2587 185 1 0 0 0 V d. C. Epica Nonnus XXXVIII Dionysiaca Keydell, R., Berlin, Weidmann, 1959. 4

ΝΟΝΝΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΩΝ ΤΡΙΑΚΟΣΤΟΝ ΟΓΔΟΟΝ - XXXVIII

- Λῦτο δ' ἀγών· λαοὶ δὲ μετήιον ἔνδια λόχμης,

καὶ σφετέραις κλισίῃσιν ὁμίλεον· ἀγρονόμοι δὲ

Πᾶνες ἐναυλίζοντο χαραδραίοισι μελάθροις,

αὐτοπαγῆ ναίοντες ἐρημάδος ἄντρα λεαίνης

ἑσπέριοι· Σάτυροι δὲ δεδυκότες εἰς σπέος ἄρκτου

θηγαλέοις ὀνύχεσσι καὶ οὐ τμητῆρι σιδήρῳ

πετραίην ἐλάχειαν ἐκοιλαίνοντο χαμεύνην,

εἰσόκεν ὄρθρος ἔλαμψε σελασφόρος, ἀρτιφανὲς δὲ

ἀμφοτέροις ἀνέτελλε γαληναίης φάος Ἠοῦς,

Ἰνδοῖς καὶ Σατύροισιν· ἐπεὶ τότε κυκλάδι νύσσῃ

Μυγδονίου πολέμοιο καὶ Ἰνδῴοιο κυδοιμοῦ

ἀμβολίην ἐτάνυσσεν ἕλιξ χρόνος· οὐδέ τις αὐτοῖς

οὐ φόνος, οὐ τότε δῆρις· ἔκειτο δὲ τηλόθι χάρμης

Βακχιὰς ἑξαέτηρος ἀραχνιόωσα βοείη.

- ἀλλ' ὅτε δὴ πολέμων ἔτος ἕβδομον ἤγαγον Ὧραι,

οὐράνιον τότε σῆμα προάγγελον οἴνοπι Βάκχῳ

φαίνετο, θάμβος ἄπιστον· ἐπεὶ ζόφος ἤματι μέσσῳ

ἀπροϊδὴς τετάνυστο, κελαινιόωντι δὲ πέπλῳ

κρυπτόμενον Φαέθοντα μεσημβριὰς εἶχεν ὀμίχλη,

κλεπτομένης δ' ἀκτῖνος ἐπεσκιόωντο κολῶναι·

καὶ πολὺς ἔνθα καὶ ἔνθα κατήριπε πυρσὸς ἀλήτης,

ἅρματος οὐρανίοιο κατάσσυτος· ἄκρα δὲ γαίης

μυρίος ἔκλυσεν ὄμβρος, ἐκυμαίνοντο δὲ πέτραι

ἠερίαις λιβάδεσσιν, ἕως μόγις ὑψόθι δίφρου

ὑψιφανὴς ἀνέτελλε πάλιν πυρόεις Ὑπερίων.

- Βάκχῳ δ' ἀσχαλόωντι δι' ἠέρος αἴσιος ἔπτη

αἰετὸς ὑψικέλευθος, ὄφιν κερόεντα κομίζων

θηγαλέοις ὀνύχεσσιν· ὁ δὲ θρασὺν αὐχένα κάμπτων ...

κύμβαχος αὐτοκύλιστος ἐπωλίσθησεν Ὑδάσπῃ.

καὶ τρομερὴ νήριθμον ὅλον στρατὸν εἶχε σιωπή·

Ἴδμων δ' αἰολόμητις, ἐπεὶ μάθεν ὄργια Μούσης

Οὐρανίης εὔκυκλον ἐπισταμένης ἴτυν ἄστρων,

ἄτρομος ἵστατο μοῦνος, ἐπεὶ μάθεν ἴδμονι τέχνῃ

συμπλεκέος Φαέθοντι κατάσκια κύκλα Σελήνης,

καὶ φλόγα πορφύρουσαν, ὑπὸ ζοφοειδέι κώνῳ

κλεπτομένης Φαέθοντος ἀθηήτοιο πορείης,

καὶ πάταγον βρονταῖον ἀρασσομένων νεφελάων,

αἰθέριον μύκημα, καὶ ἀστράπτοντα κομήτην,

καὶ δοκίδων ἀκτῖνα, καὶ ἔμπυρον ἅλμα κεραυνοῦ.

τοῖα παρ' Οὐρανίης δεδαημένος ἔργα θεαίνης

ἵστατο θαρσήεσσαν ἔχων φρένα· γυῖα δ' ἑκάστου

λύετο· μαντιπόλος δὲ γέρων γελόωντι προσώπῳ

Ἴδμων ἐμπεδόμυθον ἔχων ἐπὶ χείλεσι πειθὼ

λαὸν ὅλον θάρσυνεν, ὅτι χρονίοιο κυδοιμοῦ

ἐσσομένην μετὰ βαιὸν ἐπίστατο γείτονα νίκην.

- καὶ Φρύγιον πολύιδριν ἀνείρετο μάντιν Ἐρεχθεύς,

σύμβολα παπταίνων ὑπάτου Διός, εἰ πέλε χάρμης

αἴσια δυσμενέεσσιν ἢ Ἰνδοφόνῳ Διονύσῳ,

οὐ τόσον ὑσμίνης ποθέων τέλος, ὅσσον ἀκοῦσαι

μυστιπόλοις ὀάροισι μεμηλότα μῦθον Ὀλύμπου,

καὶ στίχας ἀστραίων ἑλίκων καὶ κυκλάδα μήνην,

καὶ δύσιν ἠματίην Φαεθοντίδος ἄμμορον αἴγλης

κλεπτομένης. αἰεὶ δὲ θεορρήτων περὶ μύθων

Ἀτθίδος ἀρχαίης φιλοπευθέες εἰσὶ πολῖται.

