Et iam prima novo spargebat lumine terras

Tithoni croceum linquens Aurora cubile.

Regina e speculis ut primum albescere lucem

vidit, et aequatis classem procedere velis,

litoraque, et vacuos sensit sine remige portus;

terque quaterque manu pectus percussa decorum,

flaventesque abscissa comas: "Proh Iuppiter! Ibit

hic, - ait -, et nostris illuserit advena regnis?

Non arma expedient, totaque ex urbe sequentur?

Diripientque rates alii navalibus? Ite,

ferte citi flammas, date tela, impellite remos.

Quid loquor? Aut ubi sum? Quae mentem insania mutat?

Infelix Dido, nunc te fata impia tangunt.

Tum decuit, cum sceptra dabas. En dextra, fidesque!

Quem secum patrios aiunt portare Penates,

quem subiisse humeris confectum aetate parentem!