM. Edepol, pater,
scio ut oportet esse: si sint - ita ut ego aequom censeo.
AN. Volo scire ergo ut aequom censes. PAM. Vt, per urbem quom ambulent,
omnibus os opturent, ne quis merito male dicat sibi.
AN. Dic uicissim nunciam tu. PAN. Quid uis tibi dicam, pater?
AN. Vbi facillime spectatur mulier quae ingenio est bono?
PAN. Quoi male faciundi est potestas, quae ne id faciat temperat.
AN. Hau male istuc! Agetu altera, utra siet condicio pensior
uirginemne an uiduam habere? PAM. Quanta mea sapientiast,
ex malis multis malum quod minimumst, id minimest malum.
AN. Qui potis est mulier uitare uitiis? PAM. Vt cottidie
pridie caueat ne faciat quod pigeat postridie.
AN. Quae tibi mulier uidetur multo sapientissuma?
PAN. Quae tamen, quom res secundae sunt, se poterit gnoscere,
et illa quae aequo animo patietur sibi esse peius quam fuit.
AN. Edepol uos lepide temptaui uostrumque ingenium ingeni.
Sed hoc est quod ad uos uenio quodque esse ambas conuentas uolo:
mi auctores ita sunt amici, ut uos hinc abducam domum.
PAM. At enim nos quarum res agitur aliter auctores sumus.
Nam aut olim, nisi tibi placebant, non datas oportuit
aut nunc non aequomst abduci, pater, illisce apsentibus.
AN. Vosne ego patiar cum mendicis nuptas me uiuo uiris?
PAM. Placet ille meus mihi mendicus: suo' rex reginae placet.
idem animust in paupertate qui olim in diuitiis fuit:
AN. Vosne latrones et mendicos homines magni penditis?
PAM. Non tu me argento dedisti, opinor, nuptum, sed uiro.
AN. Quid illos exspectatis qui abhinc iam abierunt triennium?
Quin uos capitis condicionem ex pessuma primariam?
PAN. Stultitiast, pater, uenatum ducere inuitas canes.
Hostis est uxor inuita quae ad uirum nuptum datur.
AN. Certumne est neutram uostrarum persequi imperium patris?
PAN. Persequimur, nam quo dedisti nuptum abire nolumus.
AN. Bene ualete. Ibo atque amicis uostra consilia eloquar.
PAN. Probiores credo arbitrabunt, si probis narraueris.
AN. Curate igitur familiarem rem ut potestis optume.
PAN. Nunc places, quom recte monstras; nunc tibi auscultabimus.
Nunc, soror, abeamus intro. PAM. Immo interuisam domum.
Si a uiro tibi forte ueniet nuntius, facito ut sciam.
PAN. Neque ego te celabo neque tu me celassis quod scias.
eho, Crocotium, i, parasitum Gelasimum huc arcessito,
tecum adduce; nam illum ecastor mittere ad portum uolo,
si quae forte ex Asia nauis heri aut hodie uenerit.
Nam dies totos apud portum seruos unus adsidet;
sed tamen uolo interuisi. Propera atque actutum redi.
GELASIMVS CROCOTIVM
GE. Famem ego fuisse suspicor matrem mihi,
nam postquam natus sum satur numquam fui.
Neque quisquam melius referet matri gratiam
quam ego meae matri refero - inuitissumus.
neque rettulit quam ego refero meae matri Fami.]
Nam illa me in aluo menses gestauit decem,
at ego illam in aluo gesto plus annos decem.
Atque illa puerum me gestauit paruolum,
quo minu' laboris cepisse illam existumo:
ego non pauxillulam in utero gesto famem,
uerum hercle multo maxumam et grauissumam;
uteri dolores mi oboriunt cottidie,
sed matrem parere nequeo nec quid agam scio.
†Auditaui saepe hoc uolgo dicier†
solere elephantum grauidam perpetuos decem
esse annos; eius ex semine haec certost fames,
nam iam compluris annos utero haeret meo.
Nunc si ridiculum hominem quaerat quispiam,
uenalis ego sum cum ornamentis omnibus;
inanimentis explementum quaerito.
Gelasimo nomen mi indidit paruo pater,
(propter pauperiem hoc adeo nomen repperi)
quia ind' iam a pusillo puero ridiculus fui,
eo quia paupertas fecit ridiculus forem
nam illa artis omnis perdocet, ubi quem attigit.
per annonam caram dixit me natum pater:
propterea, credo, nunc essurio acrius.
Sed generi nostro haec redditast benignitas:
nulli negare soleo, siqui' me essum uocat.
Oratio una interiit hominum pessume,
atque optuma hercle meo animo et scitissuma,
qua ante utebantur: "ueni illo ad cenam, sic face,
promitte uero, ne grauare. Est commodum?
uolo inquam fieri, non amittam quin eas."
Nunc reppererunt iam ei uerbo uicarium
(nihili quidem hercle uerbumst ac uilissumum):
"uocem te ad cenam nisi egomet cenem foris."
ei hercle ego uerbo lumbos diffractos uelim,
ni uere perierit, si cenassit domi.
Haec uerba subigunt med ut mores barbaros
discam atque ut faciam praeconis compendium
itaque auctionem praedicem ipse ut uenditem.
CR. Hic illest parasitus quem arcessitum missa sum.
Quae loquitur auscultabo priu' quam conloquar.
GE. Sed curiosi sunt hic complures mali,
alienas res qui curant studio maxumo,
quibus ipsis nullast res quam procurent sua:
i quando quem auctionem facturum sciunt,
adeunt, perquirunt quid siet caussae ilico
alienum aes cogat an pararit praedium,
uxorin sit reddenda dos diuortio.