- οὐδὲ γέρων ἀμέλησε θεοπρόπος, ἀλλὰ Λυαίου

σείων εὔια θύρσα καὶ οὐ Πανοπηίδα δάφνην

τοῖον ἔπος μαντῷον ἀνήρυγεν ἀνθερεῶνος·

- εἰσαΐειν ἐθέλεις φρενοθελγέα μῦθον, Ἐρεχθεῦ,

ὃν μοῦνοι δεδάασι θεοὶ ναετῆρες Ὀλύμπου;

λέξω δ', ὥς με δίδαξεν ἐμὸς δαφναῖος Ἀπόλλων.

μὴ στεροπὴν τρομέοις, μὴ δείδιθι πυρσὸν ἀλήτην,

μὴ δρόμον Ἠελίου ζοφοειδέα, μηδὲ Λυαίου

νίκης ἐσσομένης πρωτάγγελον ὄρνιν Ὀλύμπου·

ὡς ὅ γε θηγαλέων ὀνύχων κεχαραγμένος αἰχμαῖς,

ἅρπαγος οἰωνοῖο πεπαρμένος ὀξέι ταρσῷ,

εἰς προχοὰς ποταμοῖο δράκων ὤλισθε κεράστης,

καὶ νέκυν ἑρπηστῆρα γέρων ἔκρυψεν Ὑδάσπης,

οὕτω Δηριάδην πατρώιον οἶδμα καλύψει

εἴκελον εἶδος ἔχοντα βοοκραίρῳ γενετῆρι.

- τοῖα γέρων ἀγόρευε θεηγόρος· ἀμφὶ δὲ μύθῳ

μαντιπόλῳ γήθησεν ὅλος στρατός· ἔξοχα δ' ἄλλων

θαύματι χάρμα κέρασσεν ἀμήτορος ἀστὸς Ἀθήνης,

τοῖος ἐὼν γλυκερῇσιν ἐπ' ἐλπίσιν, ὡς ἐνὶ μέσσῳ

κωμάζων Μαραθῶνι μετ' ἄρεα Δηριαδῆος.

- καὶ τότε μουνωθέντι φιλοσκοπέλῳ Διονύσῳ

σύγγονος οὐρανόθεν Διὸς ἄγγελος ἤλυθεν Ἑρμῆς,

καί τινα μῦθον ἔειπε παρηγορέων ἐπὶ νίκῃ·

- μὴ τρομέοις τόδε σῆμα, καὶ εἰ πέλεν ἠματίη νύξ·

τοῦτό σοι, ἄτρομε Βάκχε, πατὴρ ἀνέφηνε Κρονίων

νίκης Ἰνδοφόνοιο προάγγελον· ἠελίῳ γὰρ

δεύτερον ἀστράπτοντι φεραυγέα Βάκχον ἐίσκω,

καὶ θρασὺν ὀρφναίῃ μελανόχροον Ἰνδὸν ὀμίχλῃ·

αἰθέρι γὰρ τύπος οὗτος ὁμοίιος· εὐφαέος δὲ

ὡς ζόφος ἠμάλδυνε καλυπτομένης φάος ἠοῦς,

καὶ πάλιν ἀντέλλων πυριφεγγέος ὑψόθι δίφρου

Ἠέλιος ζοφόεσσαν ἀπηκόντιζεν ὀμίχλην,

οὕτω σῶν βλεφάρων μάλα τηλόθι καὶ σὺ τινάξας

Ταρταρίης ζοφόεσσαν Ἐρινύος ἄσκοπον ἀχλὺν

ἀστράψεις κατ' ἄρηα τὸ δεύτερον ὡς Ὑπερίων.

τηλίκον οὔ ποτε θαῦμα γέρων τροφὸς ἤγαγεν Αἰών,

ἐξότε δαιμονίοιο πυρὸς βεβολημένος ἀτμῷ

κύμβαχος Ἠελίοιο φεραυγέος ἔκπεσε δίφρου

ἡμιδαὴς Φαέθων, ποταμῷ δ' ἐκρύπτετο Κελτῷ·

καὶ θρασὺν ἡβητῆρα παρ' ὀφρύσιν Ἠριδανοῖο

Ἡλιάδες κινυροῖσιν ἔτι στενάχουσι πετήλοις.

- ὣς φαμένου Διόνυσος ἐγήθεεν ἐλπίδι νίκης·

Ἑρμείαν δ' ἐρέεινε, καὶ ἤθελε μᾶλλον ἀκοῦσαι

Κελτοῖς Ἑσπερίοισι μεμηλότα μῦθον Ὀλύμπου,

πῶς Φαέθων κεκύλιστο δι' αἰθέρος, ἢ πόθεν αὐταὶ

Ἡλιάδες παρὰ χεῦμα γοήμονος Ἠριδανοῖο

εἰς φυτὸν ἠμείβοντο, καὶ εὐπετάλων ἀπὸ δένδρων

δάκρυα μαρμαίροντα κατασταλάουσι ῥεέθροις.

- καί οἱ ἀνειρομένῳ πετάσας στόμα μείλιχος Ἑρμῆς

θέσκελον ἐρροίβδησεν ἔπος φιλοπευθέι Βάκχῳ·

- ἀνδρομέου, Διόνυσε, βίου τερψίμβροτε ποιμήν,

εἴ σε παλαιγενέων ἐπέων γλυκὺς οἶστρος ἐπείγει,

μῦθον ὅλον Φαέθοντος ἐγὼ στοιχηδὸν ἐνίψω.

