Εὐνίκα μ' ἐγέλαξε θέλοντά μιν ἁδὺ φιλᾶσαι

καί μ' ἐπικερτομέοισα τάδ' ἔννεπεν· 'ἔρρ' ἀπ' ἐμεῖο.

βουκόλος ὢν ἐθέλεις με κύσαι, τάλαν; οὐ μεμάθηκα

ἀγροίκως φιλέειν, ἀλλ' ἀστικὰ χείλεα θλίβειν.

μὴ τύγε μευ κύσσῃς τὸ καλὸν στόμα μηδ' ἐν ὀνείροις.

οἷα βλέπεις, ὁπποῖα λαλεῖς, ὡς ἄγρια παίσδεις.

[ὡς τρυφερὸν καλέεις, ὡς κωτίλα ῥήματα φράσδεις·

ὡς μαλακὸν τὸ γένειον ἔχεις, ὡς ἁδέα χαίταν.]

χείλεά τοι νοσέοντι, χέρες δέ τοι ἐντὶ μέλαιναι,

καὶ κακὸν ἐξόσδεις. ἀπ' ἐμεῦ φύγε μή με μολύνῃς.'

τοιάδε μυθίζοισα τρὶς εἰς ἑὸν ἔπτυσε κόλπον,

καί μ' ἀπὸ τᾶς κεφαλᾶς ποτὶ τὼ πόδε συνεχὲς εἶδεν

χείλεσι μυχθίζοισα καὶ ὄμμασι λοξὰ βλέποισα,

καὶ πολὺ τᾷ μορφᾷ θηλύνετο, καί τι σεσαρός

καὶ σοβαρόν μ' ἐγέλαξεν. ἐμοὶ δ' ἄφαρ ἔζεσεν αἷμα,

καὶ χρόα φοινίχθην ὑπὸ τὤλγεος ὡς ῥόδον ἕρσᾳ.

χἂ μὲν ἔβα με λιποῖσα, φέρω δ' ὑποκάρδιον ὀργάν,

ὅττι με τὸν χαρίεντα κακὰ μωμήσαθ' ἑταίρα.

ποιμένες, εἴπατέ μοι τὸ κρήγυον· οὐ καλὸς ἐμμί;

ἆρά τις ἐξαπίνας με θεὸς βροτὸν ἄλλον ἔτευξε;

καὶ γὰρ ἐμοὶ τὸ πάροιθεν ἐπάνθεεν ἁδύ τι κάλλος

.    .    .    .    .    .    .    .    .

ὡς κισσὸς ποτὶ πρέμνον, ἐμὰν δ' ἐπύκαζεν ὑπήναν,

χαῖται δ' οἷα σέλινα περὶ κροτάφοισι κέχυντο,

καὶ λευκὸν τὸ μέτωπον ἐπ' ὀφρύσι λάμπε μελαίναις·

ὄμματά μοι γλαυκᾶς χαροπώτερα πολλὸν Ἀθάνας,

τὸ στόμα δ' αὖ πακτᾶς ἁπαλώτερον, ἐκ στομάτων δέ

ἔρρεέ μοι φωνὰ γλυκερωτέρα ἢ μέλι κηρῶ.

ἁδὺ δέ μοι τὸ μέλισμα, καὶ ἢν σύριγγι μελίσδω,

κἢν αὐλῷ λαλέω, κἢν δώνακι, κἢν πλαγιαύλῳ.

καὶ πᾶσαι καλόν με κατ' ὤρεα φαντὶ γυναῖκες,

καὶ πᾶσαί με φιλεῦντι· τὰ δ' ἀστικά μ' οὐκ ἐφίλασεν,

ἀλλ' ὅτι βουκόλος ἐμμὶ παρέδραμε κοὔποτ' ἀκούει

[χὠ καλὸς Διόνυσος ἐν ἄγκεσι πόρτιν ἐλαύνει].

οὐκ ἔγνω δ' ὅτι Κύπρις ἐπ' ἀνέρι μήνατο βούτᾳ

καὶ Φρυγίοις ἐνόμευσεν ἐν ὤρεσι, καὶ τὸν Ἄδωνιν

ἐν δρυμοῖσι φίλασε καὶ ἐν δρυμοῖσιν ἔκλαυσεν.

Ἐνδυμίων δὲ τίς ἦν; οὐ βουκόλος; ὅν γε Σελάνα

βουκολέοντα φίλασεν, ἀπ' Οὐλύμπω δὲ μολοῖσα

Λάτμιον ἂν νάπος ἦλθε, καὶ εἰς ὁμὰ παιδὶ κάθευδε.

καὶ τύ, Ῥέα, κλαίεις τὸν βουκόλον. οὐχὶ δὲ καὶ τύ,

ὦ Κρονίδα, διὰ παῖδα βοηνόμον ὄρνις ἐπλάγχθης;

Εὐνίκα δὲ μόνα τὸν βουκόλον οὐκ ἐφίλασεν,

ἁ Κυβέλας κρέσσων καὶ Κύπριδος ἠδὲ Σελάνας.

μηκέτι μηδ' ἅ, Κύπρι, τὸν ἁδέα μήτε κατ' ἄστυ

μήτ' ἐν ὄρει φιλέοι, μώνα δ' ἀνὰ νύκτα καθεύδοι.