Eos omnis tam etsi hercle haud indignos iudico
qui multum miseri sint, laborent, nil moror:
dicam auctionis caussam, ut damno gaudeant;
nam curiosus nemo est quin sit maliuolus.
Ipsus egomet quam ob rem auctionem praedicem,
damna euenerunt maxuma misero mihi,
ita me mancupia miserum adfecerunt male,
potationes plurumae demortuae;
quot adeo cenae quas defleui mortuae,
quot potiones mulsi, quae autem prandia,
quae inter continuom perdidi triennium!
prae maerore adeo miser atque aegritudine
consenui; paene sum fame - emortuos.
CR. Ridiculus aeque nullus est, quando essurit.
GE. Nunc auctionem facere decretumst mihi
foras necessumst quidquid habeo uendere.
Adeste sultis, praeda erit praesentium.
Logos ridiculos uendo. Age licemini.
Qui cena poscit? Ecqui poscit prandio?
(Hercules te amabit) - Prandio, cena tibi.
Ehem, adnuistin? Nemo meliores dabit,
nulli meliores esse parasito sinam.
Vel unctiones Graecas sudatorias
uendo uel alias malacas, crapularias;
cauillationes, adsentatiunculas
ac peiieratiunculas parasiticas;
robiginosam strigilim, ampullam rubidam,
parasitum inanem quo recondas reliquias.
Haec ueniisse iam opus est quantum potest,
uti decumam partem Herculi polluceam.
CR. Ecastor auctionem | hau magni preti!
Adhaesit homini ad infumum uentrem fames.
Adibo ad hominem. GE. Quis haec est quae aduorsum it mihi?
Epignomi ancilla haec quidem est Crocotium.
CR. Gelasime, salue. GE. Non id est nomen mihi.
CR. Certo mecastor id fuit nomen tibi.
GE. Fuit disertim, uerum id usu perdidi:
nunc Miccotrogus nomine e uero uocor.
CR. Eu ecastor!
Risi ted hodie multum. GE. Quando aut quo in loco?
CR. Hic quom auctionem praedicabas - GE. Pessuma,
eho an audiuisti? CR. Te quidem dignissumam.
GE. Quo nunc is? CR. Ad te. GE. Quid uenis? CR. Panegyris
rogare iussit ted ut opere maxumo
mecum simitu ut ires ad sese domum.
GE. Ego illo mehercle uero eo quantum potest.
Iamne exta cocta sunt? Quot agnis fecerat?
CR. Illa quidem nullum sacruficauit. GE. Quo modo?
Quid igitur me uolt? CR. Tritici modios decem
rogare, opinor, te uolt. GE. Mene, ut ab se petam?
CR. Immo ut a uobis mutuom nobis dares.
GE. Nega esse quod dem nec mihi nec mutuom
neque aliud quicquam nisi hoc quod habeo pallium;
linguam quoque etiam uendidi datariam.
CR. Au!
Nullan tibi lingua est? GE. Quae quidem dicat "dabo";
uentri reliqui eccam quae dicat "cedo."
CR. Malum quidem si uis - GE. Haec eadem dicit tibi.
CR. Quid nunc? Ituru's an non? GE. Abi sane domum,
iam illo uenturum dicito. Propera atque abi. -
Demiror quid illaec me ad se arcessi iusserit,
quae numquam iussit me ad se arcessi ante hunc diem
postquam uir abiit eiius. Miror quid siet:
nisi ut periclum fiat uisam quid uelit.
Sed eccum Pinacium eiius puerum. Hoc uide,
satin ut facete, atque ex pictura astitit?
Ne iste edepol uinum poculo pauxillulo
saepe exanclauit submerum scitissume.
ACTVS II
PINACIVM GELASIMVS
PI. Mercurius, Ioui' qui nuntius perhibetur, numquam aeque patri
suo nuntium lepidum attulit quam ego nunc meae erae nuntiabo
itaque onustum pectus porto laetitia lubentiaque
neque lubet nisi gloriosse quicquam proloqui profecto.
Amoenitates omnium uenerum et uenustatum adfero
ripisque superat mi atque abundat pectus laetitia meum.
Propera, Pinacium, pedes hortare, honesta dicta factis
nunc tibi potestas adipiscendist gloriam, laudem, decus
eraeque egenti subueni - benefacta maiorum tuom
quae misera in exspectatione est Epignomi aduentum uiri.
Proinde ut decet amat uirum suom, cupide expetit. Nunc, Pinacium,
age ut placet, curre ut lubet, caue quemquam flocci feceris,
cubitis depulsa de uia, tranquillam concinna uiam;
si rex opstabit obuiam, regem ipsum priu' peruortito.
GE. Quidnam dicam Pinacium
lasciuibundum tam lubentem currere?
Harundinem fert sportulamque et hamulum piscarium.
PI. Sed tandem, opinor, aequiust eram mihi esse supplicem
atque oratores mittere ad me donaque ex auro et quadrigas
qui uehar, nam pedibus ire non queo. Ergo †nam† reuortar.
Ad me adiri et supplicari egomet mihi aequom censeo.
An uero nugas censeas, nihil esse quod ego nunc scio?
Tantum a portu adporto bonum, tam gaudium grande adfero,
uix ipsa domina hoc, nisi sciat, exoptare ab dis audeat.
Nunc ultro id deportem? Hau placet neque id uiri officium arbitror.