Ὠκεανὸς κελάδων, μιτρούμενος ἄντυγι κόσμου,

ἰκμαλέην περὶ νύσσαν ἄγων γαιήοχον ὕδωρ,

Τηθύος ἀρχεγόνοισιν ὁμιλήσας ὑμεναίοις

νυμφίος ὑδατόεις Κλυμένην τέκεν, ἥν ποτε Τηθὺς

κρείσσονα Νηιάδων διερῷ μαιώσατο μαζῷ,

παρθένον ὁπλοτέρην εὐώλενον, ἧς ἐπὶ μορφῇ

Ἠέλιος λυκάβαντα δυωδεκάμηνον ἑλίσσων,

αἰθέρος ἑπτάζωνον ἴτυν στεφανηδὸν ὁδεύων,

κάμνε πυρὸς ταμίης ἑτέρῳ πυρί· καὶ φλόγα δίφρων

καὶ σέλας ἀκτίνων ἐβιήσατο πυρσὸς Ἐρώτων,

ὁππότε φοινίσσοντος ὑπὲρ κέρας Ὠκεανοῖο,

ἔμπυρον ἠῴοισιν ἑὸν δέμας ὕδασι λούων,

παρθένον ἀγχικέλευθον ἐσέδρακεν, ὁππότε γυμνὴ

νήχετο πατρῴοισιν ἐπισκαίρουσα ῥεέθροις,

λουομένη δ' ἤστραπτεν· ἔην δέ τις, ὡς ὅτε δισσῆς

μαρμαρυγὴν τροχόεσσαν ἀναπλήσασα κεραίης

ἑσπερίη σελάγιζε δι' ὕδατος ὄμπνια Μήνη.

ἡμιφανὴς δ' ἀπέδιλος ἐν ὕδασιν ἵστατο κούρη,

Ἠέλιον ῥοδέῃσιν ὀιστεύουσα παρειαῖς·

καὶ προχοαῖς κεχάρακτο τύπος χροός· οὐ τότε μίτρη

κούρης στέρνα κάλυπτε, καταυγάζουσα δὲ λίμνην

ἀργυφέων εὔκυκλος ἴτυς φοινίσσετο μαζῶν.

- αἰθερίῳ δ' ἐλατῆρι πατὴρ ἐζεύξατο κούρην·

καὶ Κλυμένης ὑμέναιον ἀνέκλαγον εὔποδες Ὧραι

καὶ γάμον Ἠελίοιο φαεσφόρον· ἀμφὶ δὲ Νύμφαι

Νηΐδες ὠρχήσαντο· παρ' ὑδατόεντι δὲ παστῷ

εὔλοχος ἀστράπτοντι γάμῳ νυμφεύετο κούρη,

καὶ ψυχροῖς μελέεσσιν ἐδέξατο θερμὸν ἀκοίτην.

ἀστραίης δὲ φάλαγγος ἔην θαλαμηπόλος αἴγλη,

καὶ μέλος εἰς Ὑμέναιον ἀνέπλεκε Κύπριδος ἀστήρ,

συζυγίης προκέλευθος Ἑωσφόρος· ἀντὶ δὲ πεύκης

νυμφιδίην ἀκτῖνα γαμοστόλον εἶχε Σελήνη·

Ἑσπερίδες δ' ἀλάλαζον· ἑῇ δ' ἅμα Τηθύι νύμφῃ

Ὠκεανὸς κελάδησε μέλος πολυπίδακι λαιμῷ.

- καὶ Κλυμένης γονόεντι γάμῳ κυμαίνετο γαστήρ·

καὶ βρέφος ὠδίνουσα πεπαινομένου τοκετοῖο

γείνατο θέσκελον υἷα φαεσφόρον. ἀμφὶ δὲ κούρῳ

τικτομένῳ κελάδησε μέλος πατρώιος αἰθήρ·

Ὠκεανοῦ δὲ θύγατρες ἀποθρῴσκοντα λοχείης

υἱέα παππῴοισιν ἐφαιδρύναντο λοετροῖς·

σπάργανα δ' ἀμφεβάλοντο· καὶ ἀστέρες αἴθοπι παλμῷ

εἰς ῥόον ἀίσσοντες ἐθήμονος Ὠκεανοῖο

κοῦρον ἐκυκλώσαντο, καὶ Εἰλείθυια Σελήνη ...

μαρμαρυγὴν πέμπουσα σελασφόρον· Ἠέλιος δὲ

υἱέι δῶκεν ἔχειν ἑὸν οὔνομα μάρτυρι μορφῇ

ἅρμενον· ἠιθέου γὰρ ἐπ' ἀστράπτοντι προσώπῳ

Ἠελίου γενετῆρος ἐπέτρεχε σύγγονος αἴγλη.

- πολλάκι παιδοκόμοισιν ἐν ἤθεσιν ἁβρὸν ἀθύρων

Ὠκεανὸς Φαέθοντα παλινδίνητον ἀείρων

γαστρὶ μέσῃ κούφιζε, δι' ὑψιπόρου δὲ κελεύθου

ἄστατον αὐτοέλικτον ἀλήμονι σύνδρομον αὔρῃ

ἠερόθεν παλίνορσον ἐδέξατο κοῦρον ἀγοστῷ,

καὶ πάλιν ἠκόντιζεν· ὁ δὲ τροχοειδέι παλμῷ

χειρὸς ἐυστρέπτοιο παράτροπος Ὠκεανοῖο

δινωτῇ στροφάλιγγι κατήριπεν εἰς μέλαν ὕδωρ,

μάντις ἑοῦ θανάτοιο· γέρων δ' ᾤμωξε νοήσας,

θέσφατα γινώσκων, πινυτῇ δ' ἔκρυψε σιωπῇ,

μὴ Κλυμένης φιλόπαιδος ἀπενθέα θυμὸν ἀμύξῃ

πικρὰ προθεσπίζων Φαεθοντίδος αἴλινα Μοίρης.

