Cras amet qui numquam amavit quique amavit cras amet!
Ver novum, ver iam canorum; vere natus orbis est,
vere concordant amores, vere nubunt alites,
et nemus comam resolvit de maritis imbribus.
Cras amorum Copulatrix inter umbras arborum
implicat casas virentis de flagello myrteo,
cras Dione iura dicit fulta sublimi throno.
Cras amet qui numquam amavit quique amavit cras amet!
Tunc cruore de superno spumeo pontus globo
caerulas inter catervas inter et bipedes equos
fecit undantem Dionem de marinis imbribus.
Cras amet qui numquam amavit quique amavit cras amet!
Ipsa gemmis purpurantem pingit annum floridis,
ipsa surgentes papillas de Favoni spiritu
urget in nodos tumentes; ipsa roris lucidi,
noctis aura quem relinquit, spargit umentis aquas.
Et micant lacrimae trementes de caduco pondere:
gutta praeceps orbe parvo sustinet casus suos.
En pudorem florulentae prodiderunt purpurae:
umor ille, quem serenis astra rorant noctibus,
mane virgineas papillas solvit umenti peplo.
Ipsa iussit mane ut udae virgines nubant rosae:
facta Cypridis de cruore deque Amoris osculis
deque gemmis deque flammis deque solis purpuris,
cras ruborem, qui latebat veste tectus ignea,
unico marita voto non pudebit solvere.
Cras amet qui numquam amavit quique amavit cras amet!
Ipsa Nymphas diva luco iussit ire myrteo:
it Puer comes puellis; nec tamen credi potest
esse Amorem feriatum, si sagittas vexerit.
Ite, Nymphae, posuit arma, feriatus est Amor!
Iussus est inermis ire, nudus ire iussus est,
neu quid arcu neu sagitta neu quid igne laederet.
Sed tamen, Nymphae, cavete, quod Cupido pulcher est:
totus est in armis idem quando nudus est Amor.
Cras amet qui numquam amavit quique amavit cras amet!
"Compari Venus pudore mittit ad te virgines:
una res est quam rogamus: cede, Virgo Delia,
ut nemus sit incruentum de ferinis stragibus.
Ipsa vellet te rogare, si pudicam flecteret;
ipsa vellet ut venires, si deceret virginem.
Iam tribus choros videres feriatis noctibus
congreges inter catervas ire per saltus tuos
floreas inter coronas, myrteas inter casas.
Nec Ceres nec Bacchus absunt nec poetarum deus.
Detinenda tota nox est, perviglanda canticis:
regnet in silvis Dione! Tu recede, Delia!"
Cras amet qui numquam amavit quique amavit cras amet!
Iussit Hyblaeis tribunal stare diva floribus:
praeses ipsa iura dicet, adsidebunt Gratiae.
Hybla, totos funde flores, quidquid annus adtulit!
Hybla florum sume vestem, quantus Aetnae campus est!
Ruris hic erunt puellae, vel puellae montium,
quaeque silvas, quaeque lucos, quaeque fontes incolunt:
iussit omnes adsidere Pueri Mater alitis,
iussit, et nudo puellas nil Amori credere.
Cras amet qui numquam amavit quique amavit cras amet!
Et recentibus virentes ducat umbras floribus!
Cras erit quo primus Aether copulavit nuptias.
Ut Pater totum crearet vernis annum nubibus,
in sinum maritus imber fluxit almae coniugis,
unde foetus mixtus omnis aleret magno corpore.
Ipsa venas atque mentem permeanti spiritu
intus occultis gubernat procreatrix viribus.
Perque caelum perque terras perque pontum subditum,
pervium sui tenorem seminali tramite
inbuit iussitque mundum nosse nascendi vias.
Cras amet qui numquam amavit quique amavit cras amet!
Ipsa Troianos nepotes in Latinos transtulit;
ipsa Laurentem puellam coniugem nato dedit;
moxque Marti de sacello dat pudicam virginem;
Romuleas ipsa fecit cum Sabinis nuptias,
unde Ramnes et Quirites proque prole posterum
Romuli, patrem crearet et nepotem Caesarem.
Cras amet qui numquam amavit quique amavit cras amet!
Rura fecundat voluptas, rura Venerem sentiunt;
ipse Amor, puer Dionae, rure natus dicitur.
Hunc, ager cum parturiret, ipsa suscepit sinu;
ipsa florum delicatis educavit osculis.
Cras amet qui numquam amavit quique amavit cras amet!
Ecce iam subter genestas explicant tauri latus,
quisque tutus quo tenetur coniugali foedere.
Subter umbras cum maritis ecce balantum greges.
Et canoras non tacere diva iussit alites.
Iam loquaces ore rauco stagna cygni perstrepunt.
Adsonat Terei puella subter umbram populi,
ut putes motus amoris ore dici musico
et neges queri sororem de marito barbaro.
Ille cantat, nos tacemus. Quando ver venit meum?