Sic hoc uidetur mihi magis meo conuenire huic nuntio;
aduorsum ueniat, opsecret se ut nuntio hoc impertiam;
secundas fortunas decent superbiae.
Sed tandem quom recogito, qui potuit scire haec scire me?
Non enim possum quin reuortar, quin loquar, quin edissertem
eramque ex maerore eximam, bene facta maiorum meum
exaugeam atque illam augeam insperato, opportuno modo:
contundam facta Talthubi contemnamque omnis nuntios;
simulque ad cursuram meditabor me ad ludos Olympios.
Sed spatium hoc occidit: breuest curriculo; quam me paenitet!
Quid hoc? Occlusam ianuam uideo. Ibo et pultabo fores.
Aperite atque adproperate, fores facite ut pateant, remouete moram;
nimis haec res sine cura geritur. Vide quam dudum hic asto et pulto.
Somnon operam datis? Experiar fores an cubiti an pedes plus ualeant.
Nimi' uellem hae fores erum fugissent, ea caussa ut haberent †manum†;
defessus sum pultando.
Hoc postremumst. Vae uobis!
GE. Ibo atque hunc compellabo.
Saluos sis. PI. Et tu salue.
GE. Iam tu piscator factu's?
PI. Quam pridem non edisti?
GE. Vnde is? Quid fers? Quid festinas? PI. Tua quod nihil refert, ne cures.
GE. Quid istic inest? PI. Quas tu edes colubras. GE. Quid tam iracundu's? PI. Si in te
pudor adsit, non me appelles.
GE. Possum scire ex te uerum?
PI. Potes: hodie non cenabis.
PANEGYRIS GELASIMVS PINACIVM
PAN. Quisnam, opsecro, has frangit fores? Vbist?
Tun haec faci'? Tun mihi huc hosti' uenis?
GE. Salue, tuo arcessitu uenio huc. PAN. Ean gratia fores ecfringis?
GE. Tuos inclama, tui delinquont: ego quid me uelles uisebam;
nam me quidem harum miserebat. PI. Ergo auxilium propere latumst.
PAN. Quisnam hic loquitur tam prope nos? PI. Pinacium. PAN. Vbi is est?
PI. Respice ad me et relinque egentem parasitum, Panegyris.
PAN. Pinacium. PI. Istuc indiderunt nomen maiores mihi.
PAN. Quid agis? PI. Quid agam rogitas? PAN. Quidni rogitem? PI. Quid mecum est tibi?
PAN. Mihin fastidis, propudiose? Eloquere propere, Pinacium.
PI. Iube me omittere igitur hos qui retinent. PAN. Qui retinent? PI. Rogas?
Omnia membra lassitudo mihi tenet - PAN. Linguam quidem
sat scio tibi non tenere. PI. Ita celeri curriculo fui
propere a portu tui honoris caussa. PAN. Ecquid adportas boni?
PI. Nimio †inparti† multo tanta plus quam speras. PAN. salua sum.
PI. At ego perii, quoi medullas lassitudo perbibit.
GE. Quid ego, quoi misero medullas uentris percepit fames?
PAN. Ecquem conuenisti? PI. Multos. PAN. At uirum? PI. Equidem plurumos:
uerum ex multis nequiorem nullum quam hic est. GE. Quo modo?
Iam dudum ego istum patior dicere iniuste mihi.
Praeterhac si me inritassis - PI. Edepol essuries male.
GE. Animum inducam ut istuc uerum te elocutum esse arbitrer.
PI. Munditias uolo fieri. Ecferte huc scopas simulque harundinem,
ut operam omnem araneorum perdam et texturam inprobem
deiciamque eorum omnis telas. GE. Miseri algebunt postea.
PI. Quid? Illos itidemne esse censes quasi te cum ueste unica?
Cape illas scopas. GE. Capiam. PI. Hoc egomet, tu hoc conuorre. GE. Ego fecero.
PI. Ecquis huc ecfert nassiternam cum aqua? GE. Sine suffragio
populi tamen aedilitatem hicquidem gerit. PI. Age tu ocius
pinge humum, consperge ante aedis. GE. Faciam. PI. Factum oportuit.
Ego hinc araneas de foribus deiciam et de pariete.
GE. Edepol rem negotiossam! PAN. Quid sit nil etiam scio,
nisi forte hospites uenturi si sunt. PI. Lectos sternite.
GE. Principium placet de lectis. PI. Alii ligna caedite,
alii piscis depurgate quos piscator attulit,
pernam et glandium deicite. GE. Hic hercle homo nimium sapit.
PAN. Non ecastor, ut ego opinor, satis erae morem geris.
PI. Immo res omnis relictas habeo prae quod tu uelis.
PAN. Tum tu igitur, qua caussa missus es ad portum, id expedi.
PI. Dicam. Postquam me misisti ad portum cum luci semul,
commodum radiossus sese sol superabat ex mari.
Dum percontor portitores, ecquae nauis uenerit
ex Asia, negant uenisse, conspicatus sum interim
cercurum, quo ego me maiorem non uidisse censeo.
In portum uento secundo, uelo passo peruenit.
Alius alium percontamur: "quoiast nauis? quid uehit?"
Interibi Epignomum conspicio tuom uirum et seruom Stichum.
PAN. Hem quid? Epignomum elocutu's? PI. Tuom uirum. GE. Et uitam meam.
PI. Venit inquam. PAN. Tutin ipsus ipsum uidisti? PI. Lubens.
Argenti aurique aduexit nimium. GE. Nimi' factum bene!
Hercle uero capiam scopas atque hoc conuorram lubens.