- καὶ πάις ἀρτικόμιστος ἔχων ἀνίουλον ὑπήνην

πῇ μὲν ἑῆς Κλυμένης δόμον ἄμφεπε, πῇ δὲ καὶ αὐτῆς

Θρινακίης λειμῶνα μετήιεν, ἧχι θαμίζων

Λαμπετίῃ παρέμιμνε, βόας καὶ μῆλα νομεύων ...

πατρὸς ἑοῦ ζαθέοιο φέρων πόθον ἡνιοχείης,

ἄξοα τεχνήεντι συνήρμοσε δούρατα δεσμῷ,

κυκλώσας τροχόεντα τύπον ψευδήμονι δίφρῳ·

ἀσκήσας δὲ λέπαδνα καὶ ἀνθοκόμων ἀπὸ κήπων

πλέξας λεπταλέοισι λύγοις τριέλικτον ἱμάσθλην

ἀρνειοῖς πισύροισι νόθους ἐπέθηκε χαλινούς·

καὶ νόθον εὐποίητον Ἑωσφόρον ἀστέρα τεύχων

ἄνθεσιν ἀργεννοῖσιν, ἴσον τροχοειδέι κύκλῳ,

θῆκεν ἑῆς προκέλευθον ἐυκνήμιδος ἀπήνης,

ἀστέρος ἠῴοιο φέρων τύπον· ἀμφὶ δὲ χαίταις

ὄρθιον ἔνθα καὶ ἔνθα φεραυγέα δαλὸν ἐρείσας

ψευδομέναις ἀκτῖσιν ἑὸν μιμεῖτο τοκῆα,

ἱππεύων στεφανηδὸν ἁλίκτυπον ἄντυγα νήσου.

- ἀλλ' ὅτ' ἀνηέξητο φέρων εὐάνθεμον ἥβην,

πολλάκι πατρῴης φλογὸς ἥψατο, χειρὶ δὲ βαιῇ

κούφισε θερμὰ λέπαδνα καὶ ἀστερόεσσαν ἱμάσθλην,

καὶ τροχὸν ἀμφιπόλευε, καὶ ἀμφαφόων δέμας ἵππων

χιονέαις παλάμῃσιν ἐτέρπετο κοῦρος ἀθύρων·

δεξιτερῇ δ' ἔψαυε πυριβλήτοιο χαλινοῦ.

μαίνετο δ' ἱπποσύνης μεθέπων πόθον· ἑζόμενος δὲ

γούνασι πατρῴοις ἱκετήσια δάκρυα λείβων

ᾔτεεν ἔμπυρον ἅρμα καὶ αἰθερίων δρόμον ἵππων.

καὶ γενέτης ἀνένευεν· ὁ δὲ πλέον ἡδέι μύθῳ

αἰτίζων λιτάνευε· παρηγορέων δ' ἐπὶ δίφρῳ

ὑψιπόρῳ νέον υἷα φιλοστόργῳ φάτο φωνῇ·

- 'ὦ τέκος Ἠελίοιο, φίλον γένος Ὠκεανοῖο,

ἄλλο γέρας μάστευε· τί σοί ποτε δίφρος Ὀλύμπου;

ἱπποσύνης ἀκίχητον ἔα δρόμον· οὐ δύνασαι γὰρ

ἰθύνειν ἐμὸν ἅρμα, τό περ μόγις ἡνιοχεύω.

οὔ ποτε θοῦρος Ἄρης φλογερῷ κεκόρυστο κεραυνῷ,

ἀλλὰ μέλος σάλπιγγι καὶ οὐ βρονταῖον ἀράσσει·

οὐ νεφέλας Ἥφαιστος ἑοῦ γενετῆρος ἀείρει,

οὐ νεφεληγερέτης κικλήσκεται οἷα Κρονίων,

ἀλλὰ παρ' ἐσχαρεῶνι σιδήρεον ἄκμονα τύπτει,

ἄσθμασι μιμηλοῖσι χέων ποιητὸν ἀήτην·

κύκνον ἔχει πτερόεντα καὶ οὐ ταχὺν ἵππον Ἀπόλλων,

οὐ στεροπὴν πυρόεσσαν ἀερτάζει γενετῆρος·

Ἑρμῆς ῥάβδον ἔχων οὐκ αἰγίδα πατρὸς ἀείρει.

ἀλλ' ἐρέεις· 'Ζαγρῆι πόρεν σπινθῆρα κεραυνοῦ'.

Ζαγρεὺς σκηπτὸν ἄειρε καὶ ὡμίλησεν ὀλέθρῳ·

ἅζεο καὶ σύ, τέκος, πανομοίια πήματα πάσχειν.'

- εἶπε, καὶ οὐ παρέπεισε· πάις δ' ἑὸν ἦτορ ἀμύσσων

δάκρυσι θερμοτέροισιν ἑοὺς ἐδίηνε χιτῶνας·

χερσὶ δὲ πατρῴης φλογερῆς ἔψαυσεν ὑπήνης,

ὀκλαδὸν ἐν δαπέδῳ κυρτούμενον αὐχένα κάμπτων,

λισσόμενος· καὶ παῖδα πατὴρ ἐλέαιρε δοκεύων.

