κρήνης πάροιθεν ἀνθεμόστρωτον λέχος
ἀνθρωποκτόνος
ἄγωνον ἀθλήσαντα
Ἦ δεινὰ καὶ δύσγνωστα βουλεύει θεός
ΚΑΣΑΝΔΡΑ· ἀλλ' ὦ φίλιπποι Τρῶες ˉˉ˘ˉ
ΚΑΣΑΝΔΡΑ· ἄκραντα γάρ μ' ἔθηκε θεσπίζειν θεός,
καὶ πρὸς παθόντων κἀν κακοῖσι κειμένων
σοφὴ κέκλημαι, πρὶν παθεῖν δὲ μαίνομαι.
‹ΚΑΣ.›· Ἑκάτης ἄγαλμα φωσφόρου κύων ἔσῃ
‹ΑΠΟΛΛ.› κἀγὼ μὲν ἄτεκνος ἐγενόμην κείνης ἄπο,
Ἀλκμέωνι δ' ἔτεκε δίδυμα τέκνα παρθένος
‹ ‑ › ὡς αμπελον, ὦ δύστηνε, σῶμ' ἔχεις σέθεν.
‹ ‑ › ἐν τοῖσδ' ἄησιν καὶ θέρος διέρχομαι.
ἀντιβαίνει
Ἠχὼ λόγων ἀντῳδός
ὑπέρ τε πόντου χεῦμ' ὑπέρ τε Πλειάδα
ναῦν ὅπως ὡρισμένην
ἀμβλωπὸς ὄψις
λόγχην ἣν φέρουσι γηγενεῖς
‹ΠΟΙΜΗΝ› ἔχειν
σύ μοι διδοίης δεσπότῃ θ' ὃς Οἰνόης
σύγχορτα ναίει πεδία ταῖσδ' Ἐλευθεραῖς
ΑΜΦ. Αἰθέρα καὶ Γαῖαν πάντων γενέτειραν ἀείδω
κακῶν κατάρχεις τήνδε μοῦσαν εἰσάγων
κοὔτ' ἂν δίκης βουλαῖσι προσθεῖ' ἂν λόγον
οὔτ' εἰκὸς ἂν καὶ πιθανὸν ‹οὐδὲν› ἂν λάκοις
ˉ˘ Ἀλέου τοῦ πολυχρύσου δόμοι
ἡ φύσις ἐβούλεθ', ᾗ νόμων οὐδὲν μέλει·
uγυνὴ δ' ἐπ' αὐτῷ τῷδ' ἔφυ.
μηδὲν τῷ πατρί
μέμφεσθ' ἄωρον ἀποκαλοῦντες ἀνδρίον
σπεῦδ' ὦ ψυχή ...
ΛΑΜΙΑ· Τίς τοὐμὸν ὄνομα τοὐπονείδιστον βροτοῖς
οὐκ οἶδε Λαμίας τῆς Λιβυστικῆς γένος;
χρησμῳδία
Σέριφος ἅλμῃ ποντίᾳ περίρρυτος
ΠΡΑΞΙΘΕΑ· φιλῶ τέκν', ἀλλὰ πατρίδ' ἐμὴν μᾶλλον φιλῶ
ἀνέγγυοι γάμοι
ἀνέξοδον
βάσκανον μέγιστον ψυχαγωγόν
καὐτῷ δ' ἔπεισι νυκτὸς ἀμβλωπὸν σέλας
ἀμβλῶπας αὐγὰς ὀμμάτων ἔχεις σέθεν
τοῦ μὲν δικαίου τὴν δόκησιν ἄρνυσο,
τὰ δ' ἔργα τοῦ πᾶν δρῶντος ἔνθα κερδανεῖ{ς}
ἴκτινος
σύμμικτον εἶδος κἀποφώλιον τρέφος
ἑλοῦσι ()
Φοίβου ποτε̣ ο̣ὐ̣κ̣ ἐῶντος ἔσπειρεν τ̣έκ̣ν̣[ο]ν̣
ἐγὼ γὰρ ὅστις μὴ δίκαιος ὢν ἀνήρ
βωμὸν προσίζει, τὸν νόμον χαίρειν ἐῶν
πρὸς τὴν δίκην ἄγοιμ' ἂν οὐ τρέσας θεούς·
κακὸν γὰρ ἄνδρα χρὴ κακῶς πάσχειν ἀεί.