PI. Lanam purpuramque multam. GE. Est qui uentrem uestiam.
PI. Lectos eburatos, auratos. GE. Accubabo regie.
PI. Tum Babylonica et peristroma tonsilia et tappetia
aduexit, nimium bonae rei. GE. Hercle rem gestam bene!
PI. Poste, ut occepi narrare, fidicinas, tibicinas,
sambucas aduexit secum forma eximia. GE. Eugepae!
Quando adbibero, adludiabo: tum sum ridiculissumus.
PI. Poste unguenta multigenerum multa. GE. Non uendo logos.
Iam iam non facio auctionem, mi optigit hereditas:
maliuoli, perquisitores auctionum, perierint.
Hercules, decumam esse adauctam tibi quam uoui gratulor.
Spes est tandem aliquando inportunam exigere ex utero famem.
PI. Poste autem aduexit parasitos secum - GE. Ei, perii miser!
PI. Ridiculissumos. GE. Reuorram hercle hoc quod conuorri modo.
PAN. Vidistin uirum sororis Pamphilum? PI. Non. PAN. Non adest?
PI. Immo uenisse eum simitu aiebat ille: ego huc citus
praecucurri, ut nuntiarem nuntium exoptabilem.
GE. Venales logi sunt illi quos negabam uendere.
Ilicet, iam meo malost quod maleuolentes gaudeant.
Hercules, qui deu' sis, sane discessisti non bene.
PAN. I intro, Pinacium, iube famulos rem diuinam mi apparent.
Bene uale. GE. Vin administrem? PAN. Sat seruorum habeo domi.
GE. Enim uero, Gelasime, opinor prouenisti futtile,
si neque ille adest neque hic qui uenit quicquam subuenit.
Ibo intro ad libros et discam de dictis melioribus;
nam ni illos homines expello, ego occidi planissume.
ACTVS III
EPIGNOMVS STICHVS
EP. Quom bene re gesta saluos conuortor domum,
Neptuno gratis habeo et Tempestatibus;
simul Mercurio, qui me in mercimoniis
iuuit lucrisque quadruplicauit rem meam.
Olim quos abiens adfeci aegrimonia,
eos nunc laetantis faciam aduentu meo.
Nam iam Antiphonem conueni adfinem meum
cumque eo reueni ex inimicitia in gratiam.
Videte, quaeso, quid potest pecunia:
quoniam bene gesta re redisse me uidet
magnasque adportauisse diuitias domum,
sine aduocatis ibidem in cercuro in stega
in amicitiam atque in gratiam conuortimus.
Et is hodie apud me cenat et frater meus;
nam heri ambo in uno portu fuimus, sed mea
hodie solutast nauis aliquanto prius.
Age abduce hasce intro quas mecum adduxi, Stiche.
STI. Ere, si ego taceam seu loquar, scio scire te
quam multas tecum miserias mulcauerim.
Nunc hunc diem unum ex illis multis miseriis
uolo me eleutheria capere aduenientem domum.
EP. Et ius et aequom postulas: sumas, Stiche.
in hunc diem te nil moror; abi quo lubet.
Cadum tibi ueteris uini propino. STI. Papae!
Ducam hodie amicam. EP. Vel decem, dum de tuo.
STI. Quid? Hoc etiam unum? EP. Quid id autem unumst? Expedi.
STI. Ad cenam ibone? EP. Si uocatu's, censeo.
STI. Sic hoc placet; rogatu necne nil moror.
EP. Vbi cenas hodie? STI. Sic hanc rationem institi:
amicam ego habeo Stephanium hinc ex proxumo,
tui fratris ancillam: eo condixi in symbolam
ad cenam ad eius conseruom Sangarinum Syrum.
Eademst amica ambobus, riuales sumus.
EP. Age abduce hasce intro. Hunc tibi dedo diem.
STI. Meam culpam habeto, nisi probe excruciauero.
Iam hercle ego per hortum ad amicam transibo meam
mi hanc occupatum noctem; eadem symbolam
dabo et iubebo ad Sangarinum cenam coqui.
Aut egomet ibo atque opsonabo opsonium.
Sangarinus scio iam hic aderit cum domino suo.
Seruos homo qui nisi temperi ad cenam meat,
aduorsitores pol cum uerberibus decet
dari, uti eum uerberabundi adducant domum.
Parata res faciam ut sit. Egomet me moror.
Atque id ne uos miremini, homines seruolos
potare, amare atque ad cenam condicere:
licet haec Athenis nobis. Sed quom cogito,
potius quam inuidiam inueniam, est etiam hic ostium
aliud posticum nostrarum harunc aedium:
(posticam partem magis utuntur aedium)
ea ibo opsonatum, eadem referam opsonium:
per hortum utroque commeatus continet.
Ite hac secundum uos me. Ego hunc lacero diem.
GELASIMVS EPIGNOMVS
GE. Libros inspexi; tam confido quam potis
me meum optenturum regem ridiculis logis.
Nunc interuiso iamne a portu aduenerit,
ut eum aduenientem meis dictis deleniam.
EP. Hicquidem Gelasimus est parasitus qui uenit.
GE. Auspicio hodie optumo exiui foras:
mustela murem apstulit praeter pedes;
quom strena opscaeuauit, spectatum hoc mihist.
Nam ut illa uitam repperit hodie sibi,
item me spero facturum: augurium hac facit.
Epignomus hicquidemst qui astat. Ibo atque adloquar.
Epignome, ut ego nunc te conspicio lubens!
Vt prae laetitia lacrumae prosiliunt mihi!