καὶ κινυρὴ Κλυμένη πλέον ᾔτεεν· αὐτὰρ ὁ θυμῷ

ἔμπεδα γινώσκων ἀμετάτροπα νήματα Μοίρης

ἀσχαλόων ἐπένευσεν, ἀποσμήξας δὲ χιτῶνι

μυρομένου Φαέθοντος ἀμειδέος ὄμβρον ὀπωπῆς

χείλεα παιδὸς ἔκυσσε, τόσην δ' ἐφθέγξατο φωνήν·

- 'δώδεκα πάντες ἔασι πυρώδεος αἰθέρος οἶκοι,

Ζῳδιακοῦ γλαφυροῖο πεπηγότες ἄντυγι κύκλου,

κεκριμένοι στοιχηδὸν ἐπήτριμοι, οἷς ἔνι μούνοις

λοξὴ πουλυέλικτος ἀταρπιτός ἐστι πλανήτων

ἀσταθέων. καὶ ἕκαστον ἕλιξ Κρόνος οἶκον ἀμείβει

ἑρπύζων βαρύγουνος, ἕως μόγις ὀψὲ τελέσσῃ

εἴκοσι καὶ δέκα κύκλα παλιννόστοιο Σελήνης,

ζώνης ἑβδομάτης ὑπὲρ ἄντυγος· ὑψόθι δ' ἕκτης

ὠκύτερον γενετῆρος ἔχει δρόμον ἀντίπορος Ζεύς,

καὶ δρόμον εἰς λυκάβαντα διέρχεται· ἐν τριτάτῃ δὲ ...

ἤμασιν ἑξήκοντα παρέρχεται ἔμπυρος Ἄρης,

γείτων σεῖο τοκῆος· ἐπαντέλλων δὲ τετάρτῃ

αὐτὸς ἐγὼ στεφανηδὸν ὅλον πόλον ἅρμασι τέμνω

οὐρανίων ἑλίκων πολυκαμπέα κύκλα διώκων,

μέτρα χρόνου πισύρῃσι φέρων κυκλούμενος Ὥραις,

τὴν αὐτὴν περὶ νύσσαν, ἕως ὅλον οἶκον ὁδεύσω,

πλήσας ἠθάδα μῆνα τελεσφόρον· οὐδὲ πορείην

καλλείψας ἀτέλεστον ὀπίστερον οἶμον ἀμείβω,

οὐδὲ πάλιν προκέλευθον, ἐπεὶ πολυκαμπέες ἄλλοι

ἀστέρες ἀντιθέοντες ἀεὶ στείχουσιν ἀλῆται ...

ἂψ ἀνασειράζοντες ἅμα πρόσσω καὶ ὀπίσσω

ἡμιτελῆ μεθέπουσι παλίλλυτα μέτρα κελεύθου,

δέγμενοι ἀμφοτέρωθεν ἐμὴν ἑτερόσσυτον αἴγλην·

οἷς ἔνι λευκαίνουσα πόλον κερόεσσα Σελήνη

κύκλον ὅλον πλήσασα σοφῷ πυρὶ μῆνα λοχεύει,

μεσσοφανής, ἐπίκυρτος, ὅλῳ πλήθουσα προσώπῳ·

Μήνῃ δ' ἀντικέλευθος ἐγὼ σφαιρηδὸν ἑλίσσων

μαρμαρυγὴν θρέπτειραν ἀμαλλοφόρου τοκετοῖο

Ζῳδιακὴν περὶ νύσσαν ἀτέρμονα κύκλον ὁδεύω,

τίκτων μέτρα χρόνοιο καὶ οἴκοθεν οἶκον ἀμείβων·

καὶ τελέσας ἕνα κύκλον ὅλον λυκάβαντα κομίζω.

ἄκρα δὲ συνδέσμοιο φυλάσσεο, μὴ σχεδὸν ἕρπων,

ἅρμασιν ὑμετέροις ζοφοειδέα κῶνον ἑλίξας,

φέγγος ὅλον κλέψειεν ἐπισκιόων σέο δίφρῳ·

μηδὲ παριππεύσειας ἐθήμονος ἄντυγα κύκλου·

μηδὲ τανυπλέκτων ἑλίκων πολυκαμπέι δεσμῷ,

πέντε παραλλήλων δεδοκημένος ἄντυγα κύκλων,

οἶστρον ἔχοις καὶ νύσσαν ὁμήθεα πατρὸς ἐάσσῃς.

μή σε παραπλάγξειαν ἐν αἰθέρι φοιτάδες ἵπποι·

μηδὲ διοπτεύων δυοκαίδεκα κύκλα πορείης

ἐκ δόμου εἰς δόμον ἄλλον ἐπείγεο· καὶ σέο δίφρῳ

Κριὸν ἐφιππεύων μὴ δίζεο Ταῦρον ἐλαύνειν·

γείτονα μὴ μάστευε προάγγελον ἱστοβοῆος

Σκορπίον ἀστερόφοιτον ἔτι Ζυγὸν ἡνιοχεύων,

εἰ μὴ ἀναπλήσειας ἐείκοσι καὶ δέκα μοίρας.

ἀλλὰ σὺ μὲν κλύε μῦθον· ἐγὼ δέ σε πάντα διδάξω.