τὸν ὑμνοποιὸν δόνα[χ', ὃν ἐκφύει Μέ]λας
ποταμὸς ἀηδόν' εὐπνόων αὐλὴν σοφήν
ΠΗΛ. θεοῦ γὰρ οὐδεὶς χωρὶς εὐτυχεῖ βροτός
οὐδ' εἰς τὸ μεῖζον ἦλθε· τὰς θνητῶν δ' ἐγώ
χαίρειν κελεύω θεῶν ἄτερ προθυμίας
‹ὦ› δύστηνοι καὶ πολύμοχθοι
ματέρες Ἅιδῃ τέκνα τίκτουσαι
‹ΕΡΜΗΣ› ˉ ἕπου δὲ μοῦνον ἀμπρεύοντί μοι
Νῦν εὐσέληνον φέγγος ἡ διφρήλατος
‹ΒΕΛΛ.› παίω Χιμαίρας εἰς σφαγάς, πυρὸς δ' ἀθήρ
βάλλει με καὶ τοῦδ' αἰθαλοῖ πυκνὸν πτερόν
Ἑρμῆ{ι}, σὺ γὰρ δὴ [ˉ˘ˉˉ] ἔχεις
Ὦ Τυνδάρεια παῖ Λάκαινα [ˉ˘ˉ
ΟΔΥΣΣ. σὺ δ' ὦ τὸ λαμπρὸν φῶς ἀποσβεννὺς γένους
ξαίνεις ἀρίστου πατρὸς Ἑλλήνων γεγώς;
‹ΤΗΛ.› λῃστὰς ἐλαύνων καὶ κατασπέρχων δορί
φέρ' εἰ ‑ ‑ ἐκπλεύσας σκάφει
......].ω[.]ως ἀ̣ρε[ί]φατοσ̣ τ̣ι̣σ̣[
Χαλύβοις
‹ΦΙΛΟΚΤΗΤΗΣ›
οὐκ ἔστ' ἐν ἄντροις λευκός, ὦ ξέν', ἄργυρος
ἀνδρὸς κακῶς πράσσοντος ἐκποδὼν φίλοι
καὶ τῷδε δηλώσαιμ' ἄν, εἰ βούλοιο σύ,
τἀληθές, ὡς ἔγωγε καὐτὸς ἄχθομαι,
ὅστις λέγειν μὲν εὐπρεπῶς ἐπίσταται,
τὰ δ' ἔργα χείρω τῶν λόγων παρέσχετο
.αι.[ ]..[
ˉ˘ˉˉ˘ˉ]ωνος σθέν̣ο̣[ς
φοινίσσεται
ἅλμη
οὐδὲν γὰρ ὧδε θρέμμ' ἀναιδὲς ὡς γυνή
τί δ' ἔστιν, ὦ παῖ; παῖδα γάρ, κἂν ᾖ γέρων,
καλεῖν δίκαιον ὅστις ἂν ...