Valuistin usque? EP. Sustentatumst sedulo.
GE. Propino tibi salutem plenis faucibus.
EP. Bene atque amice dicis. Di dent quae uelis.
GE. Cenem illi apud te, quoniam saluos aduenis.
EP. Locatast opera nunc quidem; tam gratiast.
GE. Promitte. EP. Certumst. GE. Sic face inquam. EP. Certa res‹t›.
GE. Lubente †hercle me† facies. EP. Idem ego istuc scio.
Quando usus ueniet, fiet. GE. Nunc ergo usus est.
EP. Non edepol possum. GE. Quid grauare? Censeas.
Nescioquid uero | habeo in mundo. ‹EP.› I modo,
alium conuiuam quaerito tibi in hunc diem.
GE. Quin tu promittis? EP. Non grauer si possiem.
GE. Vnum quidem hercle certo promitto tibi:
lubens accipiam certo, si promiseris.
EP. Valeas. GE. Certumnest? EP. Certum. Cenabo domi.
GE. Quando quidem tu ad me non uis promittere
sed - quoniam nihil processi sat ego hac, iuero
apertiore magi' uia; ita plane loquar:
uin ad te ad cenam ueniam? EP. Si possim uelim
uerum hic apud me cenant alieni nouem.
GE. Hau postulo equidem med in lecto accumbere:
scis tu med esse | unisubselli uirum;
EP. At ei oratores sunt populi, summi uiri;
Ambracia ueniunt huc legati publice.
GE. Ergo oratores populi, summates uiri,
summi accubent, ego infumatis infumus.
EP. Haud aequomst te inter oratores accipi.
GE. Equidem hercle orator sum, sed procedit parum.
Cras de reliquiis nos uolo - EP. multum uale.
GE. Periei hercle uero plane, nihil obnoxie.
uno Gelasimo minus est quam dudum fuit.
Certumst mustelae posthac numquam credere,
nam incertiorem nullam noui bestiam;
quaen eapse deciens in die mutat locum,
ea ego auspicauin in re capitali mea?
Certumst amicos conuocare, ut consulam
qua lege nunc med - essurire oporteat.-
ACTVS IV
ANTIPHO PAMPHILIPPVS EPIGNOMVS
AN. Ita di bene ament measque mihi bene seruassint filas,
ut mihi uolup est, Pamphilippe, quia uos in patriam domum
rediisse uideo bene gesta re ambos, te et fratrem tuom.
PAM. Satis aps te accipiam, nisi uideam mihi te amicum esse, Antipho;
nunc quia te amicum mi experior esse, crederetur tibi.
AN. Vocem ego te ad me ad cenam, frater tuo' ni dixisset mihi
te apud se cenaturum esse hodie, quom me ad se ad cenam uocat.
Et magi' par fuerat me uobis dare cenam aduenientibus
quam me ad illum promittere, nisi nollem ei aduorsarier.
Nunc me gratiam aps te inire uerbis nihil desidero:
cras apud me eritis et tu et ille cum uostris uxoribus.
PAM. At apud me perendie. Nam ille heri me iam uocauerat
in hunc diem. Sed satin ego tecum pacificatus sum, Antipho?
AN. Quando ita rem gessistis uti uos uelle amicosque addecet,
pax commersque est uobis mecum. Nam hoc tu facito ut cogites:
ut quoique homini res paratast, perinde amicis utitur:
si res firma, item firmi amici sunt; si res laxe labat,
itidem amici conlabascunt: res amicos inuenit.
EP. Iam redeo. Nimiast uoluptas, ubi diu afueris domo,
domum ubi redieris, si tibi nullast aegritudo animo obuiam.
Nam ita me apsente familiarem rem uxor curauit meam,
omnium me exilem atque inanem fecit aegritudinum.
Sed eccum fratrem Pamphilippum, incedit cum socero suo.
Quid agitur, Epignome? EP. Quid tu? Quam dudum in portum uenis?
Huc longissume postilla. EP. Iam iste est tranquillus tibi?
AN. Magi' quam mare quo ambo estis uecti. EP. Facis ut alias res soles.
Hodien exoneramus nauem, frater? Clementer uolo.
Nos potius oneremus nosmet uicissatim uoluptatibus.
Quam mox coctast cena? Inpransus ego sum. EP. Abi intro ad me et laua.
Deos salutatum atque uxorem modo intro deuortor domum;
haec si ita ut uolo conficio, continuo ad te transeo.
EP. Apud nos eccillam festinat cum sorore uxor tua.
PAM. Optumest, iam istoc morai minus erit. Iam ego apud te ero.
AN. Priu' quam abis, praesente ted huic apologum agere unum uolo.
PAM. Maxume. AN. Fuit olim, quasi ego sum, senex; ei filiae
duae erant, quasi nunc meae sunt; eae erant duobus nuptae fratribus,
quasi nunc meae sunt uobis. EP. Miror quo euasurust apologus.
AN. Erant minori illi adulescenti fidicina et tibicina,
peregre aduexerat, quasi nunc tu; sed ille erat caeleps senex,
quasi ego nunc sum. EP. Perge porro. Praesens hicquidem est apologus.
AN. Deinde senex ille illi dixit, quoius erat tibicina,
quasi ego nunc tibi dico - EP. Ausculto atque animum aduorto sedulo.
AN. "Ego tibi meam filiam bene quicum cubitares dedi:
nunc mihi reddi ego aequom esse aps te quicum cubitem censeo."
EP. Quis istuc dicit? In ille quasi tu? AN. Quasi ego nunc dico tibi.