κέντρον ὅλου κόσμοιο, μεσόμφαλον ἄστρον Ὀλύμπου,

Κριὸν ἐγὼ μεθέπων ὑψούμενος εἶαρ ἀέξω,

καὶ τροπικὴν Ζεφύροιο προάγγελον ἄντυγα βαίνων,

νύκτα ταλαντεύουσαν ἰσόρροπον ἠριγενείῃ,

ἰθύνω δροσόεντα χελιδονίης δρόμον Ὥρης·

Κριοῦ δ' ἀντικέλευθον ἐνέρτερον οἶκον ἀμείβων,

Χηλαῖς ἐν διδύμῃσιν ἰσήμερα φέγγεα πέμπων,

ἐντύνω παλίνορσος ἰσόζυγον ἦμαρ ὀμίχλῃ,

καὶ δρόμον εἰνοσίφυλλον ἄγω φθινοπωρίδος Ὥρης,

φέγγεϊ μειοτέρῳ χθαμαλὴν ἐπὶ νύσσαν ἐλαύνων

φυλλοχόῳ ἐνὶ μηνί· καὶ ἀνδράσι χεῖμα κομίζω

ὄμβριον ἰχθυόεντος ὑπὲρ ῥάχιν Αἰγοκερῆος,

ἀγρονόμοις ἵνα γαῖα φερέσβια δῶρα λοχεύσῃ,

νυμφίον ὄμβρον ἔχουσα καὶ εἰλείθυιαν ἐέρσην·

καὶ θέρος ἐντύνω σταχυηκόμον ἄγγελον ὄμπνης,

θερμοτέραις ἀκτῖσι πυρώδεα γαῖαν ἱμάσσων,

ὑψιτενῆ παρὰ νύσσαν ὅτ' εἰς δρόμον ἡνιοχεύω

Καρκίνον, ἀντικέλευθον ἀθαλπέος Αἰγοκερῆος,

ἀμφοτέρους καὶ Νεῖλον ὁμοῦ καὶ βότρυν ἀέξων.

ἀρχόμενος δὲ δρόμοιο μετέρχεο γείτονα Κέρνην,

Φωσφόρον ἀπλανέος μεθέπων πομπῆα κελεύθου,

ἱπποσύνης προκέλευθον· ἀμοιβαίῃ δὲ πορείῃ

σὸν δρόμον ἰθύνουσι δυώδεκα κυκλάδες Ὧραι.'

- ὣς εἰπὼν Φαέθοντος ἐπεστήριξε καρήνῳ

χρυσείην τρυφάλειαν, ἑῷ δέ μιν ἔστεφε πυρσῷ,

ἑπτατόνους ἀκτῖνας ἐπὶ πλοκάμοισιν ἑλίξας,

κυκλώσας στεφανηδὸν ἐπ' ἰξύι λευκάδα μίτρην·

καί μιν ἀνεχλαίνωσεν ἑῷ πυρόεντι χιτῶνι,

καὶ πόδα φοινίσσοντι διεσφήκωσε πεδίλῳ.

παιδὶ δὲ δίφρον ἔδωκε· καὶ ἠῴης ἀπὸ φάτνης

ἵππους Ἠελίοιο πυρώδεας ἤγαγον Ὧραι·

καὶ θρασὺς εἰς ζυγὸν ἦλθεν Ἑωσφόρος, ἀμφὶ δὲ φαιδρῷ

ἵππιον αὐχένα δοῦλον ἐπεκλήισε λεπάδνῳ.

- καὶ Φαέθων ἐπέβαινε· δίδου δέ οἱ ἡνία πάλλειν,

ἡνία μαρμαίροντα καὶ αἰγλήεσσαν ἱμάσθλην

Ἠέλιος γενέτης· τρομερῇ δ' ἐλελίζετο σιγῇ,

υἱέα γινώσκων μινυώριον· ἐγγύθι δ' ὄχθης

ἡμιφανὴς Κλυμένη φλογερῶν ἐπιβήτορα δίφρων

δερκομένη φιλότεκνος ἐπάλλετο χάρματι μήτηρ.

- ἤδη δὲ δροσόεις ἀμαρύσσετο Φωσφόρος ἀστήρ,

καὶ Φαέθων ἀνέτελλεν ἑώιον ἄντυγα βαίνων,

ὕδασι παππῴοισι λελουμένος Ὠκεανοῖο.

καὶ θρασὺς εὐφαέων ἐλατὴρ ὑψίδρομος ἵππων

οὐρανὸν ἐσκοπίαζε χορῷ κεχαραγμένον ἄστρων,

ἑπτὰ περὶ ζώναις κυκλούμενον· εἶδεν ἀλήτας

ἀντιπόρους, καὶ γαῖαν ὁμοίιον ἔδρακε κέντρῳ

μεσσοπαγῆ, δολιχῇσιν ἀνυψωθεῖσαν ἐρίπναις,

πάντοθι πυργωθεῖσαν ὑπωροφίοισιν ἀήταις·

καὶ ποταμοὺς σκοπίαζε, καὶ ὀφρύας Ὠκεανοῖο

ἂψ ἀνασειράζοντος ἑὸν ῥόον εἰς ἑὸν ὕδωρ.

- ὄφρα μὲν ὄμμα τίταινεν ἐς αἰθέρα καὶ χύσιν ἄστρων

καὶ χθονὸς αἰόλα φῦλα καὶ ἄστατα νῶτα θαλάσσης,

παπταίνων ἑλικηδὸν ἀτέρμονος ἕδρανα κόσμου,

τόφρα δὲ δινηθέντες ὑπὸ ζυγὸν αἴθοπες ἵπποι

Ζῳδιακοῦ παράμειβον ἐθήμονος ἄντυγα κύκλου.

καὶ Φαέθων ἀδίδακτος, ἔχων πυρόεσσαν ἱμάσθλην,

†φαίνετο μαστίζων λόφον ἵππιον· οἱ δὲ μανέντες,

κέντρον ὑποπτήσσοντες ἀφειδέος ἡνιοχῆος,

ἀρχαίης ἀέκοντες ὑπὲρ βαλβῖδα κελεύθου

ἀξονίην παρὰ νύσσαν ἀλήμονες ἔτρεχον ἵπποι,

δεχνύμενοι κτύπον ἄλλον ἐθήμονος ἡνιοχῆος.