Quando faciam uti chelidon, ut tacere desinam?
Perdidi Musam tacendo nec me Phoebus respicit.
Sic Amyclas, cum tacerent, perdidit silentium.
Cras amet qui numquam amavit quique amavit cras amet!
Crās ămēt quī nūmquam ămāvīt quīque ămāvīt crās ămēt!
Vēr nŏvūm, vēr iām cănōrūm; vērĕ nātŭs ōrbĭs ēst,
vērĕ cōncōrdānt ămōrēs, vērĕ nūbūnt ālĭtēs,
ēt nĕmūs cŏmām rĕsōlvīt dē mărītīs īmbrĭbūs.
Crās ămōrūm Cōpŭlātrīx īntĕr ūmbrās ārbŏrūm
īmplĭcāt căsās vĭrēntīs dē flăgēllō mŷrtĕō,
crās Dĭōnē iūră dīcīt fūltă sūblīmī thrŏnō.
Crās ămēt quī nūmquam ămāvīt quīque ămāvīt crās ămēt!
Tūnc crŭōrĕ dē sŭpērnō spūmĕō pōntūs glŏbō
caērŭlās īntēr cătērvās īntĕr ēt bĭpĕdēs ĕquōs
fēcĭt ūndāntēm Dĭōnēm dē mărīnīs īmbrĭbūs.
Crās ămēt quī nūmquam ămāvīt quīque ămāvīt crās ămēt!
Īpsă gēmmīs pūrpŭrāntēm pīngĭt ānnūm flōrĭdīs,
īpsă sūrgēntēs păpīllās dē Făvōnī spīrĭtū
ūrgĕt īn nōdōs tŭmēntēs; īpsă rōrīs lūcĭdī,
nōctĭs aūră quēm rĕlīnquīt, spārgĭt ūmēntīs ăquās.
Ēt mĭcānt lăcrĭmaē trĕmēntēs dē cădūcō pōndĕrĕ:
gūttă praēcēps ōrbĕ pārvō sūstĭnēt cāsūs sŭōs.
Ēn pŭdōrēm flōrŭlēntaē prōdĭdērūnt pūrpŭraē:
ūmŏr īllĕ, quēm sĕrēnīs āstră rōrānt nōctĭbūs,
mānĕ vīrgĭnĕās păpīllās sōlvĭt ūmēntī pĕplō.
Īpsă iūssīt māne ŭt ūdaē vīrgĭnēs nūbānt rŏsaē:
fāctă Cўprĭdīs dē crŭōrĕ dēque Ămōrĭs ōscŭlīs
dēquĕ gēmmīs dēquĕ flāmmīs dēquĕ sōlīs pūrpŭrīs,
crās rŭbōrēm, quī lătēbāt vēstĕ tēctūs īgnĕā,
ūnĭcō mărītă vōtō nōn pŭdēbīt sōlvĕrĕ.
Crās ămēt quī nūmquam ămāvīt quīque ămāvīt crās ămēt!
Īpsă Nŷmphās dīvă lūcō iūssĭt īrĕ mŷrtĕō:
īt Pŭēr cōmēs pŭēllīs; nēc tămēn crēdī pŏtēst
ēsse Ămōrēm fērĭātūm, sī săgīttās vēxĕrīt.
Ĭtĕ, Nŷmphaē, pŏsŭĭt ārmă, fērĭātŭs ēst Ămōr!
Iūssŭs ēst ĭnērmĭs īrĕ, nūdŭs īrĕ iūssŭs ēst,
neū quĭd ārcū neū săgīttā neū quĭd īgnĕ laēdĕrēt.
Sēd tămēn, Nŷmphaē, căvētĕ, quōd Cŭpīdŏ pūlchĕr ēst:
tōtŭs ēst īn ārmĭs īdēm quāndŏ nūdŭs ēst Ămōr.
Crās ămēt quī nūmquam ămāvīt quīque ămāvīt crās ămēt!
"Cōmpărī Vĕnūs pŭdōrĕ mīttĭt ād tē vīrgĭnēs:
ūnă rēs ēst quām rŏgāmūs: cēdĕ, Vīrgō Dēlĭă,
ūt nĕmūs sĭt īncrŭēntūm dē fĕrīnīs strāgĭbūs.
Īpsă vēllēt tē rŏgārĕ, sī pŭdīcām flēctĕrēt;
īpsă vēllēt ūt vĕnīrēs, sī dĕcērēt vīrgĭnēm.
Iām trĭbūs chŏrōs vĭdērēs fērĭātīs nōctĭbūs
cōngrĕgēs īntēr cătērvās īrĕ pēr sāltūs tŭōs
flōrĕās īntēr cŏrōnās, mŷrtĕās īntēr căsās.
Nēc Cĕrēs nēc Bācchŭs ābsūnt nēc pŏētārūm dĕūs.
