ἀλλ' εἰ μὲν ταχυτῆτι ποδῶν νίκην τις ἄροιτο

πενταθλεύων, ἔνθα Διὸς τέμενος

πὰρ Πίσαο ῥοῆισ' ἐν Ὀλυμπίηι, εἴτε παλαίων

ἢ καὶ πυκτοσύνην ἀλγινόεσσαν ἔχων,

εἴτε τι δεινὸν ἄεθλον ὃ παγκράτιον καλέουσιν,

ἀστοῖσίν κ' εἴη κυδρότερος προσορᾶν

καί κε προεδρίην φανερὴν ἐν ἀγῶσιν ἄροιτο

καί κεν σῖτ' εἴη δημοσίων κτεάνων

ἐκ πόλεως καὶ δῶρον ὅ οἱ κειμήλιον εἴη·

εἴτε καὶ ἵπποισιν, ταῦτά κε πάντα λάχοι

οὐκ ἐὼν ἄξιος ὥσπερ ἐγώ. ῥώμης γὰρ ἀμείνων

ἀνδρῶν ἠδ' ἵππων ἡμετέρη σοφίη.

ἀλλ' εἰκῆι μάλα τοῦτο νομίζεται, οὐδὲ δίκαιον

προκρίνειν ῥώμην τῆς ἀγαθῆς σοφίης.

οὔτε γὰρ εἰ πύκτης ἀγαθὸς λαοῖσι μετείη

οὔτ' εἰ πενταθλεῖν οὔτε παλαισμοσύνην,

οὐδὲ μὲν εἰ ταχυτῆτι ποδῶν, τόπερ ἐστὶ πρότιμον

ῥώμης ὅσσ' ἀνδρῶν ἔργ' ἐν ἀγῶνι πέλει

,

τοὔνεκεν ἂν δὴ μᾶλλον ἐν εὐνομίῃ πόλις εἴη.

σμικρὸν δ' ἄν τι πόλει χάρμα γένοιτ' ἐπὶ τῷ,

τις ἀεθλεύων νικῶι Πίσαο παρ' ὄχθας·

οὐ γὰρ πιαίνει ταῦτα μυχοὺς πόλεως.