"immo duas dabo" inquit ille adulescens "una si parumst;
et si duarum paenitebit" inquit "addentur duae."
EP. Quis istuc quaeso? An ille quasi ego? AN. Is ipse quasi tu. Tum senex
ille quasi ego "si uis," inquit "quattuor sane dato,
dum equidem hercle quod edint addas, meum ne contruncent cibum."
EP. Videlicet parcum fuisse illum senem, qui id dixerit,
quoniam ille illi pollicetur, qui eum cibum poposcerit.
AN. Videlicet non fuisse illum nequam adulescentem, qui ilico
ubi ille poscit denegauit dare se granum tritici.
Hercle qui aequom postulabat ille senex, quando quidem
filiae illae dederat dotem, accipere pro tibicina.
EP. Hercle illequidem certo adulescens docte uorsutus fuit,
qui seni illi concubinam dare dotatam noluit.
AN. Senex quidem uoluit, si posset, indipisci de cibo;
quia nequit, qua lege licuit uelle dixit fieri.
"Fiat" ille inquit adulescens. "Faci' benigne" inquit senex.
"Habeon rem pactam?" inquit. "Faciam ita" inquit "ut fieri uoles."
Sed ego ibo intro et gratulabor uostrum aduentum filiis.
Poste ibo lautum in pyelum, ibi fouebo senectutem meam.
Post ubi lauero, otiosus uos opperiar accubans. -
PAM. Graphicum mortalem Antiphonem! Vt apologum fecit quam fabre!
Etiam nunc scelestus sese ducit pro adulescentulo.
Dabitur homini amica, noctu quae in lecto accentet senem
namque edepol aliud quidem illi quid amica opu' sit nescio.
Sed quid agit parasitus noster Gelasimus? Etiam ualet?
EP. Vidi edepol hominem hau perdudum. PAM. Quid agit? EP. Quod famelicus.
PAM. Quin uocauisti hominem ad cenam? EP. Ne quid adueniens perderem.
Atque eccum tibi lupum in sermone: praesens essuriens adest.
PAM. Ludificemur hominem. EP. Capti consili memorem mones.
GELASIMVS PAMPHILIPPVS EPIGNOMVS
GE. Sed ita ut occepi narrare uobis: quom hic non adfui,
cum amicis deliberaui iam et cum cognatis meis.
Ita mi auctores fuere, ut egomet me hodie iugularem - fame.
Sed uideone ego Pamphilippum cum fratre Epignomo? Atque is est.
Adgrediar hominem. Sperate Pamphilippe, o spes mea,
o mea uita, o mea uoluptas, salue. Saluom gaudeo
peregre te in patriam rediisse. PAM. Saluo salue, Gelasime.
GE. Valuistin bene? PAM. Sustentatumst sedulo. GE. Edepol gaudeo.
Edepol ne ego nunc mihi medimnum mille esse argenti uelim.
EP. Quid eo tibi opust? GE. Hunc hercle ad cenam ut uocem. Te non uocem.
EP. Aduorsum te fabulare. GE. Illud quidem, ambos ut uocem;
et simitu equidem hau maligne uos inuitassem domum
ad me, sed mihi ipsi domi meae nihil est. Atque hoc sciti' uos.
EP. Edepol te uocem lubenter, si superfiat locus.
GE. Quin tum stans opstrusero aliquid strenue. EP. Immo unum hoc potest.
GE. Quid? EP. Vbi conuiuae abierint, tum uenias. GE. Vae aetati tuae!
EP. Vasa lautum, non ad cenam dico. GE. Di te perduint!
Quid ais, Pamphilippe? PAM. Ad cenam hercle alio promisi Foras.
GE. Quid, foras? PAM. Foras hercle uero. GE. Qui malum tibi lasso lubet
foris cenare? PAM. Vtrum tu censes? GE. Iuben domi cenam coqui
atque ad illum renuntiari? PAM. Solus cenabo domi?
GE. Non enim solus: me uocato. PAM. At ille ne suscenseat,
mea qui caussa sumptum fecit. GE. Facile excusari potest.
Mihi modo ausculta, iube cenam domi coqui. EP. Non me quidem
faciet auctore hodie ut illum decipiat. Non tu hinc abis?
Nisi me non perspicere censes quid agas. Caue sis tu tibi,
nam illic homo tuam hereditatem inhiat quasi essuriens lupus.
Non tu scis quam - ecflictentur homines noctu hic in uia?
PAM. Tanto pluris qui defendant ire aduorsum iussero.
EP. Non it, non it, quia tanto opere suades ne ebitat. GE. Iube
domi mihi tibique tuaeque uxori celeriter cenam coqui.
Si hercle faxis, non opinor dices deceptum fore.
PAM. Per hanc tibi cenam incenato, Gelasime, esse hodie licet.
GE. Ibisne ad cenam foras? PAM. Apud fratrem ceno in proxumo.
GE. Certumnest? PAM. Certum. GE. Edepol te hodie lapide percussum uelim.
PAM. Non metuo: per hortum transibo, non prodibo in puplicum.
EP. Quid ais, Gelasime? GE. Oratores tu accipis, habeas tibi.
EP. Tua pol refert. GE. Enim, siquidem mea refert, opera utere.
EP. Posse edepol tibi opinor etiam uni locum condi p * um
ubi accubes. PAM. Sane faciundum censeo. GE. o lux oppidi!
EP. Si arte poteris accubare. GE. Vel inter cuneos ferreos;
tantillum loculi ubi catellus cubet, id mi sat e rest loci.