Dētĭnēndă tōtă nōx ēst, pērvĭglāndă cāntĭcīs:
rēgnĕt īn sīlvīs Dĭōnē! Tū rĕcēdĕ, Dēlĭă!"
Crās ămēt quī nūmquam ămāvīt quīque ămāvīt crās ămēt!
Iūssĭt Hŷblaēīs trĭbūnāl stārĕ dīvă flōrĭbūs:
praēsĕs īpsă iūră dīcĕt, ādsĭdēbūnt Grātĭaē.
Hŷblă, tōtōs fūndĕ flōrēs, quīdquĭd ānnŭs ādtŭlīt!
Hŷblă flōrūm sūmĕ vēstēm, quāntŭs Aētnaē cāmpŭs ēst!
Rūrĭs hīc ĕrūnt pŭēllaē, vēl pŭēllaē mōntĭūm,
quaēquĕ sīlvās, quaēquĕ lūcōs, quaēquĕ fōntēs īncŏlūnt:
iūssĭt ōmnēs ādsĭdērĕ Pŭĕrī Mātĕr ālĭtīs,
iūssĭt, ēt nūdō pŭēllās nīl Ămōrī crēdĕrĕ.
Crās ămēt quī nūmquam ămāvīt quīque ămāvīt crās ămēt!
Ēt rĕcēntĭbūs vĭrēntēs dūcăt ūmbrās flōrĭbūs!
Crās ĕrīt quō prīmŭs Aēthēr cōpŭlāvīt nūptĭās.
Ūt Pătēr tōtūm crĕārēt vērnĭs ānnūm nūbĭbūs,
īn sĭnūm mărītŭs īmbēr flūxĭt ālmaē cōniŭgīs,
ūndĕ foētūs mīxtŭs ōmnĭs ălĕrēt māgnō cōrpŏrĕ.
Īpsă vēnās ātquĕ mēntēm pērmĕāntī spīrĭtū
īntŭs ōccūltīs gŭbērnāt prōcrĕātrīx vīrĭbūs.
Pērquĕ caēlūm pērquĕ tērrās pērquĕ pōntūm sūbdĭtūm,
pērvĭūm sŭī tĕnōrēm sēmĭnālī trāmĭtĕ
īnbŭīt iūssītquĕ mūndūm nōssĕ nāscēndī vĭās.
Crās ămēt quī nūmquam ămāvīt quīque ămāvīt crās ămēt!
Īpsă Trōiānōs nĕpōtēs īn Lătīnōs trānstŭlīt;
īpsă Laūrēntēm pŭēllām cōniŭgēm nātō dĕdīt;
mōxquĕ Mārtī dē săcēllō dāt pŭdīcām vīrgĭnēm;
Rōmŭlĕās īpsă fēcīt cūm Săbīnīs nūptĭās,
ūndĕ Rāmnĕs ēt Quĭrītēs prōquĕ prōlē pōstĕrūm
Rōmŭlī, pātrēm crĕārĕt ēt nĕpōtēm Caēsărēm.
Crās ămēt quī nūmquam ămāvīt quīque ămāvīt crās ămēt!
Rūră fĕcūndāt vŏlūptās, rūră Vĕnĕrēm sēntĭūnt;
īpse Ămōr, pŭēr Dĭōnaē, rūrĕ nātūs dīcĭtūr.
Hūnc, ăgēr cūm pārtŭrīrĕt, īpsă sūscēpīt sĭnū;
īpsă flōrūm dēlĭcātīs ēdŭcāvĭt ōscŭlīs.
Crās ămēt quī nūmquam ămāvīt quīque ămāvīt crās ămēt!
Ēccĕ iām sūbtēr gĕnēstās ēxplĭcānt taūrī lătūs,
quīsquĕ tūtūs quō tĕnētūr cōniŭgālī foēdĕrĕ.
Sūbtĕr ūmbrās cūm mărītīs ēccĕ bālāntūm grĕgēs.
Ēt cănōrās nōn tăcērĕ dīvă iūssĭt ālĭtēs.
Iām lŏquācĕs ōrĕ raūcō stāgnă cŷgnī pērstrĕpūnt.
Ādsŏnāt Tērēī puēllă sūbtĕr ŭmbrăm pŏpŭlī,
ūt pŭtēs mōtūs ămōrĭs ōrĕ dīcī mūsĭcō
ēt nĕgēs quĕrī sŏrōrēm dē mărītō bārbărō.
Īllĕ cāntāt, nōs tăcēmūs. Quāndŏ vēr vĕnīt mĕūm?
Quāndō făcĭam ŭtī chĕlīdōn, ūt tăcērĕ dēsĭnām?
Pērdĭdī Mūsām tăcēndō nēc mĕ Phoēbūs rēspĭcīt.
Sīc Ămŷclās, cūm tăcērēnt, pērdĭdīt sĭlēntĭūm.
Crās ămēt quī nūmquam ămāvīt quīque ămāvīt crās ămēt!