ἐγὼ δὲ φεύξομαί ‹γ'› ἐλεύθερος γεγώς
ˉ ἔμοιγε νῦν τε καὶ πάλαι δοκεῖ
παῖδας φυτεύειν οὔποτ' ἀνθρώπους ἐχρῆν
xπόνους ὁρῶντας εἰς ὅσους φυτεύομεν
ὡς δυστυχεῖν φὺς καὶ κακῶς πεπραγέναι,
ἄνθρωπος ἐγένου καὶ τὸ δυστυχὲς βίου
ἐκεῖθεν ἔλαβες, ὅθεν ἅπασιν ἤρξατο
τρέφειν ὅδ' αἰθὴρ ἐνδιδοὺς θνητοῖς πνοάς·
μή νυν τὰ θνητὰ θνητὸς ὢν ἀγνωμόνει
τίς ἀτιμ]όθεος [κ]αὶ [βα]ρυδαίμ[ων]
10[ὃς] τάδε λεύσσων οὐ προδι[δ]άσκει
ψυχὴν αὑτοῦ θεὸν ἡ[γεῖ]σθαι,
μετεωρολόγων δ' ἑκὰς ἔρριψεν
σκολιὰς ἀπάτας, ὧν τολμηρὰ
γλῶσσ' εἰκοβολεῖ περὶ τῶν ἀφανῶν
15οὐδὲν γνώμης μετέχουσα
φιμώσ̣[ατ' α]ὐ̣τοῦ κἀποκλείσ̣α[τε στό]μα
τριδάκτυλον σῴζει ‹σφε› πεύκινον ξύλον
γενύων τ' ἀμυχάς
ἄρδην φερούσῃ
ˉ˘ ᾔδη ταῦτ' ἐγὼ φράσαι καλῶς
δισσὰ πνεύματα πνεῖς, Ἔρως
ˉ ὅμως τἀληθὲς οὐ προδώσομεν
εἴξαντες ὄκνῳ
Ἀθάνα
τὰς γὰρ συμφοράς
ἀπροσδοκήτους δαίμον[ες δι]ώρισαν
‹ΧΟΡ.› πρὸς σὲ πελάζω
τὸν ὀπισθοβάτην πόδα γηροκομῶν
ἀμαυρὰ γλῶσσα
βρύττος μέγας
Ἄφιδνε, γαίας υἱὲ τῆς ἀμήτορος
ὡς ἀμφιπρύμνω δύο μ' ἐλέγχετον λόγω
ἀναβεβίωκα
ἀνάστατα ποιεῖν
ἀνθηρὸς ᾠδός
ἄνυδρα δ' ᾠκηκὼς ἄναξ
κριωπὸς Ἄμμων δάπεδα θεσπίζει τάδε
ἁπαλά
θεῶν κήρυκας
Βοσπό]ρου πέρα
Ν[είλου] τε ναυστολοῦσι χρημάτων χάριν
ἀστρο[σκο]ποῦντες [ἐνα]λίαν τρικυ[μί]αν
θύραθεν [οὐ] θέλοιμ' ἂν [ἐλθ]οῦσαν μα[κράν]
χρυσοῦν [τὸν] Ἴστρον [οὐ]δὲ Βόσπο[ρον λα]βών
‑ λ]άθρᾳ δὲ τούτων δρωμένων τίνας φοβῇ;
‑ τοὺς μείζονα βλέποντας ἀνθρώπων θεούς.
κτήσασθ' ἐν ὑστέροισιν εὔκλειαν χρόνοις
ἅπασαν ἀντλή[σαν]τες ἡμέραν [πόν]ον
ψυχαῖς [....]ερ[...]ε[
[ ]οδ..ης.....υστ̣.τ̣α..... χ]ρεών
καὶ] τ̣[ῷ] τεκόν[τι] πατρὶ δυσμενέστατοι.
δόμων γὰρ ἄρχειν εἰς ἔρωτ' ἀφιγμένοι
τοῖς φιλτάτοις κυροῦσι πολεμιώτατοι
σμικροὶ γέροντι παῖδες ἡδίους πατρί
[ ]δῳ[ ].ολης παρ[
..]ει δ' ἕωλος [ὥς]τε παρθέν[ος] χ̣οροῦ
τρι[...]ι̣ τις κή[λησι]ν ἐξηῦ[ρεν] π̣οδός.
ἅπα]ς δ' ἄτιμος [ὅς γε] μὴ κείνῳ [συνῇ
[.. ἄ]κοντι συνκλαδα[..(.)]
5πή]δησε κοῦφ' ἀπὸ Δ[ιὸς ]
ἔπειτα χ̣ρ̣ῆσθαι [
ὅσοι δοκοῦσιν ε̣ἰ̣δ̣[έναι
εἰδὼς ὁθούνεκ' ἀ̣[
φθείρουσιν ἤθ̣η χρήσθ' ὁμιλίαι κακαί
οὐ δεινὸν οὐδὲν τῶν ἀναγκαίων βροτοῖς
εὐφημία γὰρ παρὰ σπονδαῖσι κάλλιστον
ἀπηύρων
αὔξιμον
ζύγαστρον
Ἕλληνες ᾄξαντες ποσίν
τὰ καλὰ καὶ τὰ μὴ καλά
καλῶς ἔχουσιν
εὐρύθμοις προβήμασιν