καὶ Νότιον παρὰ τέρμα καὶ ἄρκτια νῶτα Βορῆος

ἦν κλόνος. οὐρανίῳ δὲ παριστάμεναι πυλεῶνι

ἀλλοφανὲς νόθον ἦμαρ ἐθάμβεον εὔποδες Ὧραι·

ἔτρεμε δ' Ἠριγένεια· καὶ ἴαχε Φωσφόρος ἀστήρ·

- 'πῇ φέρεαι, φίλε κοῦρε; τί μαίνεαι ἵππον ἐλαύνων;

φείδεο σῆς μάστιγος ἀγήνορος· ἀμφοτέρων δὲ

πλαζομένων πεφύλαξο καὶ ἀπλανέων χορὸν ἄστρων,

μὴ θρασὺς Ὠρίων σε κατακτείνειε μαχαίρῃ,

μὴ ῥοπάλῳ πυρόεντι γέρων πλήξειε Βοώτης,

πλαγκτῆς δ' ἱπποσύνης ἔτι φείδεο, μηδέ σε μακρῇ

γαστέρι τυμβεύσειεν ἐν αἰθέρι Κῆτος Ὀλύμπου·

μηδέ σε δαιτρεύσειε Λέων, ἢ Ταῦρος Ὀλύμπου

αὐχένα κυρτώσας φλογερῇ πλήξειε κεραίῃ·

ἅζεο Τοξευτῆρα, τιταινομένης ἀπὸ νευρῆς

μή σε πυριγλώχινι κατακτείνειεν ὀιστῷ.

μὴ χάος ἄλλο γένοιτο, καὶ αἰθέρος ἄστρα φανείη

ἤματος ἱσταμένοιο, μεσημβρίζοντι δὲ δίφρῳ

ἄστατος Ἠριγένεια συναντήσειε Σελήνῃ.'

- ὣς φαμένου Φαέθων πλέον ἤλασεν, ἅρμα παρέλκων

εἰς Νότον, εἰς Βορέην, Ζεφύρου σχεδόν, ἐγγύθεν Εὔρου.

καὶ κλόνος αἰθέρος ἦεν, ἀκινήτοιο δὲ κόσμου

ἁρμονίην ἐτίναξεν· ἐδοχμώθη δὲ καὶ αὐτὸς

αἰθέρι δινήεντι μέσος τετορημένος ἄξων.