EP. Exorabo aliquo modo. Veni. GE. Hucine? EP. Immo in carcerem;
nam hic quidem genium meliorem tuom non facies. Eamu', tu.
PAM. Deos salutabo modo, poste ad te continuo transeo.
GE. Quid igitur? EP. Dixi equidem in carcerem ires. GE. Quin si iusseris,
eo quoque ibo. EP. Di inmortales! Hicquidem pol summam in crucem
cena aut prandio perduci potest. GE. Ita ingenium meumst:
quicumuis depugno multo facilius quam cum fame.
EP. Dum parasitus mihi atque fratri fuisti, rem confregimus.
GE. Non ego isti apud te - ? EP. Sati' spectatast mihi iam tua felicitas;
nunc ego nolo ex Gelasimo mi fieri te Catagelasimum.
GE. Iamne abierunt? Gelasime, uide, nunc consilio capto opust.
Egone? Tune. Mihine? Tibine. Vides ut annonast grauis.
Viden? Benignitates hominum periere et prothymiae.
Viden ridiculos nihili fieri atque ipsos parasitarier?
Numquam edepol me uiuom quisquam in crastinum inspiciet diem;
nam mihi iam intus potione iuncea onerabo gulam
neque ego hoc committam ut me esse homines mortuom dicant fame.-
ACTVS V
STICHVS
More hoc fit atque stulte mea sententia:
si quem hominem exspectant, eum solent prouisere;
qui | hercle illa caussa ocius nihilo uenit.
Idem ego nunc facio, qui prouiso Sagarinum,
qui nihilo citius ueniet tamen hac gratia.
Iam hercle ego decumbam solus, si ille huc non uenit.
Cadum modo hinc a me huc cum uino transferam,
postidea accumbam. Quasi nix tabescit dies.-
SANGARINVS STICHVS
SA. Saluete, Athenae, quae nutrices Graeciae,
‹te›, terra erilis patria, te uideo lubens.
Sed amica mea et conserua quid agat Stephanium
curaest, ut ualeat. Nam Sticho mandaueram
salutem ut nuntiaret atque ei ut diceret
me hodie uenturum, ut cenam coqueret temperi.
Sed Stichus est hicquidem. STI. Fecisti, ere, facetias,
quom hoc donauisti dono tuom seruom Stichum.
Pro di inmortales! Quot ego uoluptates fero,
quot risiones, quot iocos, quot sauia,
saltationes, blanditias, prothymias!
SA. Stiche. STI. Hem! SA. Quid fit? STI. Eugae! Sangarine lepidissume.
Fero conuiuam Dionysum mihique et tibi.
Namque edepol cena cocta est, locu' liber datust
mihi et tibi apud uos (nam apud nos est conuiuium,
ibi uoster cenat cum uxore adeo et Antipho,
ibidem erus est noster), hoc mihi dono datumst.
SA. Quis somniauit aurum? STI. Quid id ad te attinet?
Proin tu lauare propera. SA. Lautus sum. STI. Optume,
sequere ergo hac me intro, Sangarine. SA. Ego uero sequor.
STI. Volo eluamus hodie, peregrina omnia
relinque, Athenas nunc colamus. Sequere me.
SA. Sequor et domum redeundi principium placet.
Bona scaeua strenaque obuiam occessit mihi.
STEPHANIVM
Mirum uideri nemini uostrum uolo, spectatores,
quid ego hinc quae illic habito exeam: faciam uos certiores.
Domo dudum huc arcessita sum, ‹nam› quoniam nuntiatum est
istarum uenturos uiros, ibi festinamus omnes;
lectis sternendis studuimus munditiisque apparandis.
Inter illud tamen negotium meis curaui amicis
Sticho et conseruo Sagarino meo cena cocta ut esset.
Stichus opsonatust, ceterum ego curam do: id adlegauit.
Nunc ibo hinc et amicos meos curabo hic aduenientis.
SANGARINVS STICHVS
SA. Agite ite foras: ferte pompam. Cado te praeficio, Stiche.
Omnibu' modis temptare certumst nostrum hodie conuiuium.
Ita me di ament, lepide accipimur quom hoc recipimur in loco.
Quisqui' praetereat, comissatum uolo uocari. STI. Conuenit,
dum quidem hercle quisque ueniet ueniat cum uino suo.
Nam hinc quidem hodie polluctum praeter nos datur nemini.
Nosmet inter nos ministremus monotropi. SA. Hoc conuiuiumst
pro opibus nostris sati' commodule nucibus, fabulis, ficulis,
oleae †intripillo†, lupillo, comminuto crustulo.
STI. Sat est seruo homini modeste [melius] facere sumptum quam ampliter.
Suom quoique decet: quibu' diuitiae domi sunt, scaphio et cantharis,
batiocis bibunt, at nos nostro Samiolo poterio:
tamen bibimus nos, tamen ecficimus pro opibus nostra moenia.
SA. Mica uter utrubi accumbamus. STI. Abi tu sane superior.
Atque adeo ut tu scire possis, pacto ego hoc tecum diuido:
uide, utram tibi lubet etiam nunc capere, cape prouinciam.
SA. Quid istuc est prouinciae? STI. Vtrum Fontine an Libero
imperium te inhibere mauis? SA. Nimio liquido Libero.
Sed amica mea et tua dum †cenat† dumque se exornat, nos uolo
tamen ludere inter nos. Strategum te facio huic conuiuio.
STI. Nimium lepide in mentem uenit quam potius in subsellio
cynice [hic] accipimur quam †in lecticis†! SA. Immo enim nimio hic magis est dulcius.