καὶ μόγις αὐτοέλικτον ἐλαφρίζων πόλον ἄστρων

ὀκλαδὸν ἐστήρικτο Λίβυς κυρτούμενος Ἄτλας,

μείζονα φόρτον ἔχων· καὶ ἰσήμερον ἔκτοθεν Ἄρκτου

κύκλον ἐπιξύων ἑλικώδεϊ γαστέρος ὁλκῷ

σύνδρομος ἀστερόεντι Δράκων ἐπεσύρισε Ταύρῳ,

καὶ Κυνὶ σειριάοντι Λέων βρυχήσατο λαιμῷ,

αἰθέρα θερμαίνων λασίῳ πυρί, καὶ θρασὺς ἔστη

Καρκίνον ὀκταπόδην κλονέων πυκινότριχι παλμῷ·

οὐρανίου δὲ Λέοντος ὀπισθιδίῳ παρὰ ταρσῷ

Παρθένον ἀγχικέλευθον ἐμάστιε δίψιος οὐρή·

Κούρη δὲ πτερόεσσα παραΐξασα Βοώτην

ἄξονος ἐγγὺς ἵκανε καὶ ὡμίλησεν Ἁμάξῃ·

καὶ δυτικὴν παρὰ νύσσαν ἀλήμονα φέγγεα πέμπων

Ἕσπερον ἀντικέλευθον Ἑωσφόρος ὤθεεν ἀστήρ·

πλάζετο δ' Ἠριγένεια· καὶ ἠθάδος ἀντὶ Λαγωοῦ

Σείριος αἰθαλόεις ἐδράξατο διψάδος Ἄρκτου·

διχθὰ δὲ καλλείψαντες, ὁ μὲν Νότον, ὃς δὲ Βορῆα,

Ἰχθύες ἀστερόεντες ἐπεσκίρτησαν Ὀλύμπῳ,

γείτονες Ὑδροχόοιο· κυβιστητῆρι δὲ παλμῷ

σύνδρομος Αἰγοκερῆος ἕλιξ ὠρχήσατο Δελφίς·

καὶ Νοτίης ἑλικηδὸν ἀποπλαγχθέντα κελεύθου

Σκορπίον ἀγχικέλευθον, ἑῆς ψαύοντα μαχαίρης,

ἔτρεμεν Ὠρίων καὶ ἐν ἄστρασι, μὴ βραδὺς ἕρπων

ἄκρα ποδῶν ξύσειε τὸ δεύτερον ὀξέι κέντρῳ·

καὶ σέλας ἡμιτέλεστον ἀποπτύουσα προσώπου

ἀκροκελαινιόωσα μεσημβριὰς ἄνθορε Μήνη·

οὐ γὰρ ὑποκλέπτουσα νόθον σέλας ἄρσενι πυρσῷ

ἀντιπόρου Φαέθοντος ἀμέλγετο σύγγονον αἴγλην·

Πληιάδος δὲ φάλαγγος ἕλιξ ἑπτάστερος ἠχὼ

οὐρανὸν ἑπτάζωνον ἐπέβρεμε κυκλάδι φωνῇ·

καὶ κτύπον αἰθύσσοντες ἰσηρίθμων ἀπὸ λαιμῶν

ἀστέρες ἀντιθέοντες ἐβακχεύθησαν ἀλῆται·

Ζῆνα μὲν ὤθεε Κύπρις, Ἄρης Κρόνον, εἰαρινῆς δὲ

Πλειάδος ἐγγὺς ἵκανεν ἐμὸς μετανάστιος ἀστήρ,

ἄστρασι δ' ἑπταπόροις κεράσας ἐμφύλιον αἴγλην

ἡμιφανὴς ἀνέτελλεν ἐμῇ παρὰ μητέρι Μαίῃ,

ἅρματος οὐρανίοιο παράτροπος, ᾧ πέλεν αἰεὶ

σύνδρομος ἢ προκέλευθος ἑώιος, ἑσπέριος δὲ

Ἠελίου δύνοντος ὀπίστερα φέγγεα πέμπει·

καί μιν, ὅτε δρόμον ἶσον ἔχων ἰσόμοιρος ὁδεύει,

Ἠελίου κραδίην ἐπεφήμισαν ἴδμονες ἄστρων·

καὶ δροσεραῖς νιφάδεσσι διάβροχον αὐχένα τείνων

νυμφίος Εὐρώπης μυκήσατο Ταῦρος Ὀλύμπου,

εἰς δρόμον ὀρθώσας πόδα καμπύλον· ὀξυτενὲς δὲ

δοχμώσας Φαέθοντι κέρας λοξοῖο μετώπου

οὐρανίην φλογερῇσιν ἐπέκτυπεν ἄντυγα χηλαῖς·

καὶ θρασὺς ἐκ κολεοῖο παρήορον αἴθοπι μηρῷ

Ὠρίων ξίφος εἷλκε· καλαύροπα πάλλε Βοώτης·

καὶ ποδὸς ἀστραίοιο μετάρσια γούνατα πάλλων

Πήγασος ἐχρεμέτιζε, καὶ αἰθύσσων πόλον ὁπλῇ

ἡμιφανὴς Λίβυς ἵππος ἐπέτρεχε γείτονι Κύκνῳ,

καὶ κοτέων πτερὰ πάλλεν, ὅπως πάλιν ἡνιοχῆα

ἄλλον ἀκοντίσσειεν ἀπ' αἰθέρος, οἷα καὶ αὐτὸν

ἄντυγος οὐρανίης ἀπεσείσατο Βελλεροφόντην.

οὐκέτι δ' ὑψιπόροιο Βορειάδος ἐγγύθι νύσσης

ἀλλήλων ἐχόρευον ἐπ' ἰξύι κυκλάδες Ἄρκτοι,

ἀλλὰ Νότῳ μίσγοντο, καὶ Ἑσπερίῃ παρὰ λίμνῃ

ἄβροχον ἴχνος ἔλουσαν ἀήθεος Ὠκεανοῖο.

- Ζεὺς δὲ πατὴρ Φαέθοντα κατεπρήνιξε κεραυνῷ

ὑψόθεν αὐτοκύλιστον ὑπὲρ ῥόον Ἠριδανοῖο·

δήσας δ' ἁρμονίην παλινάγρετον ἥλικι δεσμῷ

ἵππους Ἠελίῳ πάλιν ὤπασεν, αἰθέριον δὲ

Ἀντολίῃ πόρεν ἅρμα, καὶ ἀρχαίῃ παρὰ νύσσῃ

ἀμφίπολοι Φαέθοντος ἐπέτρεχον εὔποδες Ὧραι.

γαῖα δὲ πᾶσα γέλασσε τὸ δεύτερον· ἠερόθεν δὲ

ζωοτόκου Διὸς ὄμβρος ὅλας ἐκάθηρεν ἀρούρας,

καὶ διερῇ ῥαθάμιγγι κατέσβεσε πυρσὸν ἀλήτην,

ὅσσον ἐπὶ χθόνα πᾶσαν ἐριφλεγέων ἀπὸ λαιμῶν

οὐρανόθεν χρεμέθοντες ἀπέπτυον αἴθοπες ἵπποι.

Ἠέλιος δ' ἀνέτελλε παλίνδρομον ἅρμα νομεύων·

καὶ σπόρος ἠέξητο, πάλιν δ' ἐγέλασσαν ἀλωαί,

δεχνύμεναι προτέρην βιοτήσιον αἰθέρος αἴγλην.

- Ζεὺς δὲ πατὴρ Φαέθοντα κατεστήριξεν Ὀλύμπῳ

εἴκελον ἡνιόχῳ καὶ ἐπώνυμον· οὐράνιον δὲ

πήχεϊ μαρμαίροντι σελασφόρον Ἅρμα τιταίνων

εἰς δρόμον ἀίσσοντος ἔχει τύπον ἡνιοχῆος,

οἷα πάλιν ποθέων καὶ ἐν ἄστρασιν ἅρμα τοκῆος.

καὶ ποταμὸς πυρίκαυτος ἀνήλυθεν εἰς πόλον ἄστρων

Ζηνὸς ἐπαινήσαντος, ἐν ἀστερόεντι δὲ κύκλῳ

Ἠριδανοῦ πυρόεντος ἑλίσσεται ἀγκύλον ὕδωρ.

- γνωταὶ δ' ὠκυμόροιο δεδουπότος ἡνιοχῆος

εἰς φυτὸν εἶδος ἄμειψαν, ὀδυρομένων δ' ἀπὸ δένδρων

ἀφνειὴν πετάλοισι κατασταλάουσιν ἐέρσην.