Sed interim, stratege noster, qur hic cessat cantharus?
Vide quot cyathos bibimus. STI. Tot quot digiti tibi sunt in manu.
Cantio Graecast ἢ πέντ' ἢ τρία πῖν' ἢ μὴ τέτταρα.
SA. Tibi propino. Decumum a fonte tibi tute inde, si sapis.
Bene uos, bene nos, bene te, bene me, bene nostram etiam Stephanium!
STI. Bibe si bibi'. SA. Non mora erit apud me. STI. edepol conuiui sat est,
modo nostra huc amica accedat: id abest, aliud nihil abest.
STI. Lepide hoc actum est. Tibi propino cantharum. Vinum tu habes.
SA. Nimi' uellem aliquid pulpamenti. STI. Si horum quae adsunt paenitet,
nihil est. Tene aquam. SA. Melius dicis; nil moror cuppedia.
Bibe, tibicen. Age siquid agi', bibendum hercle hoc est, ne nega.
Quid hic fastidis quod faciundum uides esse tibi? Quin bibis?
Age si quid agis, accipe inquam. Non hoc impendet publicum?
Haud tuom istuc est te uereri. eripe ex ore tibias.
STI. Vbi illic biberit, uel seruato meum modum uel tu dato.
Nolo ego nos †prosumo† bibere. Nulli rei erimus postea;
namque edepol quam uis desubito uel cadus uorti potest.
SA. Quid igitur? Quamquam grauatus fuisti, non nocuit tamen.
Age,
tibicen, quando bibisti, refer ad labeas tibias.
Suffla celeriter tibi buccas quasi proserpens bestia.
Agedum, Stiche, uter demutassit, poculo multabitur.
STI. Bonum ius dicis. Impetrare oportet qui aequom postulat.
SA. Age ergo opserua. Si peccassis, multam hic retinebo ilico.
STI. Optumum atque aequissumum oras. Em tibi hoc primum omnium.
Haec facetiast, amare inter se riualis duos,
uno cantharo potare, unum scortum ducere.
Hoc memorabilest: ego tu sum, tu es ego, unianimi sumus,
unam amicam amamus ambo, mecum ubi est, tecum est tamen;
tecum ubi autem est, mecum ibi autemst: neuter †utri† inuidet.
SA. Ohe, iam sati'! Nolo optaedescat; alium ludum nunc uolo.
STI. Vin amicam huc euocemus? Ea saltabit. SA. Censeo.
STI. Mea suauis, amabilis, amoena Stephanium, ad amores tuos
foras egredere, sati' mihi pulchra es. SA. At enim pulcherruma.
STI. Fac nos hilaros hilariores opera atque aduentu tuo.
SA. Peregre aduenientes te expetimus, Stephaniscidium, mel meum,
si amabilitas tibi nostra placet, si tibi ambo accepti sumus.
STEPHANIVM STICHVS SANGARINVS
STE. Morigerabor, meae deliciae. Nam ita me Venus amoena amet,
ut ego huc iam dudum simitu exissem uobiscum foras.
Nisi me uobis exornarem. Nam ita ingenium muliebrest:
bene cum lauta est, terta, ornata, ficta est, infecta est tamen;
nimioque sibi mulier meretrix repperit odium ocius
sua inmunditia quam in perpetuom ut placeat munditia sua.
STI. Nimium lepide fabulata est. SA. Veneris mera est oratio,
STI. Sangarine. SA. Quid est? STI. Totus doleo. SA. Potus? Tanto miserior.
STE. Vtrubi accumbo? SA. Vtrubi tu uis? STE. Cum ambobus uolo, nam ambos amo.
STI. Vapulat peculium, actum est. SA. Fugit hoc libertas caput.
STE. Date mi locum ubi accumbam, amabo, siquidem placeo. STI. Tun mihi?
STE. Cupio cum utroque. STI. Ei mihi! Bene dispereo. Quid ais? SA. Quid est?
STI. Ita me di ament, numquam enim fiet hodie haec quin saltet tamen.
age, mulsa mea suauitudo, salta: saltabo ego simul.
SA. Numquam edepol med istoc uinces quin ego ibidem pruriam.
STE. Siquidem mihi saltandum est, tum uos date bibat tibicini.
STI. Et quidem nobis. SA. Tene, tibicen, primum; postidea loci
si hoc eduxeris, proinde ut consuetu's antehac, celeriter
lepidam et suauem cantionem aliquam occupito cinaedicam,
ubi perpruriscamus usque ex unguiculis. Inde huc aquam.
SANGARINVS STICHVS
SA. Tene tu hoc, educe. Dudum placuit potio:
nunc minu' grauate iam accipit. Tene tu. Interim,
meus oculus, da mihi sauium, dum illic bibit.
STI. Prostibilest tandem? Stantem stanti sauium
dare amicum amicae? eugae eugae, sic Furi datur!
SA. Age, iam infla buccas, nunciam aliquid suauiter.
Redd' cantionem ueteri pro uino nouam.
SANGARINVS STICHVS
SA. Qui Ionicus aut cinaedicust, qui hoc tale facere possiet?
STI. Si istoc me uorsu uiceris, alio me prouocato.
SA. Fac tu hoc modo. STI. At tu hoc modo. SA. Babae! STI. Tatae! SA. Papae! STI. Pax!
SA. Nunc pariter ambo. Omnis uoco cinaedos contra.
Satis esse nobis non magis poti' quam fungo imber.
STI. Intro hinc abeamus nunciam: saltatum sati' pro uinost.
Vos, spectatores, plaudite atque ite ad uos comissatum.